ارتباطات خانواده لوژیکی بین مدیران افقی و رتق و فتق امور توسط آقازاده ها

سالهاست عروسی‌ها و دامادی‌ها و ارتباطات خانواده لوژیكی بین مدیران افقی صورت پذیرفته و به خاطر گرفتاری مدیران! آقازاده‌ها مشغول رتق و فتق امور می‌شوند و چه زود هوچی‌گری‌ها و غوغاگری‌ها به رسانه‌ها كشید می‌شود... چگونه است تا بحث حفظ آبرو می‌شود، باید به فكر آبروی خطاكاران بزرگ و دزدان بزرگ بیت‌المال باشیم ولی كسی به فكر آبروی فلان زن بیوه، یا آبروی فلان كارگر از كار افتاده یا آبروی فلان جوان بیكار نیست!
مهدی كلهر» مشاور رییس‌جمهور در امور اطلاع‌رسانی و رسانه و نماینده قوه مجریه در شورای نظارت بر صدا و سیما در نامه‌ای به رییس مجلس شورای اسلامی با تاكید بر حمایت مسوولان بلندپایه از جریان مبارزه با مفاسد اقتصادی تصریح كرده است: چشم‌ها و گوش‌های فراوانی در داخل و خارج از كشور در انتظار نوع برخورد مقامات و مسوولان بلندپایه نظام با امر مبارزه با مفاسد اقتصادی است.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران در این نامه كه نسخه‌ای از آن در اختیار ایسنا قرار گرفته آمده است:
برادر ارجمند جناب آقای دكتر حداد عادل!
ریاست محترم مجلس شورای اسلامی
با سلام
این روزها مردم ما و به خصوص نسل سوم و جوان پیگیر تحولات داخلی و رویدادهای منطقه‌ای و جهانی هستند. از شروع كار مجلس هفتم و تغییرات اصولی در رویكردهای مجلس اصولگرا در زمینه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، صنعتی، كشاورزی و... و روی كار آمدن دولت نهم جوانه‌های شاداب انقلاب اسلامی از زیر گرد و غبار سالهای غفلت‌زدگی و دلزدگی‌ها و دل‌مردگی‌های ناشی از محافظه‌كاری به جای آرمان‌طلبی و تجمل‌گرایی به جای رشد و تعالی، عشرت‌زدگی و دم‌غنیمتی به جای عدالت‌گرایی سر بر آورده است و با چنان سرعتی رو به رشد و تعالی است كه درخت پاكی را می‌ماند كه با ریشه‌ای عمیق در خاك، سر بر آسمان می‌ساید كه بندگان را در شگفتی فرو برده است. لازمه چنین رویشی ریزش علفهای هرز، خشكیده، پوسیده و متعفنی است كه به گوشه و كنار باورهای مدیریتی كشور بختك‌وار چسبیده است.
- این كه هیچ توسعه‌ای بدون فساد مالی امكان‌پذیر نیست!
- این كه عدالت در جامعه فقیر، توزیع فقر است!
- این كه اگر رشد اقتصادی می‌خواهید، ‌اول باید عدالت را قربانی كنید!
- این كه مغزهای اقتصادی همان دزدهای برتر هستند!
- این كه از نخورده بده به خورده كه لذتش را برده!
- این كه انقلاب میراثی بر جای نهاده كه ایثار، نجابت، كار، تلاش و انفاق از آن مردم و پست، مقام و بیت‌المال از آن آقازاده‌ها و مدیران مادرزادی است.
- این كه همه باید مواظب باشند نكند در مورد یك فساد اقتصادی و دست‌دراز به بیت‌المال، (زبانم لال) كمی بی‌عدالتی صورت گیرد! یا خدای ناكرده، دزدی و رشوه‌گیری و رشوه‌دهی،‌ مورد بی‌مهری یا كم‌عطوفتی واقع شود! نكند دزدی در محكمه قضایی مورد سوال واقع شود! یا مثلا مورد بی‌حرمتی واقع شود و هر چه دزد بزرگتر، دزدی بزرگتر و فساد مالی بزرگتر، احترام دزد بیشتر و رأفت اسلامی در مورد او بیشتر باید مراعات شود! مبادا كسی كه بیش از بیست سال اموال مردم را به یغما داده و برده و مثل كنه به صندلی ریاست چسبیده و خود جزیی از پست و مقام شده و دیگر فرقی بین ستون فقرات او با پایه صندلی ریاست نیست، حالا اگر مقامی بیاید (به جز حضرت عزراییل (ع) كه ایشان هم نمی‌آید حتما به دستور خداوند متعال كه به آنان فرصت داده تا... و تازه اگر بیایند آنقدر آقازاده و عموزاده و... در نوبت مدیریت هستند كه فرصت به دیگران نمی‌رسد) حالا اگر مقامی بیاید و بگوید، ببخشید چند صباحی بروید آبی به سر و رویتان بزنید و نفسی تازه كنید، قدمی بزنید... ببخشید حاج آقا، دكتر،‌مهندس، استاد! كمرتان خشك نشود و....
