استفاده از چربی و آنزیم گریندازیم در جیره‌های حاوی سطوح متفاوت جو بدون پوشینه در تغذیه جوجه‌های گوشتی

انرژی شیمیایی موجود در مواد گیاهی تماماً برای طیور قابل استفاده نیست. این مواد دارای تركیبات غیرقابل هضم (سلولز، پلی‌ساكاریدهای غیرنشاسته‌ای و…) و مواد ضدتغذیه‌ای هستند كه قابلیت استفاده خوراك و عملكرد طیور را كاهش می‌دهند . بتاگلوكان موجود در جو (پلی‌ساكارید غیرنشاسته‌ای) با ایجاد چسبندگی در مواد هضمی روده تك معده‌ای‌ها موجب كاهش سرعت عبور و سرعت مخلوط شدن مواد با آنزیمهای گوارشی و مواد صفراوی شده و در نتیجه كاهش هضم و جذب مواد مغذی و كاهش انرژی‌زایی و كاهش رشد را دنبال دارد. چسبندگی مدفوع در قسمت‌های مختلف روده و سنین متفاوت تغییرات قابل توجهی دارد و با افزایش سن، نوعی سازش‌پذیری با مواد حاوی پلی‌ساكاریدهای غیرنشاسته‌ای صورت می‌گیرد و چسبندگی كاهش می‌یابد .
مقدار بتاگلوكان و در نتیجه مقدار انرژی‌زایی جو تحت تأثیر واریته جو ، مرحله رسیدن دانه ، شرایط محیط كشت و مدت زمان نگهداری است. تأثیر آنزیم بستگی به رقم و شرایط كشت و نگهداری و عمل‌آوری جو و سن و بلوغ دستگاه گوارش پرندگان دارد. استفاده از چربی و نیز مولتی‌آنزیم حاوی بتاگلوكاناز و دیگر آنزیم‌های هضم پلی‌ساكاریدهای غیرنشاسته‌ای در جیره‌های حاوی جو بدون پوشینه مورد تحقیق مستقل قرار نگرفته است. هدف از اجرای این آزمایش، بررسی اثرات مصرف مولتی‌آنزیم گریندازیم و چربی اضافه شده در جیره‌های حاوی سطوح متفاوت جو بدون پوشینه بر روی عملكرد جوجه‌های گوشتی بود.به منظور بررسی اثر مصرف آنزیم و چربی اضافی در جیره‌های غذایی حاوی سطوح متفاوت جو بدون پوشینه (جو) در تغذیه جوجه‌های گوشتی، ۱۶ تركیب جیره غذایی در قالب طرح كاملاً تصادفی به روش فاكتوریل ۲×۲×۴ با ۳ تكرار استفاده شد.
جیره‌های آزمایشی شامل تركیب‌های دو سطح صفر و ۱۵۰ قسمت در میلیون آنزیم گریندازیم و دو سطح صفر و ۳ درصد چربی طیور و چهار سطح صفر، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ درصد جو بود. افزایش وزن، مصرف خوراك و ضریب تبدیل غذایی كل دوره و سه دوره آغازین، رشد وپایانی و نیز درصد لاشه، سینه، ران و چربی بطنی پایان دوره اندازه‌گیری و تحلیل آماری شد. مصرف آنزیم موجب كاهش جزئی رشد و كاهش معنی‌دار مصرف خوراك و ضریب تبدیل شد . مصرف ۱۰ درصد جو از نظر افزایش وزن بهتر از سایرسطوح و در دوره آغازین تفاوت آن با سطح ۳۰ درصد معنی‌دار بود. ضریب تبدیل جیره‌های حاوی ۳۰ درصد جو كمتر از سایر سطوح بود . چربی و آنزیم اضافه شده از نظر خوراك مصرفی و افزایش وزن اثر متقابل نداشتند ولی در جیره‌های بدون چربی، حضور آنزیم ضریب تبدیل غذایی را به طور معنی‌داری كاهش داد.
در دوره رشد، جیره‌های حاوی چربی و بدون آنزیم بیشترین و جیره‌های بدون چربی و حاوی آنزیم كمترین افزایش وزن را داشتند . افزایش وزن ناشی از سطوح متفاوت جو در حضور آنزیم به ویژه در دوره آغازین و پایانی یكسان بود ولی در غیاب آنزیم، سطوح ۳۰ درصد جو افزایش وزن كمتر از صفر و ۱۰ درصد جو داشت . مصرف آنزیم و جو اثری روی درصد قطعات لاشه نداشتند. به موازات افزایش جو، درصد وزن كبد و روده افزایش یافت. نتایج این ازمایش نشان داد كه جو موجب كاهش عملكرد جوجه‌ها شده و آنزیم اثرات سوء جو به ویژه روی ضریب تبدیل غذایی را كاهش می‌دهد. در جیره‌های بدون چربی سطوح كمتر جو مناسب است و با مصرف چربی می‌توان سطح بالاتری را وارد جیره نمود.

منبع : موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی