خانواده، آیینه تمام نمای رفتارهای مذهبی فرزندان

فرزندان آن گونه عمل می کنند که یاد می گیرند و یادگیری رفتارهای مذهبی و نماز خواندن در دوران خردسالی، پایدار و ماندگار است. در واقع نقش پذیری کودک از بزرگ ترها، یکی از عوامل ترغیب شدن او به سمت مسائل دینی به ویژه خواندن نماز است.
خانواده اصیل ترین و اصلی ترین نماد اجتماعی است و سلامت جوامع، در گرو تعالی و تعادل کانون مقدس خانواده است. بیشترین تکلیف و مسئولیت در امر تعلیم و تربیت فرزندان بر عهده مادران است و برای این که مادران، این باغبان شکوفه های حیات، مربیان شایسته ای باشند، باید پدران همواره با خوشرویی، صبوری، قدردانی، تشکر و رفتارهای مهرآمیز، امنیت خاطر، نشاط، بهداشت روان و نیازهای مادی مادران را تأمین کنند. پدران و مادران در حقیقت باغبانان بوستان تربیت در محیط مقدس خانواده هستند لذا هر چه آگاهانه تر در تربیت فرزند کوشش کنند، ثمره و میوه شیرین تری در زندگی خواهند داشت. شایسته است قواعد حاکم بر خانواده، براساس روابط انسانی عاقلانه، همراه با انعطاف پذیری، گذشت و توافق اعضا باشد. اگر روابط اولیا با فرزندان بر پایه ترس، تحقیر و خصومت باشد، این امر موجب تزلزل در کارها و خود کم بینی و کج بینی می شود و در نتیجه، گرایش به سوی مذهب و مسائل دینی - به ویژه نماز کمتر می شود.
● چه کنیم تا فرزندانمان نماز بخوانند؟
۱) والدین باید در اموری مانند دید و بازدیدها، مراسم شادی و عزا، تفریحات و سرگرمی ها، نماز را در رأس همه امور قرار دهند.
۲) پدر یا مادری که امور مادی را مقدم بر نماز می شمرد و نماز را به بعد موکول می کند، الگوی رفتار مذهبی نامناسبی برای فرزندان خود خواهد بود.
۳) در صورتی که با سهل انگاری و اشتباه کودک در نماز خواندن مواجه شویم، اگر با مهربانی او را از غلط خواندن نماز باز داریم، بیشتر موجب تشویق او به خواندن نماز می شویم تا این که متوسل به اجبار شویم.
۴) تواضع والدین باعث می شود فرزند حس خوبی نسبت به شخصیت والدین پیدا کند و به سمت آن ها و رفتار و کردارشان جذب شود.
۵) تنبیه نه تنها نقش بازدارنده دارد بلکه اگر روزی توان تنبیه و اعمال آن نباشد، لغزش در فرزند ایجاد می شود پس باید رفتار مذهبی را با احترام و مهربانی به فرزند آموخت.
۶) نظر به این که اساس و پایه اعتقادات فرزندان در خانواده آغاز می شود، تحکیم موقعیت خانواده و توجه به نیازهای زیستی، امنیتی و عاطفی آن و بالا بردن سطح فرهنگ و بینش خانواده، باید در رأس برنامه های آموزش و پرورش قرار بگیرد.

زهره حریری باخدا

منبع : روزنامه خراسان