ماه خدا بدرود!

دوباره رمضان می‌رود گویا فقط چشم برهم‌زدنی بود که چونان دیگر ماه‌ها و سال‌های عمرمان... ولی هربار که با ماه خدا وداع می‌کنیم با همه شور و شعفی که در روز عید به انگیزه عبور از این آزمایش الهی و صبر و بردباری در اطاعت پروردگار وجود دارد... برای همه برچیده شن محیط دلنشین افطار و سحر و شب‌های ماه رمضان گردی از غم و اندوه را بر دل‌ها بجای می‌گذارد آنقدر که نه فقط صورت‌های گریان بندگان خدا در کنار خانه خدا و در هر مسجدی که حتی امام سجاد(ع) با همه عظمت خود در پایان این ماه به اندوه و تاسف می‌نشیند و گویی از عزیزی که دوری‌اش بسیار تلخ است و در نبود او به وحشت و اضطراب می‌افتد با ماه رمضان وداع می‌کند: «فنحن مودّعده وداع من عزّ فراقه علینا و غمّنا و اوحشنا انصرافه عنّا (صحیفه سجادیه دعای ۴۵)» با ماهی وداع می‌کند که لحظاتش یاد خدا و احسان به مردم است ماهی که عید دوستان خداست و همنشینی دلنشین برای همه.
بهترین ماه و لحظات در بین همه ماه‌ها و روزهای خدا... ماهی که آرزوی همیشگی انسان را که رشد و تعالی و بر آمدن از یکنواختی زندگی مادی بر هم زدن نظم غریزی خورد و خوراک است بهم ریخته و حتی امروز در دنیایی که همه‌چیز بر عادت و طبیعت می‌خواهد تفسیر شود آرزوی تعالی و نیکوکاری و گذشت را به زندگی انسان هدیه می‌کند در همسایگی این ماه دل‌ها مهربان‌تر و خطاها کمتر و برکات الهی فراوان سرازیر می‌شود...
دیشب دوباره گریه‌های پیر و جوان و کودک و زن را در قنوت نماز شب در کنار کعبه دیدم که با رمضان اشک‌ریزان وداع می‌کردند و خدا را برای حل مشکلات مسلمانان در هرجا می‌خواندند راستی این موج عظیم جمعیت و بقایای این خواست و آرزو نمی‌تواند بعد از این ماه حتی اندکی هم در زندگی مسلمانان تغییر ایجاد کند؟

غلامحسین کرباسچی

منبع : روزنامه کارگزاران