بررسی ارتباط سرعت ذاتی انحلال داروها با برخی پارامترهای فیزیکوشیمیائی و فارماکوکینیتیکی

سرعت انحلال یکی از عمده‌ترین خواص داروهای جامد دسته داروئی II بیوفارماسی از دیدگاه جذب و بازدهی بدنی وکارائی بالینی می‌باشد. به‌طوری‌که اگرداروئی سرعت انحلال مناسبی نداشته باشد، به‌خوبی جذب نشده و ارزش درمانی نخواهد داشت. عوامل متعددی در سرعت انحلال دارو تأثیرگذارند که از آن میان، سطح تماس دارو با محیط انحلال را می‌توان نام برد. معمولاً سطح تماس در خلال انحلال ثابت نمی‌ماند. بنابراین به‌عنوان یک متغیر مداخله‌گر می‌تواند تأثیر سایر عوامل مهم را تحت‌الشعاع قرار دهد. از این‌رو برای حذف این متغیر مبادرت به اندازه‌گیری سرعت ذاتی انحلال یعنی سنجش سرعت انحلال از سطح تماس ثابت می‌شود. در این‌صورت است که می‌توان ارتباط کمی بین عواملی غیر از سطح تماس با سرعت انحلال را مورد بررسی قرار داد. از طرف دیگر سرعت ذاتی انحلال یک خصوصیت سینتیکی (پدیده وابسته به سرعت) است نه یک خصوصیت ترمودینامیکی یا تعادلی. بنابراین ممکن است درمقایسه با محلولیت ارتباط نزدیک‌تری با دینامیک انحلال دارو در دستگاه گوارشی داشته باشد. در این مطالعه از داروهای با خواص فیزیکوشیمیائی مختلف استفاده شد و پس از تعیین سرعت ذاتی انحلال ارتباط این پارامتر با برخی پارامترهای فیزیکوشیمیائی و فراکسیون داروی جذب شده در انسان مورد بررسی قرار گرفت.

پروین ذاکری میلانی
محمد برزگر جلالی
هادی ولیزاده
ماندانا عظیمی
سمیه حلاج نژادی

منبع : مجله دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبريز