انتقام آرژانتینی، روحیه برزیلی

كوپا آمه‌ریكا از امروز آغاز می‌شود ولی انگار هیچ چیز نسبت به دوره قبل، سال ۲۰۰۴، تغییر نكرده.
گرچه تغییرات در بحث زمان برگزاری بازی‌ها كاملا مشهود است اما در سطح مدعیان و اینكه بالاخره یكی از دو تیم آرژانتین و برزیل به عقیده بسیاری از كارشناسان قهرمان رقابت‌ها خواهند شد اصلا سوژه جدیدی نیست.
سه سال پیش كه بازی‌ها در پرو برگزار می‌شد، زمان‌بندی بازی‌ها آنقدر بد بود كه بسیاری از تیم‌ها با نفرات اصلی‌شان در این رقابت‌ها حاضر نشدند.
آن دوره با رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ همزمان شد، طوری‌كه ۱۰ كشور آمریكای جنوبی كه در مرحله مقدماتی هم حضور داشتند دوبار با یكدیگر بازی كردند و به همین دلیل برزیل و بسیاری از دیگرتیم‌ها با نفرات ذخیره به میدان رفتند. رقابت‌های كوپا آمه‌ریكا در سال‌های ۱۹۹۷، ۱۹۹۹ و ۲۰۰۱ هم نتوانستند به دلیل همین زمان‌بندی ضعیف و فشردگی بازی‌ها تماشاگران زیادی را جذب كنند.
علت این مساله هم عدم تمایل ستاره‌ها به حضور در این بازی‌ها بود؛ اما امسال مسوولان برگزاری، زمان رقابت‌ها را یك سال پس از جام جهانی و سه ماه قبل از شروع مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ قرار داده‌اند تا این مشكلات فراهم نشود. شاید به همین دلیل هم هست كه اكثر تیم‌ها امسال با تمام قدرت در بازی‌ها حاضر خواهند شد.
امسال ونزوئلا با حمایت دولت چپگرای هوگو چاوس سرمایه‌گذاری وحشتناكی را به عنوان میزبان انجام داده و در گروهی بسیار آسان با اروگوئه، پرو و بولیوی قرار گرفته است. آنها به لطف حضور ریچارد پائس به عنوان سرمربی از سال ۲۰۰۱ پیشرفت زیادی كرده‌اند و شاید همین گروه آسان بتواند آنها را بدل به شگفتی‌ساز رقابت‌ها كند.
آخرین قهرمانی آنها در این تورنمنت به سال ۱۹۶۷ بازی می‌گردد و بردن این عنوان می‌تواند از لحاظ سیاسی هم به نفع چاوس و دولتش باشد. بسیاری از مخالفان چاوس این اواخر تظاهراتی را علیه سیاست‌های او انجام داده‌اند.
چاوس در پاسخ به آنها گفت: «آنها می‌توانند هر كاری دلشان بخواهد، انجام دهند یا تظاهرات كنند اما پشت تمامی این داستان‌ها دست آمریكا و راست‌های افراطی ونزوئلا دیده می‌شود. آنهایی كه سعی می‌كنند كوپاآمه‌ریكا را خراب كنند و كشور را هم دچار مشكل كنند.» با این تفاسیر در كوپاآمه‌ریكا باز هم شاهد دخالت‌های دولتی در فوتبال خواهیم بود.
● برزیل و اثبات شایستگی
اما از میزبان بازی‌ها كه بگذریم، همان داستان قدیمی مدعی بودن آرژانتین و برزیل وسط می‌آید. شاید این موقعیت برای دونگا كه اولین تجربه مربیگری‌اش در تورنمنتی بزرگ را پیش رو دارد، استثنایی باشد. تیم او در گروه B بازی‌ها باید مقابل مكزیك، شیلی و اكوادور قرار گیرد.
شاید تنها حریف جدی این تیم در ظاهر مكزیك باشد كه یكشنبه در فینال جام طلایی برابر آمریكا بانتیجه ۲ بر یك شكست خود. مكزیك چرخه‌ای جدید را با حضور هوگو سانچز آغاز كرده و مهاجم سابق مكزیكی‌ها خیلی دوست دارد لیاقت خودش را به عنوان سرمربی جدید تیم نشان دهد.