و چه سر و صداهایی و چه داد و فریادی از همه جا و از هر جا كه چرا با آبروی مدیران بازی می‌كنید و چرا این قدر شتابزده تصمیم می‌گیرید، صبر كنید. حتما ۲۷ سال دیگر... تا نسل اندر نسل،‌ مقام و میز و آقا و آقازاده و پست و ریاست چنان در یكدیگر ممزوج شوند كه با هیچ حلالی قابل حل یا تجزیه نباشند؛ چنانچه در تاریخ حكومتهای فاسد در جهان و در جهان اسلام و در ایران بارها شاهدش بوده‌ایم و مبادمان....
برادر بزرگوار و فرهیخته جناب آقای دكتر حداد عادل!
نه بنده بلكه اكثر مردم ما شما را به عنوان یك شخصیت فرهنگی می‌شناسند تا سیاستمدار و مقبولیت شما نیز بیشتر از این ساحت است. امروز عرصه افكار عمومی و احساسات ملی منتظر اظهار نظر مدیران و مسوولان و به خصوص نمایندگان ملت در مجلس شورای اسلامی است. در این سالها به خصوص پس از جنگ تحمیلی بارها و بارها فرمان مبارزه با مفاسد مالی و اقتصادی و دست درازی به بیت‌المال كه ام‌الفساد فسادهاست از سوی بالاترین مقام كشور صادر شده است و بارها و بارها از سوی مسوولان یا نادیده و ناشنیده گرفته شده و یا مسوولان به شعارفكنی و فرافكنی پرداخته‌اند و شاید به خیالشان كه موج عدالت‌خواهی و عدالت‌گستری را با تدبیر! از سر بگذرانند (و چه بلایی كه در این سالها به سر معنای تدبیر درنیاورده‌ایم) و چند صباحی به سخنان تكراری كه «عزم ملی می‌خواهد آقا، گر حكم شود كه مست گیرند در شهر هر آنكه هست گیرند» و « تازه خبر ندارید حاج آقا این پرونده كه چیزی نیست، بیایید در دفتر بنده تا به شما نشان بدهم». یا «این پوست خربزه است زیر پای شما انداخته‌اند»، یا «آقا این كار دشمن است. می‌خواهند جلو سرمایه‌گذاری را بگیرند». «آقا با این اوضاع تزلزل اقتصادی، یا عدم امنیت اقتصادی، دیگر كسی سرمایه‌گذاری نمی‌كند» (یعنی سرمایه‌گذاری را معادل دزدی قلمدادكردن) و «آقا الان موقع این حرفها نیست، بگذارید یكی دو دهه سرمایه‌گذاری شود صنعت و تجارت پا بگیرد بعد سیستم را باید اصلاح كرد». (و باز همان قضیه مرغ، تخم مرغ و دلبر جانان من برده دل و جان من و برده دل و جان من) و از مجموع این فرمایشات عرشی و نصایح فرشی یك توده غلیظ ابهام و تردید در اذهان عمومی ایجاد كرده‌اند تا آن عزم روشن و مصلحانه به یك تردید و ترس عمومی تبدیل شود و به تصور شیاطین طراح این فضاسازی،‌ قدرت فرمان را بشكنند و... آن را كند، كنند، غافل از این كه مثل آنان مثل همانی است كه بر سر شاخ بن می‌برید.
جناب آقای دكتر حداد عادل!
چون جنابعالی را یك شخصیت فرهنگی و اندیشه‌ورز می‌شناسیم، مایلم نظر شما را به انتظار اكثریت قریب به اتفاق مردم ایران و حتی خارج از ایران به میزان جدیت نظام جمهوری اسلامی در مقابله با مفاسد مالی و اقتصادی جلب كنم. بدون تردید دشمنان انقلاب اسلامی با تمام توان و با هر وسیله و هر ترفندی تلاش كرده و می‌كنند تا:
۱) مبارزه با مفاسد مالی و اقتصادی را برای رشد و توسعه خطرناك و مخرب جلوه دهند.
۲) مبارزه با مفاسد مالی و اقتصادی را از اولویت بیندازند.
