اتاقی در طبقه بالا - Room At The Top

سال تولید : ۱۹۵۸
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : جان وولف و جیمز وولف
کارگردان : جک کلیتن
فیلمنامه‌نویس : نیل پاترسن، برمبنای رمانی نوشته جان برین.
فیلمبردار : فردی فرانسیس
آهنگساز(موسیقی متن) : ماریو ناشیمبنه
هنرپیشگان : لارنس هاروی، سیمون سینیوره، هرمیون بادلی، دانلد وولفیت، ریموند هانتلی و هیتر سیرز.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۱۵ دقیقه.


جوانی شهرستانی به‌نام "جولمپتن" (هاروی) وارد شهری صنعتی می‌شود با این امید که به سرعت فاصله‌های طبقاتی را در نوردد و در این راه علایقش به زنی مسن‌تر از خود، "آلیس" (سینیوره) را فدای ازدواج با "سوزان" (سیرز)، دختر یک کارخانه‌دار میلیونر می‌کند...
٭ فیلم به‌عنوان آغازگر جنبش واقع‌گرائی اجتماعی سینمای انگلستان که در دهه ۱۹۶۰ دیگران ـ و نه خود کلیتن ـ ادامه‌اش دادند، شهرت دارد و در واقع به لحاظ مضمونی بی‌شباهت به فیلم‌های "جوانان خشمگین" نظیر شنبه شب و یکشنبه صبح مضمونی بی‌شباهت به فیلم‌های "جوانان خشمگین" نظیر شبنه شب و یکشنبه صبح (کارل رایتس، ۱۹۶۰) و این زندگی ورزشی (لینزی آندرسن، ۱۹۶۳) نیست. اما این شهرت بسیار فراتر از اعتبار فیلم است. انتقادات فیلم از جامعه طبقاتی، رفتارهای متظاهرانه و فرصت‌طلبی اجتناب‌ناپذیر برای کسب موفقیت، گفت‌وگوهای جسورانه و بی‌پروائی در نمایش رابطه‌ها (که در زمان خودش سروصدا به پا کرد) حالا دیگر جلوه و جلائی ندارند. تنها در اواخر فیلم و طی عشق غیر منتظره و جدائی تلخ‌کامانه هاروی و سینیوره است که فیلم به القای شکست اندوهبار رابطه‌های انسانی نزدیک می‌شود.