اما اكوادور هم با رهبری لوئیس فرناندو سوارز خوب بازی می‌كند و شاهد این مدعا هم رسیدن آنها به دور دوم رقابت‌های جام جهانی آلمان بود. با این تفاسیر كار دونگا آنقدرها هم آسان نیست. درست است كه برزیل در دهه ۹۰ و در چهار دوره اخیر، سه بار قهرمان شده اما دونگا در این رقابت‌ها چندین ستاره‌اش را با آمادگی صددرصد دراختیار ندارد.
تیم او كاكا، رونالدینیو، رونالدو و آدریانو را دراختیار ندارد و عملا دونگا تیمی «متوسط» از «آئوری ورده» (زرد و سبزپوشان) را دراین بازی‌ها به میدان خواهد فرستاد. ستاره‌های تیمش فرد، روبینیو، دیه‌گو و دنیل آلوز هستند، آن‌هم در شرایطی كه دونگا، روبینیو و آلوز را هم با آمادگی صددرصد دراختیار ندارد.
در جنگ و دعوای بین فدراسیون فوتبال برزیل و باشگاه رئال، این مادریدی‌ها بودند كه برنده شدند و او را برای بازی آخر فصل مقابل مایوركا نگه‌داشتند. دنیل آلوز هم برای حضور در فینال جام حذفی اسپانیا مقابل ختافه كه شنبه شب برگزار شد، اردو را رها كرد و تازه به اردوی تیم اضافه شده است.
آن‌هم در شرایطی كه خستگی ۲۰ ساعت پرواز هنوز هم در زانوهایش احساس می‌شود و اثرات ناشی از جشن قهرمانی با سویا هم به خوبی خودش را نشان داده است. انتظارات از دونگا برای قهرمانی و جبران حذف ناباورانه تیم كارلوس آلبرتو پریرا، سرمربی تیم در جام جهانی در مرحله یك‌چهارم، بسیار بالاست و همین قضیه می‌تواند فشار روی او و تیمش را خیلی بالا ببرد.
گرچه كاپیتان سابق و سرمربی كنونی یك روز پیش از شروع تورنمنت با تمجید از تعهد بازیكنانش كه مقابل انتقادات رسانه‌های برزیل هنوز سرخم نكرده‌اند، تمجید كرد: «گروه كنونی، یك گروه حرفه‌ای فوق‌العاده است. تمام بازیكنان روی هدفی كه می‌خواهند به دست آورند، تمركز كامل كرده‌اند.
آنها می‌توانستند درحال حاضر همراه خانواده‌هایشان به تعطیلات بروند. در طول این دو هفته اردو، هیچ‌كدام حتی یك بار هم از فشار كاری روی دوششان شكایتی نكردند. آنها دو هفته تمام در اردوی تمرینی بوده‌اند و یك كلمه هم از این مساله انتقاد نكردند و یك مصاحبه هم علیه این فضا انجام ندادند؛ حرف‌های او نوعی انتقاد غیرمستقیم از رونالدینیو و كاكا هم به حساب می‌آید كه اواسط تمرینات به‌خاطر خستگی و احتیاجشان به استراحت، از ادامه حضور در تمرینات عذر خواسته بودند.
گرچه دونگا خواسته آنها را پذیرفت اما تمجید او از بازیكنانش همواره به‌خاطر اعتقاداتش به روح تیمی و فلسفه «پوشیدن پیراهن تیم ملی برزیل افتخار است»، صورت گرفته است. بازی اول برزیل فردا مقابل مكزیك خواهد بود؛ مسابقه‌ای كه می‌تواند عیار «سلسائو» را نشان دهد.
● آرژانتین و اندیشه انتقام
اما در نقطه مقابل، آرژانتین قراردارد. دشمن شماره یك برزیل اصلا با حریف زرد و سبز پوش‌اش قابل مقایسه نیست. آلفیو باسیله با آن پشت‌مو بلندش - كه همه را در فضای قیاس‌اش بین یك بادی‌گارد یا خواننده‌ای لاتین متحیر كرده - بعد از جام جهانی جانشین خوسه پكرمن شده و حالا برای رقابت‌های امسال تمام ستاره‌هایش را به تیم اضافه كرده.