۳) مبارزه با مفاسد شكلی و صوری را به جای مبارزه با مفاسد اخلاقی قلمداد كنند و به آن اولویت بخشند و تازه بگویند مبارزه با مفاسد اخلاقی مقدم بر مبارزه با مفاسد اقتصادی است. یعنی رشوه خواری،‌ پارتی‌بازی و دزدی همه مطابق معیارهای اخلاقی است و هیچ منافاتی با دستورات اخلاق اسلامی ندارد!!
۴) تا آنجا كه ممكن است با حمایت كردن از مدیران كم شعور، غیرخلاق و فاسد، قوانین، ‌مقررات و برنامه‌های ناشدنی را به تصویب برسانند تا زمینه رشوه‌دهی، رشوه‌گیری و... برای اكثریت فراهم شود. به عبارت دیگر همه یا اكثریت را آلوده كنند تا خودآلوده، جرات اعتراض به مفسدان را از دست بدهد.
۵) درشت‌نمایی گناهان فردی و كوچك جلوه دادن یا معمولی جلوه دادن گناهان اجتماعی و عادی‌سازی دست‌درازی به بیت‌المال
۶) ناشدنی جلوه دادن اجرای عدالت و برگزاری نشست‌ها و سمینارها برای دورزدن عدالت و... تبلیغ كنند چون بشر نمی‌تواند به عدالت آرمانی دست پیدا كند پس بهتر است از اساس به سمت یك جامعه عدالت‌گریز و قدرت‌گرا برود و همان ماجرای قانون جنگل‌پذیری و بقای اصلح یا بقای اقوی و...
۷) قوانین و مقررات را برای مردم چنان پیچیده و غیرقابل درك و فهم به تصویب برسانند تا زمینه رشوه گیری، كارچاق‌كنی و كار راه‌اندازی مهیا شود. (در حالی كه قوانین باید برای مجریان پیچیده باشد تا مجری از دستكاری در مسیر اجرای قانون نگران باشد ولی مردم باید به سهولت و راحتی كارشان انجام شود.)
۸) اگر با تمام ترفندها و توطئه‌ها باز هم موفق نشدند جلو مبارزه با مفاسد اقتصادی را بگیرند، جریان مبارزه با مفاسد مالی و اقتصادی را زیر خطاهای كوچك و بزرگ و قصور و تقصیرهای مبارزان با مفاسد قرار داده و به جای تشویق، حمایت، هدایت و ارزیابی جریان مبارزه، افراد مبارز اعم از قضات،‌كارشناسان و كارآگاهان را زیر سوال ببرند و آنان را از مبارزه بازدارند و به مردم بباورانند كه عطای مبارزه را به لقایش ببخشند!
۹) و هزاران ترفند و توطئه دیگر كه نگذارند تا كشور از آلودگی‌ها پاك شود چرا كه خوب می‌دانند هیچ كشور و تمدنی بدون مبارزه جدی و پیگیر با مفاسد اقتصادی و مالی به هیچ رشد و تعالی نرسیده و نخواهد رسید.جناب آقای دكتر حداد عادل!
این سخنان را برای شما گفتن «زیره به كرمان بردن» است. شما خود نهج‌البلاغه تدریس می‌فرمایید. بهتر از بنده می‌دانید عدالت‌گستری و حراست از حقوق ملت و بیت‌المال به مراتب دشوارتر از حراست از ثغور مسلمانان و حفاظت از مرزهای آبی و خاكی است. اگر حفظ و حراست از مرزهای آبی و خاكی بدون ایثار و شهادت امكان‌پذیر نیست، به طریق اولی حراست از مال و اقتصاد ملت به گذشت و فداكاری و... نیازمند است. اما آیا چون دشوار است باید رهایش كرد؟! یا اولین وظیفه حاكمان و حكومتها به ویژه حكومتهای الهی است كه با تمام توان حقوق مردم را تمام و كمال بی‌منت تحویل‌شان دهند. امیرالمومنین علی (ع) تا آخرین دانه‌های خرما و گندم مردم از بیت‌المال را تحویل‌شان نمی‌داد، به خانه نمی‌رفت.
