محکومان همیشگی

● داستان ضربات پنالتی و انگلستان
هنگامی‌که ذکر شد ”گرت ساوت گیت“ در ضیافت پنالتی‌های یورو ۱۹۹۶ ضربه خود را از دست داد، باران شروع به باریدن کرد و ۱۰ سال بعد به وقت هدر رفتن پنالتی کره‌گر در مرحله یک‌چهارم نهائی جام جهانی ۲۰۰۶، همین وضعیت پیش آمد. در این فاصله آسمان بارها آفتابی، مهتابی و بارانی شده اما آنچه تغییر نیافته، سکه شانس انگلیسی‌ها است که همواره ”یک رو“ دارد. داستان ضربات پنالتی چقدر جذاب و هیجان‌انگیز است! انجا که شانس باید یاری کند، انگلستان، آرژانتین و ایتالیا همواره بازنده بوده و آلمان و پرتغال همیشه برنده. اخیراً اخیراً دلیل جالب‌توجی برای باخت آنگلوساکسون‌ها در ضربات پنالتی یافت شده است: می‌گویند چون در ضربات پنالتی از حقه و حیله ۱۲۰ دقیقه وقت قانونی و اضافی خبری نیست و از آنجائی که انگلیسی‌ها در مکر و نیرنگ شهرت جهانی دارند؛ بنابراین تا زمان نامعلومی بازنده این بخش خواهند بود! کافی است به ناکامی‌های انگلستان در تورنمنت‌های بزرگ نگاهی بیندازیم. بدون هیچ توضیح اضافی به سیاهه ناکامان ضربات پنالتی بازی‌های انگلستان در دهه ۹۰ نگاهی می‌اندازیم، با این توضیح که در پایان نپرسید چرا فوتبال بی‌تزویر انگلستان اینچنین توسط پنالتی‌ها دچار عقوبت می‌شود.
۱. جام جهانی ۱۹۹۰: کریس وادل استیوارت پی‌یرس
انگلستان با رهبری رابسون و ستارگان ارزنده‌ای چون گاسکوئین، پلات، وادل، شیلتون و ... با حذف هلند، ایرلند، مصر، بلژیک و کامرون برای دومین بار در طول تاریخ جام جهانی به جمع ۴ تیم پایانی راه یافت و رویاروی آلمان قرار گرفت. گل آلمانی‌ها به هر ترتیب ممکن جبران شد تا کار به ضربات پنالتی بکشد. در آن زمان انگلستان کمتر باخت در ضربات پنالتی را تجربه کرده بود، بنابراین با خوشبینی به فینال فکر می‌کرد اما ”وادل“ بازیکن بزرگ تاتنهام و مارسی اولین پنالتی را به هوا زد و پی‌یرس ان مدافع چپ خستگی‌ناپذیر تاتینگهام فارست و این مربی باهوش منچسترسیتی، آخرین ضربه را داستان ایلگنر کوبید تا انگلیسی‌ها در عین شایستگی در ضربات پنالتی قافیه را واگذار کنند.
۲. یورو ۱۹۹۶: گرت ساوت گیت یک نیمه نهائی دیگر. انگلستان ۳۰ سال پس از جام ۱۹۹۶ میزبان بوده و فقط قهرمانی می‌خواست. وقتی آنها برای اولین بار به مرحله نیمه‌نهائی رسیدند، هیچ‌کس به‌جز قهرمانی، تصور دیگری در ذهن نداشت. رقیب و دشمن آشنا، همان آلمان بزرگ بود. گل شیرر همه را امیدوار کرد اما آلمانی‌ها خیلی زود بازی را به تساوی کشاندند. هیاهوی جمعیت تأثیری نداشت و بازی به پنالتی کشیده شد. این بار انگلستان مقابل طلسم در حال شکل‌گیری مقاومت خوبی داشت. با این وجود سرانجام در ضربه ششم ”گرت ساوت گیت“ بازیکن تیم‌های استون ویلا و میدلزبرو که از سوی یک کارشناس انگلییسی لقب ”مجسمه خط دفاع“ را دریافت کرده بود، توپ را به کوپکه سپرد تا مولر کار را تمام کند.
۳. جام جهانی ۱۹۹۸: پل اینس، دیوید بتی
نبرد فاکلند پس از ۱۲ سال تکرار شد. انگلستان برای بازی مرحله یک‌هشتم نهائی نقشه‌های زیادی در سر داشت. آنها واقعاً خوب پیش می‌رفتند. نیمه اول با پنالتی‌های یائیستوتا و شیرر، گل‌های زیبای زانتی و به‌خصوص اوون ۲ بر ۲ مساوی خاتمه یافت، اما اخراج بکهام جوان در دقایق ابتدائی نیمه دوم (تقریباً یک نیمه تمام) انگلیسی‌ها را تحت فشار حریف قرار داد.
