آب‌تنی و ایمنی

با گرم‌شدن هوا، بازار آب‌تنی هم رونق می‌گیرد. آنها كه به رودخانه و دریا دسترسی دارند، تن به طبیعت می‌سپارند. آنها كه ندارند، به استخرهای شخصی یا عمومی بسنده می‌كنند. شنا نه تنها ورزشی سودمند است بلكه یكی از مفرح‌ترین سرگرمی‌ها هم به حساب می‌آید اما این فعالیت شادی‌بخش می‌تواند خطراتی به همراه داشته باشد و حتی ـ در صورت بی‌احتیاطی ـ تلفات جانی به جا بگذارد.
● شنا در یك نگاه
چگالی بدن انسان شبیه به آب است. وقتی بدن داخل آب قرار می‌گیرد توسط آب محافظت می‌شود و مفاصل و استخوان‌ها كمترین فشار ممكن را متحمل می‌شوند. در شنا، قسمت‌های فوقانی بدن بیشتر از دیگر قسمت‌ها درگیر فعالیت می‌شوند. شنا یكی از عالی‌ترین فعالیت‌های ورزشی به شمار می‌آید، برای سلامت روحی و جسمی بسیار سودمند است و به دنبال بسیاری از بیماری‌ها و در دوره بازتوانی توصیه می‌شود.
شنا یك فعالیت هوازی است چون به‌دلیل تحرك مداوم بدن، ماهیچه‌ها به‌طور پیوسته و ثابت به اكسیژن نیاز دارند. البته وقتی شناگر مشغول انجام شنای سرعت در مسافت كوتاه است، ماهیچه‌ها طبیعتا به شكل بی‌‌هوازی عمل می‌كنند. شنا هم مانند دیگر ورزش‌های هوازی، باعث كاهش آثار زیان‌بار استرس می‌شود. این ورزش نه تنها برای عموم و برای حفظ سلامت عمومی بدن توصیه می‌شود بلكه در بیماری‌های خاصی مانند هموفیلی كه بیمار نمی‌تواند فعالیت‌های پرخطر را انجام دهد، یك موهبت به شمار می‌رود. شنا یكی از مناسب‌ترین ورزش‌‌ها برای كاهش كمردرد نیز هست و باعث تقویت عضلات كمر می‌شود.
شنا را نمی‌شود تنها یك فعالیت ورزشی به‌حساب آورد. درواقع شنا بیشتر از هر چیز دیگر، جنبه تفریحی دارد و یكی از مفرح‌ترین سرگرمی‌ها به حساب می‌آید. شنا می‌تواند جنبه كاری و حرفه‌ای نیز داشته باشد. صیادان مروارید و صدف، غواصان آموزش دیده نظامی، ناجیان غریق و فیلم‌بردارانی كه در زمینه‌های آموزشی كار می‌كنند، از این دسته‌اند.
● شنا در تاریخ
در جنوب غربی مصر، در نزدیكی شهر سوره، غاری وجود دارد كه به آن <غار شناگران> می‌گویند. داخل این غار نقاشی‌هایی به چشم می‌خورد كه مربوط به عصرحجر است و انسان‌های نخستین را در حال شناكردن نشان می‌دهد. انسان اولیه بنا بر احتیاجات خود ـ چه برای شكار چه برای فرار از خطر ـ مجبور به یادگیری و ممارست در امر شنا بوده است. نوشته‌هایی از ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح در دست است كه نشان می‌دهد در آن زمان نیز شنا از مقبولیت زیادی برخوردار بوده است. در طول تاریخ، همیشه آشنایی با شنا یك مزیت محسوب می‌شده ‌و به علت نیازها و ارتباط ‌تنگاتنگ شنا با حفظ حیات و سلامت، در اسلام توصیه فراوانی به فراگیری شنا و آموزش آن به فرزندان شده است.
در سال ۱۵۳۸ میلادی، نیكولاس وینمان كه استاد زبان‌شناسی بود، اولین كتاب جامع پیرامون شنا را نوشت. حدود ۲۵۰ سال بعد حول و حوش سال ۱۸۰۰ میلادی، اولین رقابت‌های شنا در اروپا برپا شد.
در ایران، به دنبال ورود مهندسان انگلیسی شركت نفت، اولین استخر استاندارد شنا در مسجدسلیمان احداث شد. اولین استخر شنای ۵۰ متری تهران نیز در سال ۱۳۱۹ در ورزشگاه شهید شیرودی (امجدیه سابق) ساخته شد.
