وجیه‌الدین عبدالعزیز/عبدالله لسانی شیرازی

جنسیت: مرد
نام پدر: محمد مشک فروش
تخلص: لسانی
تولد و وفات: ( ... - ۹۴۲-۹۴۰) قمری
محل تولد: ایران - فارس - شیراز
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر
شاعری شیعی بود. بیشتر اوقات در بغداد و تبریز به سر برد و به همین جهت بعضی از تذکره‌ها او را لسانی تبریزی هم نامیده‌اند. در تبریز از مصاحبت و حمایت سام میرزا و امیر نجم ثانی ، که به ترتیب پسر و وزیر معروف شاه اسماعیل بودند ، برخوردار گشت. وی به دلیل مدیحه‌سرایی خاندان پیامبر (ع) مورد اخترام بود. او علاوه بر سرودن ستایش‌نامه‌های مذهبی ، در شیوه‌های دیگر سخن از جمله ساختن ترکیب‌بندی‌های کوتاه ، مهارت داشت. لسانی پدیدآوردندهٔ مجموعه و قسمتی نو از شعر وصفی به نام شهر آشوب یا شهرانگیز بود. وی به‌جزء قصیده و رباعی غزل را نیز خوب می‌سرود. از شاگردان مشهور او شریف تبریزی بود ، که پاس حرمت استاد را نگه نداشت و مجموعه‌ای از شعرهای سست و بی‌معنی منسوب به لسانی ترتیب داد و آن را "سهو اللسان" نام گذاشت. در برابر آن حیدری ، شاگرد دیگرش ، برای دفاع از استاد خود "لسان‌الغیب" را ترتیب داد. لسانی قبل از غلبه سلطان سلیمان عثمانی در تبریز درگذشت و در مقبرهٔ سرخاب در تبیز به خاک سپرده شد. از آثارش: "شهر آشوبی موسوم به "مجمع‌الاصناف" ، شامل پانصد و چهل رباعی ، در توصیف تبریز و پیشه‌وران آنجا و وصف عشق و ساقی؛ "ساقی‌نامه"؛ "دیوان" شعر.

منبع : مطالب ارسالی