گوش‌های خود را تیز کنید - Prick Up Your Ears

سال تولید : ۱۹۸۷
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : اندرو براون
کارگردان : استیون فریرز
فیلمنامه‌نویس : آلن بنت، برمبنای کتابی نوشته جان لار.
فیلمبردار : آلیور استپلتن.
آهنگساز(موسیقی متن) : استنلی مایرز.
هنرپیشگان : گاری اولدمن، آلفرد مولینا، ونسا ردگریو، والاس شان، لینزی دانکن، جولی والترز، جیمز گرانت، فرانسس باربر، جانت دیل، دیو اتکینز، اریک ریچارد و ویلیام جاب.
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۰ دقیقه.


لندن، سال 1980. «جان لار» (شان) برای تحقیق درباره زندگی «جو اورتن» (اولدمن) به سراغ «پگی رمزی» (ردگریو)، کارگزار تآتری می‌رود. حالا صحنه‌های زندگی «اورتن» بازسازی می‌شود: «پاتریک پراکتر» از «اورتن» نقاشی می‌کند؛ «اورتن» با محبوبش، «کِنِت هالیول» (مولینا) جروبحث می‌کند؛ نخستین نمایشگاه «هالیول» در گالری چلسی برگزار می‌شود؛ «اورتن» شیوه فن بیان می‌آموزد. سال 1951. «جان اورتن» یک جوان هجده ساله از طبقه کارگر است که با «هالیولِ» مسن‌تر از خودش، در آکادمی سلطنتی هنرهای نمایشی آشنا می‌شود. چندی بعد «هالیول»، «اورتن» را ترغیب می‌کند که به آپارتمان او نقل مکان کند و در همان‌جا اغوایش می‌کند. «اورتن» به «هالیول» در نوشتن رمان‌هایش کمک می‌کند ولی هیچ ناشری آنها را نمی‌پذیرد. ده‌ سال بعد، «اورتن» و «هالیول» به‌دلیل سرقت و خراب کردن کتاب‌های کتابخانه به زندان محکوم می‌شوند. پس از آزادی، «اورتن» نمایش‌نامه‌ای رادیوئی را به BBC می‌فروشد و از «پگی رمزی» می‌خواهد که مدیر برنامه‌هایش شود. نمایش بعدی او در «وست اند» به روی صحنه می‌رود و در شب افتتاحیه، «اورتن» (که بنا به توصیه «پگی» نامش را به «جو» تغییر داده) برای محبوب کچلش، کلاه گیسی هفتاد پوندی می‌خرد. «اورتن» روز به روز موفق‌تر می‌شود و «هالیول» نومیدتر. به‌زودی رابطه‌شان رو به وخامت می‌گذارد تا اینکه نمایش‌نامه دیگری از «اورتن» برنده بهترین جایزه نمایش‌نامه سال می‌شود و در شب مراسم، او به جای «هالیول»، «رمزی» را با خود می‌برد. بعدتر برای کاهش رنجش «هالیول» با او به مسافرت می‌رود ولی «هالیول» بداخلاق‌تر و هیستریک‌تر می‌شود. در بازگشت، «اورتن» به او پیشنهاد می‌کند که به سراغ یک دکتر برود. کمی بعد «هالیول» سر محبوبش را در خواب با چکش داغان می‌کند و بعد خودش را نیز می‌کشد. در اینجا «رمزی» و خواهر «اورتن»، «لیونی» (باربر) خاکسترهای آن دو را پخش می‌کنند.
* فیلمی سرگذشت نامه‌ای درباره اورتن، نمایش‌نامه‌نویس جوان و جنجالی که در سال 1961 به قتل رسید. یکی از مشکلات اثر، ساختار متکی به رجعت به گذشته آن است. به‌نظر می‌رسد که «رمزی» در نقش راوی که هم خاطرات خود و هم اورتن را نقل می‌کند، عاملی وحدت‌بخش است. اما فیلم در وقایع‌نگاری‌اش تا حدی دچار آشفتگی است. اولدمن در کنار شباهت ظاهری‌اش به اورتن بازی خوبی هم ارائه می‌دهد. اما بهترین بازیگر فیلم ردگریو در نقش کارگزار تآتری مهربان است.