قتل با مرگ - Murder By Death

سال تولید : ۱۹۷۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : ری‌استارک
کارگردان : رابرت مور.
فیلمنامه‌نویس : نیل سایمن.
فیلمبردار : دیوید م. والش.
آهنگساز(موسیقی متن) : دیو گروسین.
هنرپیشگان : آیلین برنان، ترومن کاپوتی، جیمز کوکو، پیتر فالک، الک گینس، السا لنچستر، دیوید نیون، پیتر سلرز، مگی اسمیت، نانسی واکر، استل وین‌وود و جیمز کرامول.
نوع فیلم : رنگی، ۹۵ دقیقه.


معروف‌ترین کارآگاهان دنیا: «سام دایموند» (فالک) از سن فرانسیسکو؛ «میلو پری‌یه» (کوکو)، کارآگاه بلژیکی؛ «دیک چارلستنِ» موقر (نیون)؛ زنی انگلیسی به‌نام «جسیکا ماربلز» (لنچستر) و بازرس شوخ، «سیدنی وانگ» (سلرز) برای گذراندن تعطیلات آخر هفته به خانه «لایونل تواین» (کاپوتی) دعوت می‌شوند. سرپیشخدمت نابینای «تواین»، «بنسن‌مام» (گینس) اتاق‌های مهمانان را به آنان نشان می‌دهد و بعد همه سر میز شام گرد می‌آیند و میزبان به آنان می‌گوید که یک میلیون دلار به کسی خواهد داد که معمای قتلی را که در نیمه‌شب اتفاق خواهد افتاد، حل کند. «یتا» (واکر)، کلفت لال خانه، در حالی که بی‌صدا جیغ می‌کشد وارد اتاق می‌شود و «وانگ»، «پری‌یه» و «دوشیزه ماربلز» جسد مسموم شده «بنسن‌مام» را پیدا می‌کنند. کمی بعد صدای شلیکی به گوش می‌رسد و این بار «دایموند» و «چارلستن» دوباره جسد اکنون برهنه «بنسن‌مام» را در آشپزخانه پیدا می‌کنند. با فرا رسیدن نیمه شب، کارآگاهان برای مشورت دور هم جمع می‌شوند که صدائی به گوش می‌رسد و «تواین» با چاقوئی در پشتش به زمین می‌افتد. حالا کارآگاهان مظنونان خود را معرفی می‌کنند: «دورا» (اسمیت)، همسر «چارلستن» که به «تواین» بدهکار بود («تواین» به تازگی قرار ازدواجش با «دوشیزه ماربلز» را بر هم زده است)؛ «تس» (برنان)، محبوبه «پری‌یه» «دایموند»، برادرزاده «تواین» است و «وانگ»، پسر خوانده‌اش. («تواین»، محبوبه «پری‌یه» را کشته و ظاهراً «دایموند» را در یک باشگاه همجنس دوستان ملاقات کرده است). کارآگاهان خسته پس از جان به در بردن از چند سو قصد، دوباره تشکیل جلسه می‌دهند. آنان، «بنسن‌مام» را که دوباره زنده شده قاتل «تواین» می‌دانند. در اینجا «بنسن‌مام» نقابی را از روی صورتش برمی‌دارد و «تواین» ظاهر می‌شود. او کارآگاهان را مسخره می‌کند. مقصود او از بازسازی این قتل، گمراه کردن آنان بوده، همان‌طور که یک نویسنده، خوانندگانش را گمراه می‌کند. وقتی کارآگاهان خانه را ترک می‌کنند، «تواین» نقاب دیگری را از صورتش برمی‌دارد و این بار «یتا» ظاهر می‌شود.
* فیلم نامه هوشمندانه و ظریف سایمن دو قصه را با هم پیش می‌برد. خود او آن را کمدی بی‌قید و بندی می‌داند که عامدانه دو بُعدی طراحی شده است. طنز او در اوج است و بازیگران نیز صرف نظر از کاپوتی که بازی تأتری دارد، حق مطلب را خوب ادا می‌کنند. موضوع قصه در قصه فیلم به خوبی در طراحی صحنه استیون گریمز نمود می‌یابد. عمارت گوتیک «تواین» با نقاشی‌هائی که چشم‌های‌شان حرکت می‌کنند و تجهیزات الکترونیکی‌اش مصداق این موضوع است. بعدتر همین گروه دنباله‌ای بر فیلم با نام کارآگاه نازل (1978) را ساختند.