اگر امام علی (ع) عقیل بن ابی‌طالب را با آتش می‌آزماید یا دختر عزیزش را كه این روزها متعلق به آن بانوی بزرگوار است، به بریدن دست گوشزد می‌كند كه اگر نبود كه «به تو امانت داده بودند، دستت را به حكم خدا قطع می‌كردم» نشان از جدی بودن امر حراست از اموال بیت‌المال و مومنین و مردم دارد. متاسفانه این روزها رسانه‌ها و دستهای ناپیدایی در پشت رسانه‌ها، مزورانه و موذیانه فعال شده‌اند تا امید مردم نسبت به مبارزه جدی با فسادهای اقتصادی را متزلزل و نهایتا به یاس تبدیل كنند. مبارزه با متعدیان و دست درازی‌ها به بیت‌المال كه متاسفانه سالها مورد غفلت واقع شده، مبارزه‌ای به مراتب دشوارتر از مبارزه با تجاوز به مرزهای خاكی و آبی ایران اسلامی است. مبارزه با مفاسد اقتصادی، از درون خانه‌ها با حاج خانم‌ها و آقازاده‌ها و نوه‌ها و... شروع می‌شود. مبارزه با مفاسد اقتصادی از جنس مبارزه با نفس است و از جنس جهاد اكبر است و حاكمان باید حقوق مردم و محرومان را تا كابین زنان پیگیر باشند.
جناب آقای دكتر حداد عادل!
قلم شما و بیان شما سالهاست از سرچشمه قرآن مجید و نهج البلاغه و... سیراب شده است. امروز روز آزمون صداقت‌گویی و صدق‌پذیری و حق‌گرایی همه بزرگان و مسوولان است. آیا به آنچه گفته‌ایم و گفته‌اید و گفته‌اند و نقل كرده‌ایم، ‌پایبندیم یا اگر كاری درست توسط شخصی كه فرضا از ما نیست یا با او كدورتی داریم سر بزند با تمام بهانه‌ها و ارائه دلایل كه نباید این طوری می‌نوشتید، ‌نباید اینطوری می‌گفتید، نباید اول به او گزارش می‌دادید، نباید رونوشت به فلان كس می‌زدید، اول باید حكم صادر می‌شد،‌ بعد گزارش می‌شد، اول باید او...
- آیا تمام این بهانه‌ها اصل مبارزه با مفاسد اقتصادی را زیر سوال نمی‌برد؟
- آیا مدیران سالم و متعهد آینده كه امروز نظاره‌گر برخورد مقامات با جریان‌های مبارزه با مفاسد اقتصادی هستند، پیش خودشان نمی‌گویند: «با طناب این مسوولان بلندمرتبه وارد گود مبارزه با مفسدان اقتصادی نمی‌شود شد!»
- آیا جامعه‌ای كه زیر ضربات این مفاسد سالهاست به مفاسد ریز و درشت دیگری گرفتار شده، نمی‌گوید «بابا دست اینها هم در جیب آنهاست»
- آیا این همه كه برای آبروی فلان مدیرعامل حداقل بی‌كفایت... یا آبروی فلان رییس حداقل وامانده، یا آبروی فلان مامور عالی رتبه حداقل گیج و مات نگران هستیم، نگران آبروی اسلام،‌انقلاب اسلامی،‌دستورات صریح قرآن، ‌یا آبروی مردم رشوه‌گیر زده، ‌باج گیرزده، مفت‌خور زده، آقازاده زده و حاجی زاده زده هستیم؟!
چگونه است تا بحث حفظ آبرو می‌شود، باید به فكر آبروی خطاكاران بزرگ و دزدان بزرگ بیت‌المال باشیم ولی كسی به فكر آبروی فلان زن بیوه، یا آبروی فلان كارگر از كار افتاده یا آبروی فلان جوان بیكار نیست.
- می‌گویند در برخورد با اشرار و قداره كش‌ها و زورگیرها و متعرضان به نوامیس و اموال مردم، نیروی انتظامی به صورتی جدی وارد عمل شده كه جای سپاس دارد و می‌گویند برای رسواسازی بعضی از این اشرار آفتابه به گردن آنها آویزان كرده و در همان محل و گذر آنان را گردانده است. راستی اگر قرار باشد آفتابه‌ای به گردن بعضی از این مفسدان اقتصادی بیندازند، اندازه آن آفتابه چقدر باید باشد؟ آیا آفتابه‌ای به وسعت جزیره انگلیس كافی است؟ یا به اندازه ایالات متحده آمریكا باید باشد؟ در كجای این جهان پهناور باید آنها را گرداند؟ در منظومه شمسی؟! یا كهكشان شیری؟ یا در مزار شهدای انقلاب اسلامی ایران!
جناب آقای دكتر حداد عادل!
