خویشتنداری عاقلانه

اینکه تاکنون ترکیه از حمله نظامی گسترده به شمال عراق برای سرکوبی شورشیان کرد موسوم به پ.ک.ک چشم پوشیده، تنها به خاطر درخواست های دولت‌های اروپایی یا هشدارهای مقامات عراقی و بیانیه‌های دولت امریکا نبوده است.
رجب طیب اردوغان نخست‌وزیر ترکیه و فرماندهان نظامی‌اش به خوبی از این حقیقت مطلع‌اند که در صورت صدور فرمان حمله؛ همه چیز به نفع کردهای شورشی حزب کردستان ترکیه ، که هم اینک در اعماق و لابلای عوارض کوهستانی مرز دو کشور کمین گرفته‌اند، خواهد شد.
همین چند روز پیش در یکی از حملات نیروهای نظامی ترکیه به مواضع شورشیان، ۱۲ سرباز ترک کشته و ۸ نفر دیگر آنها به اسارت درآمدند و این در حالی است که هنوز حمله سراسری آغاز نشده است، که اگر بشود قطعا تلفات ترک‌ها بیش از این خواهد شد. این در حالی است که هیچ تضمینی برای برچیده شدن پایگاه‌های شورشیان پ.ک.ک در عراق وجود ندارد و کردها همواره می‌توانند از موقعیت برتر خود در لابه‌لای کوه‌ها علیه سربازان ترک دست به کمین بزنند.
از سوی دیگر حمله سراسری ترکیه به کردها و کشتار احتمالی ناشی از آن، همه دستاوردهای رجب طیب اردوغان در میان اقلیت بومی کردهای ترکیه را که در انتخابات گذشته به نفع او رای دادند از بین خواهد برد.
اما آنچه که ترکیه با طرح تهدیدات مکرر خود در پی آن است وارد کردن فشار بیشتر به امریکا و دولت عراق است تا درخصوص این گروه تروریستی موضع‌گیری قاطع‌تری به عمل آورند. ترک‌ها معتقدند امریکا به دلیل رابطه نزدیکی که با دولت کردستان عراق دارد درخصوص عملکرد پ.ک.ک که تجهیزات مورد نیاز خود را از همین طریق فراهم می‌کند مسوول است.
باید گفت که شق اول این ادعا که مربوط به دولت امریکا است تا حد زیادی صحیح است. بسیاری از تحلیلگران و کارشناسان نظامی امریکایی اعتراف کرده‌اند که دولت بوش سختگیری لازم را در خصوص پ.ک.ک به عمل نیاورده است و از متحدان کرد خود در عراق نخواسته است تا با آنها به مبارزه برخیزند.
اما شق دوم این ادعا چندان منطقی نیست یعنی مشخص نیست که کردهای عراقی توانایی مبارزه با پ.ک.ک را داشته باشند. از سوی دیگر عاقلانه نیست که کماندوهای امریکایی که اکنون شدیدا تحت فشار جنگ با تروریست‌های القاعده هستند و تازه به خوبی نتوانسته‌اند از پس این کار برآیند، جبهه دیگری را در شمال عراق و این بار با کردها باز کنند.
حقیقت این است که تهدید پ.ک.ک نمی‌تواند به این زودی با حربه‌های نظامی مرتفع شود. رهبران کرد عراقی باید بپذیرند که درخصوص حل مسالمت‌آمیز بحران پ.ک.ک مسوولیت دارند و خصوصا شخص بارزانی باید به پ.ک.ک برای متوقف کردن هرگونه عملیات نظامی بر ضد ترکیه فشار وارد کند.
در همین حال اردوغان نیز باید اندکی از توقعات خود مبنی بر حل و فصل فوری بحران و برچیده شدن سریع پایگاه‌های پ.ک.ک در شمال عراق بکاهد. در این میان فرصتی پدید خواهد آمد تا دو کشور درگیر در این بحران یعنی ترکیه و عراق با آرامش خاطر بیشتر و همکاری و روابط دوجانبه نزدیکتر نسبت به حل همیشگی این بحران اقدام نمایند.

منبع: واشنگتن پست
ترجمه: محمدرضا نوروزپور

منبع : روزنامه رسالت