کار به ضربات پنالتی کشید. دیوید سیمن، دروازه‌بان شیرهای سپید هنوز یک پنالتی‌گیر قابل محسوب می‌شد. به هر حال خاطره مهار آن پنالتی تاریخی اسکاتلند در یورو ۱۹۹۶ از اذهان فوتبالدوستان جزیره پاک نشده بود. وقتی او پنالتی کرسپو را مهار کرد، انگلستان در رؤیای پیروزی غوطه‌ور شد اما ”پل اینس“ خائنِ اولدترافورد (او از منچستر یونایتد به لیورپول نقل مکان کرده بود) پنالتی دوم و دیوید بتی، بازیکن مؤثر آن سال‌های لیدرزیونایتد پنالتی پنجم انگلیسی‌ها را هدر دادند تا پاسارلا پس از پایان بازی به گفته خود چند دقیقه‌ای خاطره تلخ مرگ پسر جوانش را فراموش کند. ”اینجا بود که انگلستان به دشمن دیرینه، قرص آرام‌بخش تعارف کرد!
۴. یورو ۲۰۰۴ دیوید بکهام، داریوژ واسل
نه اینکه انگلیسی‌ها در فاصله جام جهانی ۱۹۹۸ تا یورو ۲۰۰۴ اشتباه نکرده باشند، چه اینکه در یورو ۲۰۰۰ طی آخرین بازی مرحله گروهی با اشتباه ”فیل نویل“ یک پنالتی به رومانیائی‌ها داده تا حریف با پیروزی ۳ بر ۲ انگلستان را از یک امتیاز موردنظر جهت صعود محروم کند. در جام جهانی ۲۰۰۲ نیز اشتباه ”سیمن“ خنده‌دار بود اما داستان به شکل کلاسیک خود تکرار شد. انگلستان تا ۱۰ دقیقه پایانی بازی مرحله یک‌چهارم نهائی مقابل پرتغال میزبان با گل اوون پیش بود تا اینکه حریف بازی را به وقت اضافه کشانده و آنجا با یک گل استثنائی پیش افتاد، اما لمپارد با استپ سینه‌ای دیدنی، چرخش و ضربه‌ای مطمئن، ورزشگاه را به سکوت دعوت کرد. این سکوت دیری نپائید. پیش چشمان اوزه‌بیو که برای انگلیسی‌ها رقیبی آشنا بود، بکهام توپ را به فضا فرستاد اما حریف نیز در ادامه ضربه سوم خود را از دست داد تا کار به ضربات تک به تک بکشد. در ضربه هفتم ”واسل“ بازیکن آستون ویلا مغلوب ریکاردو شد تا این دروازه‌بان خود با گل کردن ضربه پنالتی، بر تراژدی انگلیسی‌ها بیفزاید.
۵. جام جهانی ۲۰۰۶: لمپارد، جرارد و کره‌گر
انگلستان آخرین باخت در ضربات پنالتی را مجدداً مقابل پرتغال تجربه کرد. درست به مانند اولین شکست در دهه ۹۰ مقابل آلمان که در یورو ۱۹۹۶ مقابل همین رقیب تکرار شد آنچه رخ داد را دیدید و شنیدید. اخراج رونی و مصدومیت بکهام مکمل آسیب‌دیدگی اوون شد. اما این دلیل بی‌‌روحیه بودن انگلیسی‌ها نبود. لمپارد، جرارد و کره‌گر (بازیکن شوخ‌طبع لیورپول) به بدترین نحو پنالتی زدند.
انگلستان ۳ بر یک مغلوب شد تا بار دیگر به مسابقات باشگاهی بیندیشد؛ جائی که هواداران منچستریونایتد، لیورپولی‌ها را مقصر اصلی باخت تیم ملی قلمداد می‌کنند (جرارد و کره‌گر عضو این باشگاه هستند) و در سوی مقابل هواداران لک‌لک‌ها (لقب لیورپول) ”رونالدو“ی پرتغالی بازیکن تیم منچستر یونایتد را به جهت گل کردن آخرین پنالتی تیمش با سوت‌های وحشتناک خود آزار خواهند داد. منچستر یونایتد دارای بی‌تعصب‌ترین هواداران در رابطه با تیم ملی انگلستان است و چه طعنه‌آمیز بود که یک بازیکن از همین تیم در قالب تیم‌ ملی کشوری بیگانه تیر خلاص را به پیکر شیرهای سپید شلیک کرد.
در نهایت این لیست را آرشیو نکنید. ۲ سال دیگر صبر داشته باشید، اسامی جدیدی وارد فهرست ناکامان ضربات پنالتی انگلیسی‌ها خواهند شد. پنالتی و انگلستان، چه داستان جالبی!.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی