ریشه‌های ایرانی گندم و جو

کاشتن گندم حدود ۵ تا ۶ هزار سال پیش از میلاد،در شمال ترکیه و در جنوب غربی قفقاز(و درست‌تر بگوییم، فلات ایران) آغاز شد و سپس از سویی به مصر و از سویی دیگر به میان‌رودان راه یافت
رومن گیرشمن، باستان‌شناس فرانسوی، در کتاب ایران از آغاز تا اسلام آورده است که: در هزاره‌ی چهارم پیش از میلاد، جو و گندم، که بومی ایران است و هنوز هم در این مملکت به صورت دیمی می‌روید و به احتمال زیاد از دوره‌های پیشین در زمین‌های رسوبی کاشته می‌شد، از ایران به مصر و اروپا راه یافته است.
پی‌یر روسو، پژوهشگر تاریخ علم، در کتاب تاریخ صنایع و اختراعات نوشته‌ است: بر اساس اکتشافات واویولوف، گیاه‌شناس روسی، کاشتن گندم حدود ۵ تا ۶ هزار سال پیش از میلاد، در شمال ترکیه و در جنوب غربی قفقاز(و درست‌تر بگوییم، فلات ایران) آغاز شد و سپس از سویی به مصر و از سویی دیگر به میان‌رودان راه یافت و از این دو سرزمین به اروپا و دیگر جاهای آسیا برده شد.
سپس، در ایران یا در افغانستان(و باز هم اگر درست‌تر بگوییم، فلات ایران) با پیوند آن گندم وحشی با برخی گونه‌های دیگر، گندم نرم به وجود آمد و این همان است که ما امروزه می‌کاریم و از آن بهره‌مندیم.

منبع : بانک اطلاعات گردشگری