خیاط پاناما - THE TAILOR OF PANAMA

سال تولید : ۲۰۰۱
کشور تولیدکننده : ایرلند و آمریکا
محصول : شون دیوی
کارگردان : جان بورمن
فیلمنامه‌نویس : اندرو دیویس، جان لوکاره و بورمن، بر مبنای رمانی نوشتهٔ لوکاره
فیلمبردار : فیلیپ روسه‌لو
آهنگساز(موسیقی متن) : شون دیوی
هنرپیشگان : پیرس برازنان، جفری راش، جیمی لی کورتیس لیونورا وارلا، برندان گلیسن، هارولد پینتر، کاترین مکورمک، دانیل رادکلیف و دیوید هیمن
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۹ دقیقه


پاناما ،سال ۱۹۹۹. ̎نوریگا̎ از اریکهٔ قدرت پائین کشیده شده ولی سیاستمدارها و هم‌پالکی‌های فاسدی که او به قدرتشان رسانده، هنوز آن دوروبرها هستند. فقرا، آسمان‌خراش‌های شهر را ̎برج‌های کوکائین̎ و بانک‌ها را به خاطر پول‌شوئی‌ها و سرمایهٔ قاچاقچی‌ها که در آنها خوابیده، ̎لباس‌شوئی̎ نام نهاده‌اند. در همین حال، برخی از مقامات دولتی آمریکائی از این‌که کانال را تحویل پاناما داده‌اند، تأسف می‌خورند و دنبال فرصت می‌گردند تا آن را پس بگیرند و جاسوسی‌های بریتانیائی دوران پس از جنگ سرد نیز حسرت دوران خوش گذشته و زدوبندهای پشت پرده را می‌خورند و دنبال یکی از همان فرصت‌ها، آه می‌کشند. ̎اندی آزناد̎ (برازنان) مأمور متین سازمان‌های جاسوسی بریتانیا به خاطر شیطنت‌ها و بدهی‌هایش توسط رئیس‌اش (هیمن) به پاناما تبعید شده است. ̎اندی̎ برای آن‌که خیلی زود موقعیت دستش بیاید، نزد ̎هَری پندل̎ (راش) خیاط انگلیسی می‌رود که آدم‌های معروف و ثروتمند، از جمله مشتری‌هایش هستند ̎هَری̎ به این نام می‌نازد که وارث ۴۰۰ سال سُنت خیاطی یکتای انگلیسی است ولی همان‌طور که ̎اندی̎ بعداً متوجه می‌شود، او در واقع حرفه‌اش را در زندان آموخته است. از آن گذشته به خاطر مشکلات مالی، یارایِ رسیدگی به مزرعه‌اش را ندارد. جاسوس، خیاط را با گرفتن اطلاعات در برابر پول، وسوسه می‌کند. وجه مشترک این دو مرد انگلیسی، عشق و علاقه‌شان به قمار و بازی است. و بدین‌گونه، دوستیشان آغاز می‌شود. ̎هَری̎ داستان عجیب و غریبی به‌هم می‌بافد که حول محور شخصیت ̎میکی̎ (گلیسن) و ̎مارتا̎ (وارلا) می‌گردد که زمانی از اعضاء جنبش ضد̎نوریگا̎ بوده‌اند. خیاط که مهارت زیادی در داستان‌سرائی دارد خیلی زود به ̎اندی̎ می‌باوراند که اپوزیسیونی خاموش ـ یک گروه انقلابی به رهبری این دو نفر ـ در پاناما وجود دارد که اگر از ایشان حمایت مالی کافی بشود، می‌توانند دوباره علیه دولت به‌پا خیزند. این همه در حالی است که رژیم در حال چانه زدن برای فروش کانال به بالاترین رقم پیشنهادی در یک مناقصه است.
● دو بازیگر اصلی توانا و خوب انتخاب شده و داستانی از لوکاره. این‌ها نقطه‌های قوت فیلمی هستند که با وجود صحنه‌های جذاب و میزانسن‌های هشومندانه، تأثیر لازم را نمی‌گذارد و به هدف نمی‌زند. به هر حال بورمن به‌عنوان یکی از هنرمندان برآمده از سال‌های پُر آشوب دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، سعی می‌کند خط تعهدش را دنبال کند و پی اشکال تازهٔ استعمار در دنیای نو می‌گردد، هرچند به سنت فیلم‌های قبلی‌ خودش، احساسات و جنبه‌های دراماتیک اثر رافدای چنین تعهدی نمی‌کند. راش، در نقش مرد معصوم و خانواده‌داری که در مرداب مأموری مثل برازنان فرورفته، عالی است و خود برازنان در نقش جاسوس انگلیسی که به هرچه دست می‌زند، آن را به گند می‌کشد پذیرفتنی به نظر می‌رسد. بورمن این فیلم را پس از شاهکارش، ژنرال (۱۹۹۸) ساخت که به هیچ‌وجه موفقیت آن یکی را تکرار نکرد. هرچند که بازیگر اصلی آن فیلم یعنی گلیسن، این‌جا صاحب یک نقش فرعی جذاب است. خیاط پاناما دو پایان دارد: در یکی برازنان کشته می‌شود و در یکی نه. آن نسخه‌ای که برازنان زنده می‌ماند، اکران می‌شود.