او لیونل‌مسی را پس از فصل فوق‌العاده‌اش در بارسلونا به اردوی تیم دعوت كرده تا «كاكا»ی آرژانتینی‌ها در این بازی لقب گیرد. البته خط حمله او در این رقابت‌ها آتشین است. او دیه‌گو میلیتو دومین گلزن برتر لالیگا را هم از ساراگوسا به جمع «آلبی سلسته» (آبی آسمانی‌ها) اضافه كرده تا در كنار مردان باتجربه‌ای چون پابلو آیمار و هرنان كرسپو، تنها به یك هدف بیندیشد؛ تكرار آخرین قهرمانی آرژانتین در كوپاآمه‌ریكا پس از ۱۴ سال. باسیله بین سال‌های ۹۱ تا ۹۴ هدایت تیم ملی آرژانتین را بر عهده داشت و در هر دو دوره‌ای كه در رقابت‌ها حاضر شد، جام قهرمانی را به سرزمین «چه»ها برد.
اگر باسیله رهبر خارج زمین باشد، خوان رومن ریكلمه هم رهبر داخل زمین «آلبی سلسته» خواهد بود. او بازنشستگی‌اش را به حالت تعلیق درآورد تا انگیزه مضاعف آرژانتینی‌ها برای قهرمانی باشد. ذهنیت قهرمانی در سر ستاره‌های آرژانتینی و گرفتن انتقام فینال دوره قبل (باخت ۴ بر هیچ مقابل برزیل) موج می‌زند. این همان چیزی است كه برزیل در تیمش كم دارد.
● برزیل در یك نگاه
▪ برزیل در سال‌های ۱۹۱۹، ۱۹۲۲، ۱۹۴۹، ۱۹۸۹، ۱۹۹۷، ۱۹۹۹ و ۲۰۰۴ قهرمان این رقابت‌ها شده است.
▪ برزیل از جام جهانی به این طرف در ۱۰ بازی دوستانه به میدان رفته. در ۶ بازی پیروز شده، در ۳ مسابقه‌اش به تساوی دست یافته و تنها یك بار شكست خورده.
تنها شكست‌شان به باخت مقابل پرتغال در لندن و ماه فوریه بازمی‌گردد. تساوی یك بر یك با انگلیس و بدون گل با تركیه هم جزو نتایج كارلوس دونگاست.
▪ بازیكن كلیدی برزیل در این رقابت‌ها روبینیو است كه در غیاب كاكا و رونالدینیو به بهانه خستگی‌شان، از اردو كنار كشیدند. او در بازی‌های آخر فصل همراه رئال نمایش‌های خوبی داشته است.
▪ دغدغه اصلی دونگا، نداشتن ستاره‌های كلیدی‌اش است. به جز كاكا و رونالدینیو، رونالدو و ‌آدریانو هم غایب هستند تا خط حمله برزیل آن برندگی لازم را نداشته باشد.
● آرژانتین در یك نگاه
▪ آرژانتین در سال‌های ۱۹۲۱، ۱۹۲۵، ۱۹۲۷، ۱۹۲۹، ۱۹۳۷، ۱۹۴۷، ۱۹۵۵، ۱۹۵۷، ۱۹۵۹، ۱۹۹۱ و ۱۹۹۳ قهرمان این رقابت‌ها شده است.
▪ آرژانتین از جام جهانی به این طرف در ۶ بازی دوستانه به میدان رفته. آنها در دو بازی اول مقابل برزیل و اسپانیا ۳ بر صفر و ۲ بر یك شكست خوردند اما فرانسه را در پاریس یك بر صفر شكست دادند. آنها با سوئیس و شیلی مساوی كرده‌اند و در آخرین بازیشان الجزایر را شكست دادند.
▪ بازیكن كلیدی آرژانتین در این رقابت‌ها لیونل مسی است كه فصلی عالی را همراه با بارسلونا پشت‌سر گذاشته و خاطره دو گل مارادونا مقابل انگلیس در جام ۱۹۸۶ را در پیراهن بارسلونا تكرار كرد.
▪ دغدغه اصلی باسیله، سرمربی تیم در این رقابت‌ها درون دروازه است. جایی كه روبرتو آبوندانزیری، دروازه‌بان اصلی‌شان روی هر ۳ گل الجزایر در آخرین بازی دوستانه‌شان (پیروزی ۴ بر ۳ آرژانتین) مقصر بود.

محمدوالا یزدانی

منبع : روزنامه هم‌میهن