● تهدیدهای آبی
شنا هم مانند دیگر فعالیت‌های تفریحی و ورزشی، خطراتی به همراه دارد كه می‌شود آنها را به چند دسته كلی تقسیم كرد:
الف) خطر غرق‌شدگی كه جدی‌ترین خطر شنا به حساب می‌آید.
ب) عوارض ناشی از تماس بدن با آب شامل:
۱) غرق‌شدگی ثانویه كه طی آن آبی كه پیشتر وارد ریه‌ها شده، شخص را دچار آسیب‌های جدی و مرگبار می‌كند.
۲) نشانگان استنشاق آب شور.
۳)شوك حرارتی ناشی از شیرجه به داخل آب سرد كه می‌تواند باعث ایست قلبی شود.
۴) گوش شناگر یا گوش موج‌سوار كه طی آن یك برجستگی استخوانی (اگزوستوز) در داخل مجرای گوش به تدریج رشد می‌كند و بزرگ می‌شود. علت تشكیل این بافت استخوانی، پاشیده شدن آب به داخل مجرای گوش است. تكرار این عمل در درازمدت باعث شكل‌گیری این بافت استخوانی نابجا می‌شود.
پ) قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی شامل:
ت كلر كه برای ضدعفونی كردن آب استخر مورد استفاده قرار می‌گیرد باعث افزایش pH آب می‌شود. اگر افزایش pH به شكل كنترل‌نشده باشد، باعث بروز مشكلات چشمی و پوستی می‌شود.
ج) استنشاق كلر از سطح آب می‌تواند در درازمدت ریه‌ها را اذیت كند، به‌خصوص در مبتلایان به آسم.
چ)كلر می‌تواند روی رنگ مو هم تاثیر بگذارد. در اثر مواجهه طولانی‌مدت با كلر، موی بور به رنگ سبز متمایل می‌شود، موی قهوه‌ای بی‌رنگ می‌شود و به سمت بور شدن پیش می‌رود. به علاوه، كلر به ساختار مو آسیب وارد می‌كند، آن را چین‌دار و مجعد می‌كند و می‌تواند در درازمدت باعث ریزش آن شود.
ح) عفونت:
آب، محیط خوبی برای بسیاری از باكتری‌ها، انگل‌ها، قارچ‌ها و ویروس‌هاست. اختلالات روده‌ای مانند حصبه، شبه‌حصبه، اسهال، ‌ناراحتی‌های معدی، عفونت چشم و گوش و بیماری‌های پوستی نظیر عفونت‌های قارچی و زردزخم، از طریق آب به راحتی قابل انتقالند.
د)هپاتیت A می‌تواند از طریق استخرهای آلوده به افراد منتقل شود. عامل این بیماری گوارشی كه یك ویروس است می‌تواند به‌راحتی از طریق دهانی‌ـ ‌مدفوعی به افراد سرایت كند. نه فقط آب آلوده، بلكه رختكن‌ها، حمام استخر و دمپایی‌های مشترك نیز می‌توانند باعث انتقال این ویروس باشند.
ذ) بعضی از عوامل بیماری‌زا، مانند كریپتوسپوریدیوم، در برابر كلر مقاومند و می‌توانند متعاقب بلع آب باعث بروز بیماری‌های گوارشی و ایجاد اسهال شوند.
س) گوش از جمله اعضایی است كه در معرض تهاجم عوامل عفونی داخل آب قرار می‌گیرد. مجرای خارجی گوش و همچنین گوش میانی، دو قسمتی هستند كه زیاد دچار این نوع عفونت می‌شوند.
ص) اگر غلظت كلر به‌درستی كنترل نشود، ممكن است حتی در درازمدت باعث برونشیت مزمن شود.
● خطرات ناشی از نحوه عملكرد شناگر:
۱) ورزش شنا نیاز به محدوده وسیعی از حركات مفصلی به ویژه در مفصل شانه دارد. این ورزش تركیبی از انعطاف پذیری، كشش و تكنیك است كه اگر یكی از این سه عامل مختل شود، شناگر درمعرض آسیب‌دیدگی قرار می‌گیرد. شانه، زانو، ساق پا، آرنج و پشت به ترتیب محل‌های بروز آسیب در ‌شناگران هستند.
