چهارشنبه, ۱۸ مهر, ۱۴۰۳ / 9 October, 2024
مجله ویستا

خانهٔ هیولا - MONSTER HOUSE


خانهٔ هیولا - MONSTER HOUSE
سال تولید : ۲۰۰۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : استیو استارکی و جک راپک
کارگردان : گیل کنن
فیلمنامه‌نویس : دَن هارمن، راب شِراب و پاملا پتلر، برمبنای داستانی نوشتهٔ هارمن و شِراب
فیلمبردار : پل ببین و خاویئر پرس گروبت
هنرپیشگان : اسپنسر لاک، مگی جیلنهال، کاترین اوهارا، رایان نیومن و کاتلین ترنر
نوع فیلم : رنگی، ۹۱ دقیقه. نقاشی متحرک
صدا : میچل ماسو، سام لرنر، استیو بوشمی، جیسن لی، کوین جیمز، نیک کانن و فرد ویلارد


̎دی‌جی̎ (ماسو) و دوست صمیمی‌اش، ̎چودر̎ (لرنر)، نه دیگر آن‌قدر بچه هستند که بشود با بازی‌های معمولی سرگرمشان کرد و نه آن‌قدر بزرگ شده‌اند که بتوان بدون آقابالاسر به حال خود گذاشتشان. آن دو در حومهٔ شهر زندگی می‌کنند و خانه‌هائی معمولی اطرافشان را احاطه کرده است. فقط یکی از این خانه‌ها سرو شکل قابل توجهی دارد: خانه‌ای بزرگ و بدقواره و قدیمی که در و پنجره‌هایش قیژقیژ می‌کند. ̎دی‌جی̎ بخش اعظم بچگی‌اش را با سرک کشیدن در زندگی تنها ساکن آن خانه، ̎آقای کراکرِ̎ پیر و خبیث (بوشمی)، سپری کرده است. یک روز که ̎دی‌جی̎ سعی می‌کند توپ بسکت‌بال جدید ̎چودر̎ را از روی چمن جلوی خانهٔ ̎کراکر̎ بردارد، پیرمرد رویش می‌پرد و بعد چنان از درد فریادش به آسمان بلند می‌شود که اجباراً آمبولانس صدا می‌زنند. حالا دیگر به ̎دی‌جیِ̎ شجاع و دوستان وفادارش، ̎چودر̎ و ̎جنی̎ بستگی دارد که وارد آن خانه شوند و سدّهای فوق‌ طبیعی را بشکنند و تا خانه قدرت بیشتری نگرفته، نیروهای ظلمت را شکست دهند.
● یکی از بهترین نقاشی متحرک‌های سال ۲۰۰۶ که محصول استعداد و هنرمندی چند دانشجوی فارغ‌التحصیل سینماست. با آن‌که ماجرای فیلم را قصه‌ای آشنا در محیطی شهری رقم می‌زند، اما این قصه بسیار خوب و روان روایت شده است؛ به ویژه که زمان رخداد آن یک روز پیش از هالووین است: زنجیرهٔ حوادث آن آگاهانه اشاره به پنجرهٔ عقبی (آلفرد هیچکاک، ۱۹۵۴) و وحشت در آمیتی‌ویل (استوارت رُزنبرگ، ۱۹۷۹) دارد و شخصیت‌های انسانی آن مشابهت‌هائی فوق‌العاده با مجسمه‌های موزهٔ مادام توسو دارند. این شخصیت‌های کلیشه‌ای را می‌توان در زندگی واقعی هم یافت، اما کارتونی بودن آنها و رودررو قرار گرفتنشان در مقابله با خانه‌ای که حکم هیولا را پیدا کرده و برای خودش تبدیل به شخصیتی شده (و حتی حس هم‌دردی تماشاگر را هم برمی‌انگیزد) خانهٔ هیولا را به حدود یک ساعت و نیم فانتزی ترسناک مناسب بچه‌ها تبدیل کرده است.