شناخت ما از بند کفش

بند کفش تا قرن ۲۰ چندان شناخته شده نبود؛ اما هرچه که هست تاریخ پیدایش آن با تاریخ پیدایش کفش چندان بیگانه نیست. تا پیش از این پاها از کفش‌ها بیرون آمده و می‌لغزیدند. به همین منظور از کفش‌هائی استفاده می‌شد که دکمه دارند و دو قسمت رویه بالائی کفش با قلاب به هم وصل می‌شدند که این مسئله هم دشوار بود و هم زمان گیر.
به‌طور کل بند کفش و چشمی مربوط به بند کفش در ۲۷ مارس ۱۷۹۰ اختراع شدند. در ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح مزوپوتامیاها (ساکنین عراق، شرق سوریه، جنوب شرق ترکیه و جنوب غرب ایران) تکه‌های چرمی زیر پا قرار می‌دادند که به‌طور دقیق متناسب با اندازه کف پا بود و توسط بندهائی به پا و قوزک پا بسته می‌شدند.
بدون وجود این بندها، زیره‌هائی که استفاده می‌شدند تقریباً بی‌خاصیت بودند. صندل‌های یونانیان باستان نیز چیزی مشابه این بود. اما کفش‌های رمی‌های باستان به‌طوری بود که جلوی کفش بالا آمده بود و بندها تا قسمت‌های بالائی پا نیز کشیده شده بودند.
سربازان رمی شیوه استفاده از صندل‌ها را در غرب اروپا گسترش دادند تا جائی‌که سربازان این منطقه‌ها نیز پاهای خود را در زمان جنگ تا جای ممکن می‌پوشاندند.

حورا شکیبی ممتاز

منبع : جامعه مديران و متخصصين صنعت کفش ايران