۲)فعالیت مفرط در آب می‌تواند در درازمدت یا حتی كوتاه مدت دردسرساز شود. شنای زیاد در سبك موسوم به پروانه می‌تواند به بروز كمردرد یا درد شانه منجر شود. در شنای نوع سینه، شناگر ممكن است به درد زانو و ران دچار شود. در نوع آزاد و پشت، درد شانه كه ناشی از تاندونیت است ایجاد می‌شود.
۳) تهویه ریوی بیش از حد (هیپرونتیلاسیون:) شناگران برای افزایش مدت زمانی كه زیر آب سپری می‌كنند، قبل از رفتن به زیر آب اقدام به تنفس‌های بلند و متعدد می‌كنند. به این ترتیب میزان دی‌اكسید كربن خون به سرعت پایین می‌آید و هنگامی كه شخص زیر آب است، مكانیسم شروع فوری تنفس سركوب می‌شود. عدم تنفس به موقع باعث كاهش سطح هوشیاری شناگر در زیر آب می‌شود.
ًض) خطرات محیطی (جریان آب و وضعیت جوی:)
۱) جزر و مد، جریان‌های زیرآبی و شدت گرفتن جریان آب در رودخانه‌ها می‌توانند باعث خسته شدن شناگر شوند، او را به خطر بیندازند و به زیر آب فرو ببرند.
۲) باد هم می‌تواند موج‌ها را تقویت كند و شناگر را از مسیرش منحرف سازد.
۳) كاهش شدید دمای بدن (هیپوترمی) به دلیل سردی آب باعث خستگی سریع و از دست رفتن هوشیاری می‌‌شود.
۴)شدت آفتاب سوختگی در اثر انعكاس نور از سطح آب و نیز به‌دلیل فقدان لباس كافی تشدید می‌شود. این امر در بلندمدت به شكل‌گیری سرطان پوست كمك می‌كند.
ع) اشیای موجود در آب:
برخورد شناگر با موانع داخل آب هم می‌تواند خطرساز باشد. این موانع ممكن است اشیایی باشد كه به داخل آب انداخته شده (شیشه شكسته، تكه چوب، قوطی كنسرو) و یا اشیایی باشد كه از قبل در آب وجود داشته (گیاهان دریایی، سنگ.) برخورد با قایق، كشتی، دیواره استخر یا حتی برخورد با دیگر شناگران حاضر در آب هم می‌تواند آسیب‌رسان باشد. موجودات خطرساز دریایی - از مار و مرجان گرفته تا كوسه - را هم به این فهرست اضافه كنید.
● شنا به ۱۲ شرط
۱) از شنا ‌كردن در آب‌های آلوده جدا پرهیز كنید.
۲) حتما استخرهای مطمئن و تحت نظارت مراكز بهداشتی را برای شنا انتخاب كنید.
۳) قبل از ورود به استخر و بعد از خروج از محوطه استخر حتما دوش بگیرید و بدن خود را به طور كامل شستشو بدهید.
۴) بهتر است بعد از دوش ‌گرفتن و قبل از ورود به استخر پای خود را در حوضچه‌های محتوی مواد ضدعفونی ‌استریل كنید.
۵) حتما قبل از ورود به استخر، مثانه خود را خالی كنید.
۶) هرگز از وسایل مشترك یا كرایه‌ای برای شنا استفاده نكنید.
۷) بهتر است از عینك‌های مخصوص شنا استفاده كنید.
۸) اگر از لنز تماسی استفاده می‌كنید، قبل از ورود به آب آن را دربیاورید.
۹) نرم كردن پوست به خصوص در كسانی كه دچار خشكی ‌پوست هستند اصل مهمی است كه نباید فراموش شود.
۱۰) به یاد داشته باشید كه در استخرهای سرپوشیده از مشكل آفتاب‌سوختگی درامان هستید. به‌علاوه، كلر در استخرهای روباز زودتر تجزیه می‌شود و به همین دلیل آب این استخرها زودتر آلوده می‌شود.
۱۱) به هیچ عنوان بعد از خارج شدن از آب، گوش خود را دستكاری نكنید حتی با گوش‌پاك‌كن. تمیز كردن گوش ‌با گوش‌پاك‌كن و خارج كردن لایه‌های چربی خاصی كه به رنگ زرد كهربایی ‌است، موجب می‌شود كه گوش، سد دفاعی خود را از دست بدهد و راه ورود عفونت به گوش فراهم شود.
