شهرت - CELEBRITY

سال تولید : ۱۹۹۸
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : جین دومانیان
کارگردان : وودی آلن
فیلمنامه‌نویس : وودی آلن
فیلمبردار : سون نیکویست
هنرپیشگان : ملانی گریفیث، دان موران، کنت برانا، وینونا رایدر، جودی دیویس، چارلیز ترون، جو مانتنیا، لیوناردو دی‌کاپریو، فامکه یانسن، گرگ موتولا، جف مازولا، دیک مینگالونه، ولادیمیر بیبیچ و گرچن مول
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۱۳ دقیقه


̎لی سایمنِ̎ روزنامه‌نگار (برنا) با ̎نیکل آلیورِ̎ بازیگر (گریفیث) ملاقات می‌کند و خیال دارد فیلم‌نامه‌ای درباره‌اش بنویسد. ̎لی̎ از همسرش ̎رابین̎ (دیویس)، خانم معلمی متزلزل و آشفته حال، جدا شده و حالا، ̎تونی گاردلار̎ (مانتنیا)، تهیه‌کنندهٔ تلویزیونی، به ̎لی̎ علاقه‌مند شده است. در شهر، ̎لی̎ با سوپر مُدل مو بوری (ترون) آشنا می‌شود که در سراسر شب دستش می‌اندازد و سرانجام نیز پیش از رسیدن به خانه، او را قال می‌گذارد. رابطهٔ ̎لی̎ با ̎بانی̎ (یانسن)، ناشر کتاب، خوب و مستحکم است و قرار گذاشته‌اند با هم زندگی کنند. اما ̎لی̎ ناگهان احساسی عاطفی نسبت به ̎نولا̎ی بازیگر ـ پیشخدمت (رایدر)، پیدا می‌کند و رابطه‌اش با ̎بانی̎ به خطر می‌افتد. تلاش ̎لی̎ برای فروختن فیلم‌نامه‌اش، سر و کارش را به یک هتل می‌اندازد و درست موقعی به آن‌جا می‌رسد که بازیگر جوان و لوسی به نام ̎براندون دارو̎ (دی‌کاپریو) با محبوبه‌اش (مول) جروبحث می‌کند و اتاقش را به هم می‌ریزد و به ساکنان هتل توهین می‌کند. وقتی ̎دارو̎ و هم‌راهانش به طرف آتلانتیک سیتی می‌روند، ̎لی̎ نیز به دنبالشان می‌رود؛ ولی در حالی که زندگی به بازی‌اش گرفته، سپیده‌دم غم‌انگیزی نیز انتظارش را می‌کشد...
● کمدی سیاه دیگری از آلن دربارهٔ رابطه‌های انسانی (به‌خصوص از نوع نیویورکی!). فیلم با استقبال چندانی (نسبت به فیلم‌هائی مثل همه می‌گویند دوستت دارم، ۱۹۹۶) روبه‌رو نمی‌شود و آن را اغلب در حد فیلم‌های متوسطی (مثل ساختارشکنی‌ هاری، ۱۹۹۷) ارزیابی می‌کنند. این‌جا خود آلن جلوی دوربین نیامده و نقش او را برانا (با اغراق و نه‌چندان موفق) به عهده گرفته است. با این همه، مایهٔ مسرت است که شخصیت اصلی آلن‌ی را می‌توان در هیئتی جوان‌تر از خودِ آلن شصت و دو ساله تماشا کرد. در شوهای تلویزیونی آمریکا بخش‌های محبوبی وجود دارد که در آنها تکه‌هائی از ایفای نقش‌های کوتاه ستارگان را (پیش از دست‌یابی به شهرت) به نمایش می‌گذارند. در شهرت (و بسیاری از فیلم‌های متأخرش)، در واقع، آلن عکس این کار را می‌کند. ضرورت حضور کوتاه تعدادی از بازیگران سرشناس هالیوودی را جز به قدرت‌نمائی از طرف آلن به هیچ چیز دیگری نمی‌توان نسبت داد. این نقش‌های کوتاه را بازیگران دیگری نیز می‌توانند بازی کنند؛ از جمله نقش دی‌کاپریو را (با این توضیح که فیلم‌برداری شهرت پیش از اکران تایتانیکِ جیمز کامرون، ۱۹۹۷، به پایان رسیده بود.)