در سوگ فاطمه زهرا

«فاطمه» بشارتی از وحی است. خبر غیبی قرآن آنگاه كه خداوند به پیامبر می‌گوید: «انا اعطیناك‌الكوثر» این نوید بر پیامبر است كه دو فرزند پسرش را كه پس از سه دختر متولد شده بودند، از دست داده بود. قاسم و عبدالله، زینب، رقیه و ام‌الكلثوم، دختران او از خدیجه هر یك به سرای همسری رفته بودند و در این حال پیامبر از طعنه امویان آسوده نبود كه او را بی‌نسل خطاب می‌كردند.
نسلی كه به زعم آنان پسر است كه پایدارش می‌دارد و پشت پشت خود را ماندگار و این خداوند است كه به پیامبر خطاب می‌كند: «ان شانئك هو الابتر» همانا این دشمن توست كه ابتر است و بی‌نسل. این آیه مبارك چه برای زبان گزنده عاص‌بن وایل كه زهرش را نثار پیامبر كرد نازل شده باشد و چه دیگر دشمنان، پیامش این است كه نام و نسل محمد (ص) و خاندان او نه‌تنها ابتر نیست بلكه به درازای تاریخ خواهد ماند، نه از یك پسر بلكه دختر و این دختر فاطمه (س) است.
قدرت و قهاریت خداوندی می‌توانست فرزندی پسر را برای پیامبر قرار دهد اما اراده خدا بر آن شد كه سلاله او از دختر تداوم یابد. آن هم در عصری كه دختر‌داری تداعی ابتری و احتقار است. اینچنین بی‌بنیادی اندیشه زن‌ستیز عرب مهجور شد و به پاس ولادت دختری به پیامبر «فصل لربك وانحر» سفارش شد.
محمد(ص) «نمازگزار و قربانی كن» كه این خیر كثیر (فاطمه) را به تو بخشیدیم.فاطمه آمد تا خود پیام آور باشد. تا مقام زن نمایانده و باز یافته شود. تا اسوه شود و بماند.پیامبر چه با كردارش فاطمه را تكریم و چه با گویشش او را گرامی می‌داشت و این افزون بر وجود و ویژگی منحصر فاطمه، تكریم یك زن بود.
زنی كه می‌توانست از جایگاهی بهره‌مند باشد كه «خدا از خشنودیش خشنود و از خشمش، خشمگین شود.» نسل پیامبر از فرزندان فاطمه متداوم شد. فاطمه وارث پدر شد و وارث مصائب رسالت پدر نیز. او هم بار مصائب پدر را كشید و هم خود بعد از او مصائب چشید.
از خانه‌نشینی علی به جای جانشینی نبی تا ماجرای فدك، فجور مستكبران و فكر تحمل رنج قریب فرزندان. گویی عمرش كوتاه شد تا شاهد رنج آنان دیگر نباشد. فاطمه نه در خانه كه در خارج خانه هم نقش ایفا كرد. نه فقط همسر و مادر كه زنی خطابه‌گر هم بود.
او برای آنكه نشان دهد آنانكه با نام پدر حكومت‌داری می‌كنند با بازماندگان پدر چه می‌كنند در ماجرای فدك آرام ننشست نه برای مالكیت زمین فدك بلكه برای رخ‌نمایی حاكمان و تجلی حقیقت. او بارها برای اثبات حقانیت علی در محافل حاضر شد. خطابه فاطمه نیز زبانزد است كه روسری را به سرپیچیده و عبای بلندش را به تن كرد و روانه مسجد شد.
«لانت خمارها علی رأسها و اشتملت بجلبابها» و چنان سخن گفت كه مردمان از طنین صدایش كه دردش را نمایان می‌كرد به ناله آمدند اما حكمرانان گویا در این میان از هشدار او نهراسیدند كه گفت: «روز رستاخیز ملاقات خواهیم كرد و چه خوب حكم و داوری است خدا.»
فاطمه، بهترین بندگان خدا، از بندگان جفا دید. همانگونه كه پیامبر از مردمانش و حسین از مردمانش و... مردمانی كه بنده دنیایند و مال و جاه و جلالش نه عبد خدا. خدای فاطمه، ما را دریاب كه امروز هم برای كلام فاطمه گوش شنوا باید داشت. دریاب ما را تا بنده تو و پیرو بندگان برگزیده تو باشیم نه تمنیات دنیایی‌مان.

منبع : روزنامه هم‌میهن