۱۲) لباس‌هایی را كه در استخر استفاده كرده‌اید، خوب بشویید و خشك كنید.
● حداقل‌هایی كه استخردارها باید رعایت كنند
در بسیاری از استخرها نكات بهداشتی رعایت نمی‌شود. تحقیقی كه مدتی پیش از چند استخر بزرگ و پرمراجعه تهران به عمل آمده بود نشان می‌داد كه تعویض آب در بسیاری از این استخرها تنها یك‌بار در سال انجام می‌شود. هرچند كلر برای ضد عفونی كردن استخرها لازم است اما نمی‌شود آن را جایگزین تعویض آب به‌موقع ‌استخرها كرد. بعضی‌ها برای صرفه‌جویی در مصرف آب، كلر زیادتری به آن اضافه می‌كنند ‌كه این امر می‌تواند موجب بروز مشكلات متعددی برای شناگران شود.
متولیان استخر باید حداقل‌های زیر را درنظر داشته باشند:
۱) معیارهای پاكیزگی آب استخرهای شنا ‌باید شبیه و نزدیك به آب آشامیدنی باشد.
۲) توزیع و استفاده از ‌وسایلی مانند مایو، حوله، كلاه، دمپایی، بینی‌بند و برس مشترك در استخرها ‌ممنوع است.
۳) نصب دستگاه كلرزنی و سیستم تصفیه آب در استخرها الزامی است.
۴) كلر باقی‌مانده باید بین ‌۱ تا ۵/۳ میلی‌گرم در لیتر، pH آب باید بین ۲/۷ تا ‌۸ و درجه حرارت آب باید حدود ‌۲۵ درجه سانتیگراد حفظ شود. این اندازه‌گیری‌ها باید طی شبانه‌روز چند نوبت انجام بگیرد.
۵) تعداد نفرات استفاده كننده از استخر باید به گونه‌ای باشد كه برای هر شناگر حداقل ‌۵/۱ مترمربع سطح ‌فراهم باشد.
۶) حضور ناجیان غریق متبحر در استخرها الزامی است.
۷) استخرها باید مجهز به نرده‌های محافظ باشند.● شش نكته درباره پوست و آب‌تنی
۱) خشكی پوست، حساسیت‌های پوستی یا تشدید این دو به همراه عفونت‌های باكتریایی و قارچی شایع‌ترین بیماری‌های پوستی هستند كه ممكن است در استخرها ‌برای مراجعان ایجاد شود. خطر عفونت‌های پوستی مبتلایان به اگزما و خشكی پوست را بیشتر تهدید می‌كند.
۲) گاهی میزان نامناسب كلر در آب باعث بروز بیماری‌های پوستی می‌شود. گاهی نیز بعضی بیماری‌های مسری از افراد دیگر منتقل می‌شود كه زگیل و قارچ‌های پوستی ‌از آن جمله‌اند. ولی سایر بیماری‌های پوستی جنبه واگیر ندارند و برای دیگر ‌افراد خطرساز نیستند.
۳) علاوه بر عفونت‌زایی استخرها كه ‌موجبات بیماری‌های پوستی را فراهم می‌كند، رطوبت كه خاصیت اصلی آب است باعث نمایان شدن قارچ‌های پوستی افراد می‌شود. در حقیقت، در پاره‌ای از موارد قارچ در بدن افراد وجود ‌دارد و آب‌تنی موجب پدیدار شدن بیماری آنها می‌شود.
۴) استفاده از كلر زیاد ممكن است در دراز‌مدت زمینه‌ساز ریزش مو بشود.
۵) در استخرهای روباز در اثر تابش خورشید آفتاب سوختگی‌های حاد رخ ‌می‌دهد و عوارض آن شامل تاول و سوختگی‌های پوستی است كه البته در بلندمدت ‌احتمال بروز سرطان‌های پوست را تقویت می‌كند.
۶) در فصل تابستان به دلیل وجود املاح ‌زیاد در دریا، احتمال بروز عوارض حساسیتی و خشكی پوست بیشتر می‌شود. استفاده ‌از كرم‌های ضد آفتاب و ضدآب از بروز این عوارض تا حدی می‌كاهد. علاوه بر آن، شستشوی بدن با آب و صابون پس از شنا لازم است.
▪ مهم‌ترین عواملی كه به غرق‌شدگی منجر می‌شوند عبارت‌اند از:
شرایط حاكم بر جریان آب كه از حد توانایی‌های شناگر خارج می‌شود.
