همیشه مال من - FOREVER MINE

سال تولید : ۱۹۹۹
کشور تولیدکننده : انگلستان، کانادا و آمریکا
محصول : کاتلین هاسه، ایمی کافمن و دامیتا نیکاپوتا
کارگردان : پل شریدر
فیلمنامه‌نویس : پل شریدر
فیلمبردار : جان بیلی
آهنگساز(موسیقی متن) : آنجلو بادالامنتی
هنرپیشگان : جوزف فاینز، ری لیوتا، گرچن مول، وینسنت لارسکا، مایک واتفورد، راسل بلکول و لینزی کانل
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۵ دقیقه


با ̎مانوئل اسکما̎ (فاینز) ـ مردی که به طرز وحشتناکی از شکل افتاده ـ تماس می‌گیرند تا به ̎مارک برایس̎ (لیوتا)، یکی از اعضاء سابق شورای شهر در یکی از مناطق مرفه نیویورک کمک کند. ̎برایس̎ را به خلاف‌کاری‌های مالی شدیدی متهم کرده‌اند و ̎اسکما̎ نوعی ̎راست و ریست کنی̎ است که شاید بتواند مشکلات او را به‌گونه‌ای حل کند. اما ̎مارک̎، ̎اسکما̎ یا ̎آلن ریپلی̎ سابق را به‌جا نمی‌آورد: ̎اسکما̎ در واقع همان کسی است که در یکی از هتل‌های تفریحی فلوریدا، جائی‌که ̎مارک̎ و همسرش، ̎الا̎ (مول) بلافاصله پس از ازدواج‌شان، به ماه عسل رفته بودند، کار می‌کرده است. ̎آلن ریپلی̎ در همان نگاه اول از ̎الا̎ خوشش می‌آید و با او رابطه برقرار می‌کند و سپس از او می‌خواهد که ̎مارک̎ را ترک کرده و با او ازدواج کند ولی ̎الا̎ این تقاضا را رد می‌کند؛ ̎ریپلی̎ به‌دنبال آنان به نیویورک می‌رود و وقتی ̎الا̎ سرانجام بی‌وفائی‌اش را اعتراف می‌کند، ̎مارک̎ در واکنش به طرف صورت ̎آلن̎ شلیک می‌کند. ̎آلن̎ زنده می‌ماند و زندگی جدید (و شرارت باری) برای خود می‌سازد ولی وقتی ̎مارک̎، ̎اسکما̎ را استخدام می‌کند تا کمکش کند، عشق و علاقه به ̎الا̎ دوباره در وجودش زنده می‌شود...
● یکی از بهترین‌های شریدر و سینمای آمریکا در پایان دههٔ ۱۹۹۰. اما فیلم، متأسفانه، به‌دلیل ورشکستگی کمپانی تهیه‌کنندهٔ آن از اکران محروم شد و نخستین‌بار (پس از شرکت در جشنوارهٔ تورنتو) در شبکه‌های کابلی به نمایش درآمد. این‌جا، کار ادای دینی است به ملودرام‌های عشقی داگلاس سیرک در دههٔ ۱۹۵۰ و شریدر، حالا دیگر استادانه، تانگوی پیچیده‌ای میان پاکی و فساد؛ وظیفه‌ها و رویاها؛ نقاب‌ها و هویت‌های واقعی به‌دست می‌دهد. فیلم، هوشمندانه، ابتدا در سال ۱۹۷۳ می‌گذرد که ریاست‌جمهوری ریچارد نیکسن تباه می‌شود و سپس در ۱۹۸۷ که دورهٔ رانلد ریگان رو به پایان است و بوش‌ها تدارک می‌بینند تا فسادهای درونی‌تری را نسبت به واترگیت در هیئت حاکمهٔ آمریکا نهادینه کنند. ̎آلن̎ و ̎الا̎ی همیشه... مثل عشاقی هستند که در قهرمانان دیوید بوئی بالای دیوار برلین ایستاده‌اند و این‌قدر احمق هستند که تصور می‌کنند با نیروی عشق همهٔ موانع را پشت سر خواهند گذاشت. تصاویر بیلی و موسیقی بادالامنتی دل‌پذیر هستند و لیوتا مناسب نقش خود. اما اگر به‌جای مول و فاینز بازیگران بهتری انتخاب می‌شدند، فیلم بهتر از همینی که هست می‌شد.