شیطنت‌هایی از نوع خرید با پول نقد

مقاله‌ای در روزنامه نیویورک تایمز با عنوان «پول حرف نمی‌زند» به چاپ رسیده است که دلائل رفتار زنان در پرداخت پول نقد و نه ارائه کارت اعتباری در هنگام خرید اقلام لوکس و گران‌قیمت را بررسی می‌کند. به نوشته مقاله زنان علت اصلی چنین رفتاری را متوجه نشدن شوهران‌شان و جلوگیری از بگومگو ذکر می‌کنند.
شهلا عزیزیان پس از ماه‌ها ورانداز کردن یک کیف سیاه شانل در خیابان پنجم نیویورک، آماده برای یک ولخرجی و خودنمایی شد. به جای اینكه قیمت کیف ۲۰۰۰‌دلاری را با کارت اعتباری بپردازد ، با احتیاط یک بسته اسکناس تانخورده‌ای که با خود آورده بود را بر روی پیشخوان گذاشت. خانم عزیزیان که مالک یک بوتیک لباس زنانه در منهاتان است، از درآمد فروشگاه خود توانسته است به استقلال مالی برسد اما برای احتراز از مخالفت و نکوهش شوهرش که ۲۷ سال است با هم زندگی می‌کنند از پول نقد برای خرید استفاده می‌کند تا زندگی آرام و بی‌دردسری داشته باشد. خانم عزیزیان ۵۰ساله می‌گوید «سلیقه شوهرم به گرانی سلیقه من نیست و او نیاز به داشتن چنین چیزهای گران‌قیمتی را درک نمی‌کند. اگر چه من درآمد خودم را دارم، خرید کردن با پول نقد بسیار آسان‌تر از بحث و گفت‌و‌گو درباره چیزهایی است که خریده‌ام.»
با اینكه در سال ۲۰۰۷ و نه سال ۱۹۵۷ زندگی می‌کنیم، عمل قدیمی پنهان ‌کردن ناپرهیزی‌های شخصی زنانه از طریق پرداخت پول نقد هنوز هم ادامه دارد در حالی‌ که اکثریت زنان امروزی درآمد دارند و درآمد قابل تصرف خانوارها بسیار بیشتر از گذشته است.
زنان دلائل متعددی برای این کار خود ذکر می‌کنند. برخی مثل خانم عزیزیان امیدوارند با این کار جلوی مشاجره با شوهر خسیس خود را بگیرند. دیگران از بی حساب و کتاب خرج کردن برای خودشان، احساس گناه می‌کنند و بنابر‌این ترجیح می‌دهند پول نقد بپردازند که آسان‌تر از صورت حساب ماهانه کارت اعتباری فراموش می‌شود. تعدادی نیز می‌گویند با کلاه گذاشتن سر شوهران‌شان احساس آزادی بیشتری می‌کنند.
در حالی كه به دست آوردن آمارهای دقیق در این باره سخت است، بر طبق تحلیل‌ها و مصاحبه‌های انجام شده در سطح فروشگاه‌ها مشخص شده است که در چند سال گذشته، تعداد زنانی که برای خرید کالاهای لوکس و طرحدار پول نقد می‌دهند افزایش یافته است. مارشال کوهن تحلیلگر یک بنگاه تحقیقات بازار که در هر هفته ۴۵۰۰ مصاحبه انلاین درباره عادات خرید مصرف‌كنندگان انجام می‌دهند می‌گوید «تعداد زنانی که کالاهای لوکس را با پول نقد می‌خرند رشد بسیار زیادی دارد.» او که هر هفته با ۱۰۰خریدار مصاحبه می‌کند گفت كالا هایی كه زنان می‌خواهند خرید آنها را مخفی نگهدارند از اقلام ۱۵۰‌دلاری تا ۱۰۰۰۰ ‌دلاری را شامل می‌شود. پاسخ آنها برای اینكه چرا چنین کاری می‌کنید همیشه یکسان است. شوهرانشان با نیاز آنها به داشتن چنین اقلام گران‌قیمتی احساس همدردی و نزدیکی نمی‌کنند و اینکه خرید نقدی به آنها استقلال می‌دهد.»