‌شناگر در مانعی به‌دام می‌افتد و نمی‌تواند از آن خلاص شود.
قضاوت نادرست شناگر نسبت به شرایط موجود و عملكرد خود در اثر استعمال مواد مخدر یا الكل.
قضاوت نادرست شناگر نسبت به شرایط موجود و عملكرد خود در اثر افت دمای بدن (هیپوترمی)، شوك، مصدومیت یا خستگی مفرط.
قضاوت نادرست شناگر نسبت به شرایط موجود و عملكرد خود در اثر یك بروز یك بیماری حاد مانند حمله قلبی، تشنج یا سكته مغزی.
فرورفتگی اجباری در آب با اعمال فشار شخص یا اشخاص دیگر با انگیزه قتل، تهدید یا شوخی.
بیهوشی موقت در زیر آب به‌دلیل تهویه ریوی بیش از اندازه (هیپرونتیلاسیون) قبل از ورود به آب.
● ‌۷ نكته درباره چشم و آب‌تنی
۱) كلر و دیگر مواد ضد عفونی‌كننده‌ای ‌كه برای تمیز كردن آب استخرها به كار می‌رود، چنانچه با غلظت بیش از حد مجاز در استخرها ریخته شوند، باعث سوزش، قرمزی و حتی زخم‌های سطحی قرنیه می‌شوند. به همین علت استفاده از عینك‌های مخصوص شنا و شستن صورت با آب تمیز بعد از شنا در كاهش علایم تماس چشم با كلر ‌موثر است.
۲) عوامل عفونی موجود در آب استخرها كه باعث بروز بیماری‌های چشمی می‌شوند بیشتر از نوع ویروسی هستند. ویروس‌ها قدرت همه‌گیری زیادی دارند و به‌سرعت به دیگران ‌منتقل می‌شوند.
۳) ویروس‌ها، به خصوص آدنوویروس‌ها، به‌سرعت منتقل می‌شوند و در یك دوره كوتاه همه‌گیری ایجاد می‌كنند. این خانواده از ویروس‌ها به طور معمول قرنیه و ملتحمه را گرفتار می‌كند. البته چون ملتحمه یك بافت ‌مخاطی است و در مسیر بینایی قرار ندارد، عارضه چندانی ایجاد نمی‌كند و بعد از یك دوره كوتاه، بهبود می‌یابد اما چنانچه قرنیه دچار عفونت شود، ممكن است سیر بیماری چند ماه طول بكشد و در نهایت باعث كاهش دید ‌شود.
۴) استفاده از لنز در هیچ فعالیت ورزشی به اندازه شنا خطرناك نیست. افرادی كه از لنزهای تماسی استفاده می‌كنند ‌باید در موقع شنا كردن لنزهای خود را از چشم خارج كنند. لنز به عنوان یك جسم ‌خارجی در داخل چشم مكان مناسبی برای رشد و باقی‌ماندن ویروس و ‌قارچ است. آلوده شدن لنز باعث ایجاد زخم‌های عفونی می‌شود كه تهدیدی جدی برای بینایی شخص است. هنگام شنا احتمال خروج لنز از چشم، ‌تغییر رنگ و كدر شدن آن نیز وجود دارد.
۵) حتی در صورت استفاده از عینك شنا هم احتمال نفوذ آب استخر به داخل چشم وجود دارد. به عبارت دیگر حتی در حضور عینك شنا هم نباید لنز را به چشم داشت.
۶) قرمزی، درد و كاهش دید چشم ‌از علایم بالینی بروز عفونت چشمی بعد از شنا با لنز هستند. در صورت بروز این علایم باید سریع به چشم‌پزشك مراجعه شود.
