رمـضـان فـصـل سـبـز دعـاسـت

بهار از راه می‌رسد. نه تنها بهار خاک که بهار افلاک. نسیم بهار رمضان نه تنها حیات بخش گل‌هاست که روان‌آفرین دل‌هاست. رمضان بهار دل است و سرچشمه فضایل. نسیم آن خوشگوار است و شمیم آن مشکبار. در کوله بار هر لحظه صد انبان عطر عشق نهفته و صد غنچه معطر شوق شکفته است.
▪ نسیم بهار آفرین رمضان بسیار نرم‌خیز است و مشک‌بیز. زیرا از چمن‌زار بهشت برخاسته است.
▪ رمضان فصل سبز دعاست. در رمضان از حنجره هر پنجره آوای تلاوت قرآن می‌تراود و عطر آن در کوچه‌ها جاری است.
▪ گل تکبیر بر شاخساران گلدسته‌ها می‌شکفد و رایحه معطر آن در سطح شهر می‌پیچد.
▪ از ساقه‌های ترد دعا جوانه‌های سبز راز و شکوفه‌های سرخ نیاز در حال رویش است.
▪ رمضان فصل دل‌های طوفانی است و دیدگان بارانی. فصل پنجره‌های نورانی است و حنجره‌های آسمانی.
▪ رمضان موسم شکوفایی نیلوفرهای نیایش است و کوکب‌های همایش. در رمضان معراج حراج است و دل‌ها سرای سراج است. چه مهربان‌اند شب‌های رمضان و چه رخشان‌اند کوکب‌های آن. مهتاب بر هودج سیمین خود می‌نشیند...
▪ رمضان فصل چکیدن دل‌هاست از دیده‌ها و موسم تراویدن تسبیح است از گلوی پدیده‌ها.
▪ در رمضان با تپش آیینه آبگینه دل‌ها می‌شکند و حرارت سینه‌ها برودت کینه‌ها را آب می‌کند.
▪ در رمضان غنچه‌های مشکبار بر لب‌های روزه‌دار رشک می‌برند و بر این حسرت اشک می‌بارند. مروارید شبنم در هر صبحدم شاهد این غم و گواه این ماتم است.
▪ در این ماه میهمانان خدا بر سر سفره " رضا " از چشمه نور شراب طهور می‌نوشند. مست از می‌"الست" بر سر پیمانه صفا پیمان وفا می‌بندند. با ملایک دوشادوش گام برمی‌دارند و نوشانوش جام می‌زنند.
▪ دلدادگان در معبد زمردین " مرابطه " نفس را تهذیب و ضمیر را تادیب می‌کنند. معبدی که بر چهار ستون لعل " مشارطه " یاقوت " مراقبه " عقیق " محاسبه " و برلیان " معاتبه استوار و افراشته است.
▪ بال‌های دعا دل را از قفس کینه و قفسه سینه رهایی می‌بخشد و او را سبک‌تر از رویا و لطیف‌تر از نسیم صبا تا خلوتگاه خورشید به پرواز در می‌آورند.
▪ سرود سپید سحر ترانه سبز رهایی است برای زنجیریان خاک. هر سفره افطار سکوی مطار است برای پرواز به افلاک.
▪ چه دلپذیر است سر بر دامان رمضان نهادن و شکوه خدایی را نگریستن و اندوه جدایی را گریستن.

منبع : خبرگزاری ایسنا