سگ‌ هار و گلوری - MAD DOG AND GLORY

سال تولید : ۱۹۹۲
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : یونیور سال
کارگردان : جان مک‌ناتن
فیلمنامه‌نویس : ریچارد پرایس
فیلمبردار : روبی مولر
آهنگساز(موسیقی متن) : المر برنستاین
هنرپیشگان : رابرت دنیرو، اوما تورمن، بیل مورای، دیوید کاروزو، مایک استار، تام تولز و کتی بیکر
نوع فیلم : رنگی، ۹۶ دقیقه


ـ محله‌ای فقیرنشین در شیکاگو، یک معاملهٔ مواد مخدر، سرانجام مرگباری پیدا می‌کند و به کشته شدن دو نفر می‌انجامد. در حالی که سر صحنهٔ جنایت، عکاس و تکنسین پلیس، ̎وین/ سگ‌ هار دابی̎ (د نیرو) خودش با سرقتی در یک سوپر مارکت درگیر شده، قاتل آن دو نفر، مدیر سوپر مارکت را می‌کشد و یک مشتری را با اسلحه‌ای تهدید می‌کند. ̎دابی̎ با وجود بی‌دست و پائی (لقب ̎سگ‌هار̎ را به شوخی رویش گذاشته‌اند) موفق می‌شود قضایا را به خوبی و خوشی خاتمه دهد. بعدتر معلوم می‌شود مردی که زندگی‌اش را نجات داده، ̎فرانک میلو̎ (مواری)، رئیس گنگسترهای محلی و صاحب یک کلوب است. ̎میلو̎ ̎دابی̎ رابه کلوبش ـ که هر از گاه برنامهٔ لطیفه‌گوئی در آنجا اجرا می‌کند ـ دعوت می‌کند. ̎دابی̎ تنها، اسیر محبت‌های بیش از اندازهٔ ̎میلو̎ می‌شود و شبی هر دو در باب رویاها و سرخوردگی‌هایشان با هم صحبت می‌کنند. ̎میلو̎ شب را با قول مبهم برآورده کردن آرزوهای ̎دابی̎ به پایان می‌برد؛ و یک روز ̎گلوری̎ (تورمن)، زن جوانی که در کلوب ̎میلو̎ کار می‌کند در آپارتمان ̎دابی̎ را می‌زند و می‌گوید هدیه‌‌ای است از طرف ̎میلو̎، زندگی آرام و بی‌سر و صدای ̎دابی̎ ، با این کار به هم می‌ریزد. طبق قرار، ̎گلوری̎ هفت روز در خدمت ̎دابی̎ است. از طرف دیگر ̎میلو̎ هم او را رها نمی‌کند. فقط ̎مایک̎ (کاروزو) همکار قاطع و عصبی مزاج ̎دابی است که می‌تواند حدس بزند ̎میلو̎ بی‌خود و بی‌جهت این محبت‌ها را نمی‌کند. ̎گلوری̎ از ̎دابی̎ تقاضا می‌کند او را به ̎میلو̎ برنگرداند. [او در واقع برای رفع و رجوع قرض‌های برادرش، طبق قراردادی برای ̎میلو̎ کار می‌کند]. ̎دابی̎ سعی می‌کند قرارداد هفت‌روزه را با ̎میلو̎ فسخ کند. ̎میلو̎ در نهایت به شرطی می‌پذیرد که ̎دابی̎ خسارتش را بپردازد. ̎دابی̎ نمی‌تواند پول لازم را جمع‌آوری کند. ̎مایک̎ حفاظت از ̎دابی̎ را بر عهده می‌گیرد. پس از مقداری دست و پنجه نرم کردن با زیر دستان ̎میلو̎، بالاخره ̎ٔدابی̎̎ با خود ̎میلو̎ درگیر می‌شود؛ ̎گلوری̎ که از این دعواهای مردانه خسته شده و قهر کرده، نزد ̎دابی̎ کتک خوره ولی پیروز بر می‌گردد.
ـ مهمترین امتیاز فیلم تغییر لحن آن از کمدی به جدی است، لحظات کمدی و هجونگاری آن به مراتب بهتر از لحظات جدی آن است. دنیرو در این نقش منحصر به فرد خود ـ ̎عاشق̎ ـ تماشائی است. تورمن نیز در نقش زنی که جامعهٔ مرد سالار حتی به او اجازهٔ تصمیم‌گیری دربارهٔ خودش را نمی‌دهد، متوسط است و انفعالش آزارنده. مورای و کاروزو نیز در ایفای نقش‌هاشان موفق‌اند.