۷) عفونت قارچی، ‌شدیدترین نوع عفونت چشم محسوب می‌شود كه مدت زمان درمان آن نسبت
● گوش و آب‌تنی
در فصل تابستان یكی از بیماری‌های شایع گوش، عفونت حادی است كه پس از شنا كردن طولانی‌مدت ایجاد می‌شود. از جمله علایم ‌عفونت گوش متعاقب شنا، گوش‌درد بسیار شدید و همچنین احساس پری و سنگینی گوش است كه چند ساعت بعد از بیرون آمدن از آب ایجاد می‌شود. رسیدن عفونت به لاله گوش و مجرا از عوارض این عفونت‌ها در هنگام شدت بیماری است.زمانی كه مجرای گوش خارجی ‌مدتی طولانی با آب تماس داشته باشد، به علت نفوذ آب در لایه‌های خارجی گوش و ایجاد تورم، با كوچك‌ترین دستكاری راه ورود میكروب به داخل گوش باز ‌می‌شود. در حالت عادی، ‌میكروب‌هایی كه جزو پوشش باكتریایی طبیعی گوش هستند، به علت سد محكمی كه پوست مجرای گوش ایجاد كرده، قادر به اجرای نقش بیماری‌زای خود نیستند.بعد از بیرون آمدن از آب، نیازی به تمیز كردن مجرای گوش نیست.
هرگونه دستكاری چه به وسیله گوش‌پاك‌كن و چه با هر وسیله دیگر مانند سنجاق‌سر، موجب ایجاد خراش‌هایی در گوش می‌شود و راه عفونت را در گوش ‌باز می‌كند. حتی در هنگام شنا نیازی به استفاده از گوشی و قالب‌های گوش و یا پنبه‌های آغشته ‌به وازلین هم نیست چون ساختار گوش به گونه‌ای است كه یك سد مطمئن دربرابر نفوذ آب و مواد دیگر ایجاد می‌كند و بالاخره اینكه شنا كردن برای افرادی كه قبلا جراحی گوش داشته‌اند یا به عفونت‌های مزمن گوش دچار بوده‌اند باید با كسب نظر مساعد پزشك انجام شود.
● غرق‌شدگی و فریاد زیر آب
غرق شدگی خطرناك‌ترین عارضه‌ای است كه از مواجهه انسان و یك مایع به‌وجود می‌آید. بیشتر غرق‌شدگی‌ها در آب اتفاق می‌افتد كه ۹۰درصد آن در آب شیرین (استخر، رودخانه، دریاچه) و ۱۰ درصد آن در آب شور (دریا) حادث می‌شود. بخش اندكی از غرق‌شدگی‌ها به دیگر مایعات اختصاص پیدا می‌كند كه اغلب در محیط‌های صنعتی به‌وقوع می‌پیوندد. در رابطه با غرق‌شدگی باید ۳ مفهوم زیر را از هم نفكیك كرد:
۱) غرق‌شدگی: یعنی مرگ در اثر خفگی ناشی از عدم جذب اكسیژن هوا به‌دلیل حضور یك مایع در مجاری تنفسی. علت اصلی مرگ در این وضعیت، كمبود اكسیژن (هیپوكسی) و اسیدی شدن خون (اسیدوز) است كه به‌نوبه خود به ایست قلبی منجر می‌شود.
۲) درآستانه ‌‌غرق‌شدن: یعنی نجات از غرق‌شدگی و دچار شدن به كاهش‌سطح هوشیاری متعاقب ورود آب به مجاری تنفسی. این وضعیت می‌تواند در آینده باعث عوارض ثانویه شدید و حتی مرگ شود.
۳) غرق‌شدگی ثانویه: یعنی مرگ دراثر تغییرات شیمیایی یا زیستی ریه‌ها كه متعاقب قرار گرفتن درآستانه غرق‌شدگی اتفاق افتاده است.
غرق‌شدگی، البته، از منظری دیگر به دو دسته خشك و مرطوب هم قابل تقسیم است:
غرق شدگی خشك: به علت انقباض شدید حنجره، آب به‌داخل ریه‌ها راه پیدا نمی‌كند اما مصدوم به‌دلیل قطع ناگهانی تنفس، كاهش اكسیژن و صدمات مغزی ناشی از آن فوت می‌كند. در این نوع، عملیات احیا موثرتر است. حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد غرق‌شدگی‌ها از این نوع هستند.
غرق شدگی مرطوب: آب وارد ریه‌ها می‌شود و به نسبت اینكه آب از نوع شیرین باشد یا شور، سیر آسیب‌ها در مصدوم متفاوت خواهد بود.
روند آسیب‌های ناشی از غرق‌شدگی در آب سرد كندتر است. برعكس، در مواردی كه مصرف اكسیژن بیشتر است مانند تشنج یا تقلای زیاد، سریع‌تر است.اتفاقاتی كه به ترتیب در دقایق پس از غرق شدن رخ می‌دهد.
● ۲۰ فرمان برای یك آب‌تنی ایمن
۱) حتما شنا یاد بگیرید.
