باغ گیاه شناسی

باغ گیاهشناسی مكانی است كه در آن مجموعه ای از گیاهان بومی و غیر بومی در فضای باز و در گلخانه ها كشت می شوند و نقش مهمی در زمینه های مختلف تحقیقاتی از جمله علوم گیاهی و باغبانی ، آموزش عمومی و آشنا ساختن مردم به اهمیت گیاهان و لزوم حفاظت از آنها بر عهده دارند. به علاوه باغ گیاهشناسی به عنوان ذخیره ژنتیكی گیاهان در معرض خطر انقراض مورداستفاده قرار می گیرد. در باغهای گیاهشناسی امكانات لازم برای مطالعه و تحقیق درباره تنوع زیستی وحفاظت از آنها فراهم می‌باشد.
با بهره گیری از روش های مختلف علمی، امكان شناخت گونه‌های گیاهی كشور فراهم گشته و محدوده پراكنش آنها تعیین می‌گردد. تحقیق در زمینه روش های تكثیر و پرورش گونه‌های با ارزش از نظر حفاظتی و اقتصادی از موضوعات دیگری است كه در باغهای گیاهشناسی به آن پرداخته می شود.
عملیات اجرایی باغ گیاهشناسی ملی ایران در سال ۱۳۴۷ با واگذاری قطعه زمینی از مراتع ملی شده در اراضی چیتگر واقع در كنار اتوبان تهران-كرج آغاز گردیده و مراحل نهائی خود را طی می كند. مساحت باغ حدود ۱۴۵ هكتار می‌باشد.
ارتفاع آن از سطح دریا ۱۳۲۰ متر بوده و دارای آب و هوای نیمه خشك و میزان بارندگی متوسط سالیانه حدود ۲۴۰ میلیمتر است. حداكثر دمای هوا در ماههای تیر و مرداد به ۴۳-۴۲ درجه سانتیگراد و حداقل دمای هوا در زمستان به پائین تر از ۱۰- درجه سانتیگراد می رسد.
طرح جامع باغ به نحوی پیش بینی گردیده است كه نشان دهنده الگویی از باغهای ایران باشد. به این منظور یك میدان در مركز باغ پیش بینی شده كه چهار بلوار درچهار جهت آن می‌پیوندد.

منبع : باغ گیاه شناسی ملی ایران