هوارد دیویدویتز که چندین دهه است در مورد عادات مصرف‌کنندگان تحقیق می‌کند گفت در سه سال گذشته خریدهای نقدی بیشتری دیده است به طوری ‌که خرید کیف دستی ۲۰۰۰‌دلاری و کفش ۷۰۰‌دلاری کاملا رایج شده است.
یک موسسه مشاور بازاریابی اعلام کرد زنان حدود ۶۵‌درصد کالاهای لوکس را می‌خرند. پرداخت اقلام گران‌قیمت با بسته‌های اسکناس، چشمگیرتر از دادن چند اسکناس برای اقلام ارزان است. اما یک نظرسنجی غیر رسمی از مدیران و فروشندگان ۱۵ فروشگاه معمولی نشان می‌دهد که مشتریان این فروشگاه‌ها نیز برخی اوقات برای خرید اجناس کمتر از ۱۰۰دلار پول نقد می‌دهند. به این لحاظ دشوار است بگوییم آیا آنها با این‌ کار سعی می‌کنند تا خرید خود را پنهان سازند یا صرفا از پول توی جیب خود استفاده می‌کنند.
آقای دیویدویتز گفت «در فروشگاه‌های سوپر لوکس، خرید بیش از یک تجربه اجتماعی است. فروشندگان آموزش دیده‌اند تا با مشتری تعامل داشته باشند و بحث و گفت‌و‌گو کنند.» او می‌گوید بنابر این کارکنان فروشگاه‌های لوکس بیش از بقیه می‌توانند استدلال زنان برای اینکه چرا پول نقد می‌پردازند را بشنوند.
این خریدها شبیه دورانی شده است که زنان کمتری کار می‌کردند و پول توجیبی را ازشوهرانشان می‌گرفتند مردانی که بودجه خانواده در دستانشان بود و به عنوان رییس خانوار دارای قدرت بودند. اما امروز با اینکه ۵۶‌درصد زنان ۱۶سال و بالاتر کار می‌کنند و ازدواج به شراکت بین دو شخصیت برابر تبدیل شده است، تعداد حیرت‌آوری از زنان هنوز احساس می‌کنند لازم است تا مقدار خرج کردن برای اقلام شخصی، خصوصا در مورد هوس‌بازی‌های کلیشه‌ای زنانه مثل خرید پوشاک را پنهان سازند.
امی دیویسکو که مالک یک فروشگاه لباس است می‌گوید «زنان از واکنش همسرانشان به صورتحساب خرید، ترس و واهمه دارند. پول نقد به آنها اجازه می‌دهد تا از آن برخورد جلوگیری کنند.»
خانم دیویسکو که ۱۷سال است ازدواج کرده است حساب بانکی و کارت‌های اعتباری مخصوص خود را دارد اما حتی او نیز برخی اوقات برای خواسته‌های گران‌قیمت خود از پول نقد استفاده می‌کند. مشابه چند زن دیگری که برای تهیه این مقاله با آنها مصاحبه شد دیویسکو می‌گوید پرداختن پول نقد آسانتر از توضیح دادن دلیل خرید برای شوهرش است. او گفت «با پول نقد هیچ صورت حسابی نمی‌آید. اگر من با کارت اعتباری بپردازم احساس می‌کنم که تا آخر ماه با صورتحساب آن دست به گریبان هستم و سخت است آن را توجیه کنم.»
حتی برخی شوهران کالاهای با قیمت متوسط را نیز غیرضروری دانسته و برآشفته می‌شوند. سندی استرن ۵۵ ساله که شغل مترجمی دارد و در نیوجرسی زندگی می‌کند بخشی از حقوقش را نقد می‌گیرد تا گاه گاهی کمربند و بلوز بیشتری در فروشگاه‌های متوسط بخرد و انبار کند. خانم استرن گفت «من دوست دارم مقداری از این چیزها داشته باشم و شوهرم این رادرک نمی‌کند حتی اگر آنها گران نباشند.»
