گل آرایی ژاپنی

گل آرایی ژاپنی در سال ۱۳۹۰ میلادی در زمان مورد ماچی آغاز شد،ابتدا این نوع گل آرایی به قصد مراسم مذهبی انجام می شد. به طوری كه دسته های گل یا گلبرگها را برروی آب می ریختند و بعد، آن را در معابد به بودا هدیه می كردند.این گل آرایی ابتدا از هند به چین و از چین به ژاپن انتقال یافت و در ژاپن به اوج شهرتی رسید كه هنوز ادامه دارد به شكلی كه در حال حاضرتنها دریكی از مدارس معروف ژاپن هزار مربی مشغول تعلیم این هنر به هنرجویان می باشند و مدارس متعدد دیگری به منظورآموزش این فن درژاپن و دیگر نقاط جهام وجود دارد.گل آرایی یكی از هنرهای سنتی مردم ژاپن است و در حدود ۷۰% از زنان ژاپنی با این هنرآشنا هستند.و در تمام فصول سال، نمایشگاه های بسیاری در مكانهای مختلف ژاپن ( مانند سالن هتلهای بزرگ و فروشگاه ها ) برپا می شود كه مردم با شوق بسیاربه تماشای آن می روند.
درژاپن هدف از مطالعه و پرداختن به هنر،بیداری و روشنایی دل است،نه صرفاً هنر برای هنر. آنها معتقدند كه اگر هنر،فاقد بعد معنوی باشد،زحمت فراگیری را نباید به خود هموار ساخت.
در تاریخ فرهنگ مردم ژاپن، هنر ودین رابطه ای تنگاتنگ دارند از این دیدگاه،گل آرایی، صرفاً امری تزئینی تلقی نمی شود بلكه بیان ابعادی بسیار عمیق و پیچیده درون آدمی است.گل آرایی باید شكوه طبیعت را تداعی كند.درگل آرایی ژاپنی تركیب مثلث نقش بسزایی دارد. بنابر اصل مثلث، كل گیتی به سه بخش تقسیم می شود: آسمان ، زمین و جهان آدمیان.
اصل مثلث كه اساس گل آرایی است،ریشه در آیین بودا دارد،كه اصلی معنوی بشمار می رود.
اندیشه عدد سه در آیین بودا از هند به چین و ازآنجا به ژاپن راه یافت. و آغاز این سه گانگی، نقطه عزیمت شاخه های گوناگون هنرقرار گرفت در اصل مثلث انسان هم خود و هم غیررا می آراید، زیرا دل گل و دل عالم و آدم یكی است، انسان در زندگیش با گیاه و نیز با كل عالم ، پیوند ذاتی دارد، هم راه به جهان دارد هم راه به خاك. در چرخه این مثلث، جای انسان،بین آسمان و زمین است.شاگرد راستین این هنر نه تنها از جهان روبرنمی گرداند،بلكه با دیدی بهتربه جهان می نگرد و سرنوشت خود را با روی باز می پذیرد، به آنچه در اختیار اوست رضایت می دهد و به انكارجهان نمی پردازد.
● در آیین نامه گل آرایی ژاپنی چنین آمده است:
۱) در مجلس درس خاموش و نیك رفتار باش ـ فروتن باش و مپندار كه بیش از دیگران می دانی كه این بس شایسته است و به خود نیز غره مباش.
۲) نادان است كسی كه می پندارد استاد گل آرایی است اما از ظرافت هنری و حس انسانی بویی نبرده است.
۳) چیره دستی و ظرافت از آن كسی است كه با ذوقی خاص خانه را گل آرایی كند، حتی اگر شیوه گل آراییش چندان استادانه نباشد.
۴) شرط ادب آنست كه با گل رفتاری نرم و مهربان داشته باشیم.
۵) بیش از ذات گل از او چیزی نطلبیم.
بنا بر یك سنت قدیمی استاد گل آرایی باید نه خصلت داشته باشد تا به جان(تعلیم راستین) راه یابد و این حاصل نمی شود مگراین كه به روح آن تعلیم دست یابد.
۱) گل آرایی ، میان بالا و پست،پیوندی معنوی پدید می آورد.
۲) هیچ را در دل داشته باش كه خود همه چیز است.
۳) فارغ از تمامی غمها بودن.
۴) با گیاهان و ذات طبیعی پیوند داشتن.
۵) تمام آدمیان را دوست بدار و حرمت ایشان را نگهدار.
۶ )خانه را از نظم و حرمت سرشار كن.
۷) روح راستین،زندگی را باروح می سازد، گل آرایی را با احساس دینی در آمیز.
۸) هماهنگی جسم و جان.
۹) عدم پیروی از نفس و رهایی از بدیها و حفظ خویشتنداری.

منبع : سازمان پارک ها و فضای سبز شهر تهران