با اسراییل چه کنیم؟

بهترین استراتژی برای پایان دادن به اشغال خونین اسراییل این است که رژیم غاصب صهیونیستی مانند رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی، توسط جنبش های جهانی به نابودی کشانده شود و اکنون زمان آن رسیده است.
در جولای ۲۰۰۵ یک ائتلاف بزرگ از گروهای فلسطینی برای برقراری این هدف پی ریزی شد. آنها همه وجدان های آگاه در سرتاسر دنیا را برای تحمیل تحریم های گسترده و سلب حقوق اولیه از اسراییل فرا خواندند و در نتیجه، کمپین BDS -متولد شد.
هر روزه که اسراییل غزه را در زیر آماج حملات خود در هم می کوبد عده بیشتری به آرمان BDS روی می آورند و صحبت از آتش بس در این میان، تاثیر کوچک و کندی بر این عزم، حرکت و جنبش دارد. حتی این حمایت ها از میان یهودیان اسراییل نیز ظهور می کند.
در میانه این هجوم حدود ۵۰۰ اسراییلی که چندین نفر از آنان از بازیگران و محققان سرشناس بودند، نامه ای به سفیران کشورهای خارجی در فلسطین اشغالی فرستادند. در این نامه به کارگیری فوری و آنی اقدامات بازدارنده و تحریم ها مطالبه شده است.
کشورهای جهان تلاش هایی را برای آنچه " تعهد سازنده" نام نهاده شده و در جهت تنبیه اسرائیل بود انجام دادند.
ولی این طرح به طور کامل با شکست مواجه شد. از سال ۲۰۰۶ اسراییل به طور پیوسته از طریق گسترش دادن اقامت های اشغال گرانه، برافروختن آتش جنگ ظالمانه علیه لبنان و تحمیل مجازات های اجتماعی به غزه از طریق محاصره ددمنشانه، بر جنایات خویش افزوده است. علیرغم افزایش این جنایات، اسراییل با هیچ اقدام تنبیهی مواجه نشده است.
تسلیحات و کمک های سالانه سه میلیارد دلاری آمریکا تنها آغازی بر این موضوع است. در خلال این برهه حساس و کلیدی، اسراییل از یک پیشرفت نمایشی و مهیج در سطح روابط دیپلماتیک، فرهنگی و مبادلات بازرگانی با هم پیمانان متعددی بهره مند شد.
برای مثال در سال ۲۰۰۷ اسراییل اولین کشور غیر لاتین آمریکایی شناخته شد که قرارداد معادله آزاد با مرکوسور (Mercosur) را امضا کرد. در خلال نه ماه اول سال ۲۰۰۸، صادرات اسراییل به کانادا ۴۵ درصد افزایش یافت. در طی یک قرارداد تجاری جدید با اتحادیه اروپا صادرات مواد غذایی فرآوری شده اسراییل به دوبرابر افزایش یافت و در ۸ دسامبر وزرای اروپایی قرارداد سطح روابط اسراییل-اروپا را ارتقا دادند، امتیازی که اورشلیم مدت های مدید به دنبال آن بود.در همین راستا، رهبران اسراییل مطمئن از اینکه هیچ گونه بهایی را پرداخت نخواهند کرد، آخرین جنگ را آغاز کردند.
در طی هفت روز از زمان جنگ، شاخص بورس مبادلات تل آویو با رشد ۷.۱۰ درصدی مواجه شد که این موضوع بسیار قابل توجه است. وقتی هویج ها جواب نمی دهند، چماقها مورد نیاز خواهند بود!چرا اسراییل را بایکوت کنیم در حالی که آمریکا، بریتانیا و سایر کشورهای غربی کارهای مشابهی با عراق و افغانستان می کنند؟
بایکوت سازی یک عقیده تعصب آمیز و دگم نیست بلکه یک تاکتیک و روش است. روشهای تحریمی در کشوری بسیار کوچک و وابسته به تبادلات تجاری، می تواند پاسخ گو باشد.به مدت ۸ سال کتاب های من در اسراییل توسط یک موسسه تجاری به نام بابل انتشار یافته است.
اما هنگامی که من کتاب دکترین شوک را منتشر کردم می خواستم برای تحریم ها و انحصار ها و بایکوتها احترام قائل شوم. بنا به توصیه فعالان BDS بنده با انتشاراتی ای به نام آندلس تماس گرفتم. آندلس یک شرکت انتشاراتی فعال در زمینه فعالیت های ضد اشغالگری و تنها شرکت انتشاراتی اسراییلی است که به طور انحصاری متون عربی را به عبری ترجمه می کند. قردادی امضا کردیم که در طی آن قرارداد متعهد شدیم تمامی عایدات به جنبش ها و فعالیت های شرکت آندولس برسد و نه شخص من.
به بیان دیگر من اقتصاد اسراییل را بایکوت خواهم کرد و نه مردم اسراییل را.به مجرد آنکه استراتژی بایکوت را آغاز کنید سیاست گفتگو به طور چشم گیری افزایش خواهد یافت. بناسازی یک جنبش و حرکت نیازمند یک ارتباط بی پایان و تمام ناشدنی است.استدلال آنکه تحریم کردن ما را از دیگران منفصل خواهد کرد به طور مشخص خوش منظر ولی غیر واقعی است.
هیچ بایکوتی نمی تواند ما را از یکدیگر منفصل کند.چند روز پس از حمله اسراییل به غزه، ریچارد رامزی مدیر شرکت Telecom British، در یک پست الکترونیک به شرکت تکنولوژیکی اسراییلی ModileMax اعلام می دارد که "در نتیجه کردار و رفتار دولت اسراییل در چند روز گذشته ما دیگر قادر به ادامه انجام معاملات تجاری با شما و دیگر شرکت های اسراییلی نخواهیم بود".
هنگامی که ما از طرف روزنامه nation با او تماس گرفتیم، رامزی گفت که این یک تصمیم سیاسی نبوده است. او گفت: "ما نمی توانیم به خاطر رفتار آنها هیچ کدام از مشتریان خود در سرتاسر دنیا را از دست دهیم، بنابراین این یک تصمیم قابل دفاع از نقطه نظر تجاری بوده است."این به نوعی یک محاسبه خشک و غیر دوستانه است که اگر بخواهیم واقع بینانه به آن نگاه کنیم منجر به بازگشت عدالت به فلسطین می شود، چیزی که مدت هاست از آن دریغ شده است. البته همین برخورد باعث شد دو دهه پیش همه شرکتهای دنیا از آفریقای جنوبی خارج شوند.

نایومی کلاین -روزنامه نویس، نویسنده و فعال زن کانادایی (فردا)

منبع : روزنامه ابتکار