با من بخواب - SLEEP WITH ME

سال تولید : ۱۹۹۴
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : مایکل استاین‌برگ، راجر هدن و اریک استولتس
کارگردان : روری کلی
فیلمنامه‌نویس : دوئین دل آمیکو، نیل خیمنس، جو کینان، استاین‌برگ، هدن و کلی
فیلمبردار : آندری سکولا
آهنگساز(موسیقی متن) : دیوید لارنس
هنرپیشگان : استولتس، مگ تیلی، کریگ شفر، تاد فیلد، سوزان تریلور، دین کامرون و توماس گیبسن
نوع فیلم : رنگی، ۹۴ دقیقه


ـ ̎جوزف̎ (استولتس)، ̎فرانک̎ (شفر) و ̎سارا ̎ (تیلی)، سه رفیق صمیمی هستند که از سفری به لس‌آنجلس بازگشته‌اند. در حالیکه اتوموبیل را در گاراژ می‌گذارند، ̎جوزف̎ به ̎سارا ̎ پیشنهاد ازدواج می‌دهد و ̎سارا ̎ قبول می‌کند. پیش از ازدواج، در حالیکه ̎سارا ̎ و ̎فرانک̎ کنار ساحل قدم می‌زنند، ̎سارا ̎ فاش می‌سازد که پیش‌ترها امید داشته که با او ازدواج کند. چند هفته بعد، ̎جوزف̎، ̎ فرانک̎ و دوستانشان در حال بازی‌های دوره‌ای خود هستند. تنش‌ میان ̎جوزف̎، ̎فرانک̎ بالا می‌گیرد و ̎جوزف̎ با عصبانیت از خانه بیرون می‌رود. در یک پیک‌نیک، ̎فرانک̎ با دوربین ویدئوئی، از مهمانان سئوال‌هائی می‌کند و فیلم می‌گیرد. در نهایت به ̎سارا ̎ می‌رسد و فاش می‌سازد که نمی‌تواند فکر او را از ذهن بیرون کند. چندی بعد در یک مهمانی، ̎فرانک̎ همین این حرف را جلوی ̎سارا و مهمان‌های دیگر می‌زند و مهمانی را به هم می‌ریزد. آخرین مهمانی سال را ̎دوئین̎ (فیلد) برگزار می‌کند که به تازگی یک فیلمنامه فروخته است. ̎فرانک̎ که دعوت نشده، به زور، می‌‌خواهد وارد شود، سرانجام نیز از دیوار خانه بالا می‌رود و در داخل خانه، ̎سارا ̎ را گیر می‌اندازد. ̎سارا ̎ از او می‌خواهد بیرون بیاید و در داخل اتوموبیل با او صحبت کند. در حالیکه ̎فرانک̎ منتظر ̎سارا ̎ست. سر و کلهٔ ̎جوزف̎ پیدا می‌شود. درگیری لفظی شدیدی بین سه دوست پیش می‌آید. دست آخر ̎سارا ̎ به درون اتوموبیلی می‌پرد و با سرعت می‌راند، ولی سر یک چراغ قرمز می‌ایستد. ̎جوزف̎ به دنبالش می‌دود.
ـ کلی نخستین فیلمش را اینگونه توصیف می‌کند ̎فیلمی که گروهی دوست، دربارهٔ گروهی دوست نوشته‌اند.̎ فیلمنامه را شش نویسنده سرهم کرده‌اند و شخصیت‌های اصلی‌اش بین محافل اجتماعی مختلف سرگردان‌اند و در طول مسیر با مشکلات عاطفی‌شان هم کلنجار می‌روند. این آدم‌ها نازنازی‌، خوش‌قیافه، بدبین و بیش از هر چیز دلبستهٔ خودشان هستند. آنان همه می‌دانند که چقدر زرنگ و خوش عکس‌اند و می‌خواهند تا حد امکان هرقدر از زندگی‌شان را که می‌شود روی نوار ویدئو ثبت کنند. تعجبی ندارد که فیلم حس تجلیل از یک فیلم خانوادگی را بازتاب می‌دهد. بازی‌ها با بداهه‌پردازی بسیار توأم است و روایت جریان ندارد بلکه همین‌طوری به پیش می‌رود و میان‌نویس‌ها وظیفهٔ پل زدن روی شکاف‌های ناجور روایت را به عهده دارند. هیچ حس واقعی از محیط وجود ندارد: شخصیت‌ها در خانه و حیاط یکدیگر جمع می‌شوند، ولی از دنیای بیرون کم‌تر نشانی وجود دارد: پیری و زشتی خارج از قالب می‌ماند.