۲) با اصول ابتدایی نجات غریق آشنا باشید.
۳) توانایی‌ها و محدودیت‌های خود را در آب بشناسید.
۴) اگر شناگر ماهری نیستید، به مناطق عمیق نزدیك نشوید.
۵) از دیگران دور نشوید.
۶) همیشه با یك همراه شنا كنید. كودكان باید حتما با یك بزرگسال شنا كنند.
۷) حتی یك لحظه هم بچه‌ها را، چه نزدیك آب چه داخل آب، تنها نگذارید.
۸) فقط در مناطقی شنا كنید كه غریق‌نجات‌ها حضور دارند.
۹) دقت و احتیاط خود را طی شنای شبانه دوچندان كنید.
۱۰) دور استخر را حتما نرده بكشید.
۱۱) هرگز در حالت مستی یا به‌دنبال مصرف مواد مخدر وارد آب نشوید.
۱۲) هرگز به قصد ماندن در زیر آب، بیش از اندازه دم و بازدم انجام ندهید.
۱۳) وسایل كمكی به همراه داشته باشید ولی به اتكای آنها، خارج از توانایی‌هایتان رفتار نكنید.
۱۴) از شوخی‌ها و بازی‌های پرخطر در داخل آب جدا پرهیز كنید.
۱۵) هرگز به دروغ تظاهر به غرق‌شدن نكنید.
۱۶) هرگز به داخل محلی كه كف آن را نمی‌بینید یا از عمق آن اطلاع دقیق ندارید، شیرجه نزنید.
۱۷) هرگز روی یخ قدم نگذارید، مگر این‌كه از ضخامت آن در كل مسیر مطمئن باشید.
۱۸) هرگز وسایل برقی را نزدیك یا داخل آب نبرید.
۱۹) هرگز در آب بسیار سرد شنا نكنید.
۲۰) از وضعیت دیگران در آب غافل نشوید.
● ۸ گام تا نجات غریق
۱) در ‌مواجهه با فرد غرق‌شده، ابتدا باید وی را به كمك وسایلی از قبیل حلقه نجات، تكه ‌الوار یا طناب بلند از آب خارج كنید. تنها زمانی می‌توانید وارد آب شوید و مستقیما اقدام به نجات مصدوم كنید كه از نظر بدنی به اندازه كافی قوی ‌بوده و با اصول اولیه نجات غریق آشنا باشید. درغیر این صورت احتمال غرق‌شدن خودتان نیز زیاد است.
۲) بلافاصله ‌پس از خروج مصدوم بیهوش از آب، ابتدا دهان وی را از گل و لای و شن پاك ‌كنید و به ‌وضعیت تنفسی مصدوم دقت كنید. چنانچه تنفسی دركار نبود، تنفس دهان به دهان را بی‌درنگ آغاز كنید.
۳) انجام هیچ مانوری به منظور خارج كردن مایع وارد شده به ریه‌ها توصیه نمی‌شود چون باعث تاخیر در تنفس دهان به دهان می‌شود.
۴) در صورت امكان، غریق را در برابر وزش باد محافظت كنید تا بدن او بیش از پیش دچار لرز نشود.
۵) ماساژ خارجی قلب تنها زمانی لازم است كه از فقدان نبض شخص مصدوم مطمئن شویم.
۶) اگر ‌طی عملیات احیا، مصدوم استفراغ كرد، فوری او را به پهلو برگردانید تا مواد خارج شده وارد ریه‌ها نشود.
۷) در ‌فردی كه به داخل آب های كم‌عمق شیرجه رفته و با سر به زمین برخورد كرده، خطر شكستگی مهره‌ها، قطع نخاع گردنی و فلج اندام‌ها وجود دارد. در ‌مواجهه با چنین مواردی، هنگام جابه‌جایی و انجام عملیات احیا، بسیار احتیاط نمایید و سعی كنید كوچك‌ترین حركتی به سر و گردن مصدوم وارد نشود.
۸) یادتان باشد كه تمام افراد غرق‌شده پس از نجات و اقدامات اولیه، حتی اگر كاملا هوشیار باشند، باید به سرعت به بیمارستان منتقل شوند چرا كه آب جذب شده می‌تواند عوارض خطرناك و كشنده‌ای برای فرد داشته باشد‌.‌

دكتر رضا كیاسالار

منبع : روزنامه سلامت