اگر پس از سالهای غفلت، دیوان محاسبات وارد عرصه مبارزه با مفاسد اقتصادی می‌شود و پرونده‌هایی را دنبال نموده نباید از او سپاسگزاری نمود؟ آیا باید لغزش‌ها و خطاهای فردی را چنان بزرگنمایی كرد كه اصل مبارزه را زیر سوال ببر‌د؟ آیا كاری آن هم به این پیچیدگی و به این دشواری، یعنی رهگیری و ردیابی میلیارد میلیارد تومان پول بی‌زبان «هاپولی شده» و از هضم رابع گذشته، می‌تواند بدون اشتباه و خطا انجام شود؟ و اگر نمی‌شود، خدای ناكرده باید چنین نتیجه بگیریم كه پس مبارزه با مفاسد اقتصادی را فراموش و اصل مساله را پاك كنیم؟! یا اینكه اگر قرار است اصل مسلم ضریب خطا را در كار بپذیریم،‌خطای آن را در راه اصلاح و صلاح جامعه كه همان مبارزه با مفاسد اقتصادی است، بپذیریم و از كلیه مردم بخواهیم با دادن اطلاعاتشان ضریب خطاهای تجسسی را كاهش دهند. جناب عالی بهتر می‌دانید رابطه افقی بین مدیران به مراتب غلیظ‌تر از رابطه‌های عمودی یا به تعبیری ولایی است، یعنی تا انگشت تجسس یا اتهام در گوشه‌ای می‌گذارید، بار ترافیك تلفن‌های ثابت و سیار چند برابر می‌شود و همه امور مدیریتی كشور تحت‌الشعاع دفاع از آن مدیر متهم قرار می‌گیرد.
سالهاست عروسی‌ها و دامادی‌ها و ارتباطات خانواده لوژیكی بین مدیران افقی صورت پذیرفته و به خاطر گرفتاری مدیران! آقازاده‌ها مشغول رتق و فتق امور می‌شوند و چه زود هوچی‌گری‌ها و غوغاگری‌ها به رسانه‌ها كشید می‌شود.
سالهاست دشمن با كمك ایادی آگاه یا ناآگاه داخلی، نهادهای نظارتی، تجسسی و داوری،‌ نظام جمهوری اسلامی ایران را مورد هجوم قرار داده است و از هر طریق این نهادها را كه از اركان هر جامعه‌ای هستند در اذهان عمومی بی‌اعتبار یا كم اعتبار نموده است. اینكه دشمن از چه راهها و روشهایی نهادهای كلیدی كه هر كدام بر اساس حفظ یك یا چند از اصول و محورهای نظام یعنی استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی طراحی و تعبیه شده‌اند را متزلزل نموده و از تاثیرگذاری یا فعالیت لازم انداخته و یا می‌اندازند، بحث بسیار مفصل و لازمی است كه پرداختن به آن در این مجال نمی‌گنجد. اما جناب عالی به خوبی می‌دانید یكی از این نهادهای كلیدی دیوان محاسبات كشور است كه زیر مجموعه مجلس شورای اسلامی است. مجلسی كه امروز مردمی‌ترین و انقلابی‌ترین نمایندگان را به عنوان محور امید مردم انقلابی ایران و حتی جهان در خود جای داده است و چشم امید همه آزاداندیشان و انقلابی‌های واقعی و اصلاح طلبان حقیقی است.
انتظار همه پس از سالها بی‌توجهی و كم توجهی و غفلت نسبت به مبارزه با مفاسد اقتصادی كه ریشه همه فسادهای اجتماعی است، حمایت جدی از جریان مبارزه با مفاسد اقتصادی است و روشن است كه اشكالاتی و مشكلاتی در پیش روی مجلس محترم خواهد بود كه با درایت و شجاعت باید از سر راه برداشته شود. اما اصل مبارزه نباید دچار كندی و تردید قرار گیرد. حمایت از این جریان مصلحانه كه فعلا بخشی از آن توسط دیوان محاسبات صورت می‌گیرد، وظیفه هر انسان دلسوز و متعهدی به سرنوشت كشور عزیز ایران اسلامی است و تا روزی كه هر فرد در راس این نهاد محترم قرار دارد دفاع از او نیز وظیفه هر شهروند علاقه‌مند به حكومتی پاك و به دور از آلودگی‌هاست.
برادر دانشمند و فرهیخته جناب دكتر حداد عادل! ‌آنچه عرض شد ارائه مشق دست و پا شكسته‌ای بود نزد استادی و برادری بزرگوار و بزرگ، اما از سر تكلیف كه چشمها و گوش‌های فراوانی در داخل و خارج از كشور در انتظار نوع برخورد مقامات و مسوولان بلندپایه نظام با امر مبارزه با مفاسد اقتصادی است.