پنجره ای پرنور

چه فرقی می کند بیرون از خانه دل ما، برگ های زرد روی زمین را پرکرده باشند یا نه، چه فرقی می کند بیرون از خانه دل ما توفان در راه باشد یا نه، چه فرقی می کند که هوای سرد در هجوم باشد یا نباشد، وقتی که چراغ قلب ما روشن باشد. اگر چراغ دلمان را روشن کنیم، اگر روبه روی آینه بنشینیم و به جای مرور خاطرات گذشته و فکر کردن به برگ های زرد و سردی هوا به انعکاس نور چراغ فکر کنیم، آن وقت می توان به گرم شدن هوای بیرون و جوانه زدن بر شاخسار درختان امیدوار بود.
بهار را ما خود به همراه داریم مهم این است که فرصتی داشته باشیم تا جوانه های آن شاخسار، وجودمان را سبز کند. اگر این فرصت را به خود بدهیم، کسی که در پائیز میان برگ های زرد ایستاده و یا در هجوم توفان یخبندان زندگی از حرکت مانده است، از دیدن پنجره ای پرنور به زندگی لبخند خواهد زد و با امید قدم برخواهد داشت.

آلاله علیپور

منبع : روزنامه ایران