مواجهه با آرسنیک و خطر دیابت نوع ۲

آرسنیک غیرآلی متابولیسم گلوکز و حساسیت به انسولین را مختل می‌سازد. با این حال، مطالعات پیشین که ارتباط میان آرسنیک و دیابت را بررسی کرده‌اند، هرگز میان مواجهه با آرسنیک غیرآلی (به‌طور عمده از آب آشامیدنی) و آرسنیک آلی (به‌طور عمده از غذاهای دریایی) تمایزی قایل نشده‌اند و نیز هیچ‌گاه به مواجهه محیطی با سطوح پایین‌تر توجهی نکرده‌اند. پژوهشگران با استفاده از داده‌های مقطعی حاصل از یک بررسی پیمایشی ملی با نمونه‌ای از جمعیت کل، ارتباط میان سطوح آرسنیک آلی و غیرآلی و خطر دیابت در ۷۸۸ فرد بزرگسال آمریکایی را مورد ارزیابی قرار داده‌اند...
سطوح آرسنیک در ادرار اندازه‌گیری شد. نود و پنج نفر از شرکت‌کنندگان دیابتی بودند که این امر بر اساس مصرف‌ انسولین یا داروهای کاهنده قندخون، گزارش خود افراد درباره تشخیص دیابت، یا وجود سطوح بالای گلوکز خون مشخص شد. در تحلیل‌هایی که از لحاظ دریافت‌ غذاهای دریایی و عوامل خطرزای متعدد دیابت شاهد‌دار شدند، افراد مبتلا به دیابت به‌طور معنی‌داری سطوح بالاتری از آرسنیک تام ادراری (تا ۲۶) در مقایسه با افراد غیردیابتی داشتند، ولی سطوح آرسنیک آلی میان هر دو گروه مشابه بود. نسبت شانس برای خطر دیابت در صدک ۸۰ در مقابل صدک ۲۰ برای سطح آرسنیک ادراری نیز که آن هم از نظر دریافت غذاهای دریایی شاهددار شده بود، ۵۸/۳ بود.
▪ رهنمود: داده‌ها نشان می‌دهند که آرسنیک غیرآلی، حتی در سطوح پایین که به احتمال بیشتر ناشی از آب آشامیدنی آلوده شده به‌طور طبیعی است، ممکن است در خطر ایجاد دیابت نقش داشته باشد. هم پژوهشگران و هم سرمقاله‌نویسان خاطرنشان می‌کنند که خطرات محیطی را باید در اقدامات انجام شده به منظور پیشگیری از دیابت لحاظ کرد.

Schwenk TL. Arsenic exposure and risk for type ۲ diabetes. Journal Watch General Medicine September ۴, ۲۰۰۸.

منبع : سلامتیران