بیل رو بکش: جلد دوم

نویسنده و کارگردان: کوئنتین تارانتینو، بازیگران: اوماتورمن، داریل هانا، مایکل مدسن، دیوید کارادین. مدت ۱۳۱ دقیقه.
اگر به قولی سرآغاز هر چیزی، کار حساس و مشکلی است، بنابراین دومین مرحلهٔ هر کار خلاقه‌ای باید خیلی حساس‌تر و مشکل‌تر باشد. پس از ضرب شست تارانتینو در قسمت اول بیل رو بکش، همه در این فکر بودند که این اعجوبه در قسمت دومش چه خواهد کرد و آیا می‌تواند اثری را که با چنان ضرب و زوری شروع کرده، خوب و رضایت‌بخش به پایان برساند؟ پاسخ این است که وی موفق شده نمونه‌ای دیگر از کار درخشان‌اش را جلوی چشم ما بگذارد و ثابت کرده که یک ”سینماگر“ تمام عیار است و تصمیم‌اش به بخش کردن این ”حکایت انتقام“ هم به دو بخش کاملاً مجزا، در حال حاضر، کاملاً موجه جلوه می‌کند. در این قسمت نیز عروس (تورمن) به انتقام‌جوئی‌اش ادامه داده و تک‌تک کسانی را که مجلس عروسی‌اش را در تگزاس به کشتارگاهی تبدیل کردند، به سزای اعمال‌شان می‌رساند. ولی تارانتینو این قسمت از کار را با لحنی کاملاً متفاوت تعریف کرده و بیشتر بر شخصیت‌پردازی تکیه داشته است. علاوه بر این صحنه‌هائی وجود دارد که دیالوگ‌های شوخ و سرزنده‌اش خندهٔ ما را به‌دنبال دارد؛ مثل وقتی‌که عروس از بیل (کارادین، با هنرنمائی و حضور مقتدرانه‌اش) می‌خواهد تا در مورد علت کشتار روز عروسی توضیح دهد و بیل در یک کلام پاسخ می‌دهد: ”احساساتی شده بودم.“
اینجا نیز سکانس‌های افتتاحیه به‌صورت سیاه و سفید است و تصاویری بیشتر از چند و چون وقایع روز عروسی و رابطهٔ عروس با مرشد سابق‌اش در اختیارمان می‌گذارد. ارجاعات ژانری فیلم بلافاصله قابل تشخیص‌اند: از کلوزآپ‌های ”سرجیو لئونه“ای گرفته تا کونگ‌فو، سریال معروف تلویزیونی، که از کارادین یک ستاره ساخت. صحنه‌های رویاروئی تورمن و کارادین، هستهٔ اصلی مضامین حسی بیل رو بکش را تشکیل می‌دهد. علاوه بر این‌ها چند صحنهٔ اکشن عالی ـ از جمله کشمکش خونین عروس و ال‌درایور (هانا) در یک کاروان ـ بر جذابیت فیلم افزوده‌اند.

منبع : مجله دنیای تصویر