فقط زنان ازدواج‌ کرده نیستند که خریدهای خود را یواشکی انجام می‌دهند. امی پوتویکز ۲۳ساله که دانشجوی داروسازی است و با پدر و مادرش زندگی می‌کند برای نصف خریدهایش مثل یک کلاسور گران‌قیمت که به تازگی خریده است پول نقد می‌پردازد.
او سلیقه‌اش برای اقلام لوکس را به نامزدش سطح پایین جلوه می‌دهد. خانم پوتویکز که پول خریدهایش را از یک شغل پاره وقت به دست می‌آورد می‌گوید «اگر نامزدم در دنیای طرح و مد بود فکر نمی‌کنم مجبور بودم اینقدر چیزها را از او پنهان کنم. اما من احساس گناه نیز می‌کنم. وقتی من چیز خیلی گرانی می‌خرم و او می‌پرسد چند خریده‌ام من نمی‌خواهم قیمت واقعی را به وی بگویم چون برخی اوقات می‌ترسم او فکر کند من دیوانه هستم.»
مارلین بوتاس یک روانشناس در منهاتان که غالبا با مسائل مالی در عمل برخورد دارد می‌گوید حتی اگر پول زوجین با هم مخلوط شده باشد زنان می‌ترسند که مردان ممکن است اشتیاق همسرانشان به نو کردن کمد لباسهای‌شان را با تحقیر بنگرند.
در دورانی که زنان نزدیک به نیمی از نیروی کار را تشکیل می‌دهند و در مشاغل سطح بالای مدیریتی حضور دارند تصور پنهان کردن خریدها از شوهرانشان به نظر منسوخ و حتی شریرانه می‌آید. کسانی که نقش زن و مرد را بررسی می‌کنند علت را ماندگاری قالب‌های ذهنی می‌دانند. کاملین گرسون استاد جامعه‌شناسی در دانشگاه نیویورک و نویسنده کتاب «تقسیم زمان: کار، خانواه و نابرابری جنسیتی» می‌گوید «به طور سنتی فرض می‌شده است که زنان فداکار و نوع دوست‌تر هستند و سایر اعضای خانواده را مقدم بر خودشان می‌دانند و قرار نیست دست و دلباز بوده و به خود توجه کنند.»
« او گفت «زنان خریدهای شخصی خود را پنهان می‌سازند تا با این برچسب‌زنی کنار بیایند.» یک روش مورد علاقه بسیاری از خریداران مخفی کار، برداشت چند صد دلار در هر دفعه از حساب بانکی است. آنها این پول را در جای امن خصوصی مثل کشوی لباس مخفی می‌کنند تا به حد کافی برای یک خرید درست و حسابی برسد. برخی نیز می‌گویند آنها در خرید از خواربارفروشی چک با مبلغ بالاتر می‌کشند و مابه‌التفاوت را پول نقد می‌گیرند.
عده ای حتی پیچیده‌تر از این عمل می‌کنند. یک زن ۵۰ ساله که نخواست نامش فاش شود گفت او قیمت اثاثیه و دکور منزل را به شوهرش بیشتر می‌گوید و اضافه پول دریافتی را برای خودش نگه‌میدارد. او ترجیح می‌دهد برای خریدها و سفارشات منزل پول نقد پردازد چون برخی فروشگاه‌ها و پیمانکاران، مالیات اضافه نمی‌کنند. این زن گفت شوهرش تنها نان‌آور خانوار است. «شوهرم در مورد خرج‌های مربوط به منزل، هر چقدر که باشد مشکلی ندارد. اما فقط خریدهای من است که او را اذیت می‌کند.»
این زن برخی اوقات لذت می‌برد که شوهرش را فریب می‌دهد. شوهری که فقط گاهی اوقات متوجه جواهرات گران‌قیمت وی می‌شود و اگر بپرسد آیا اینهایی که استفاده می‌کنی جدید نیستند همیشه پاسخ می‌دهم که سال‌های سال است اینها را دارم. این زوج قطعا مشکل پولی ندارند چون صاحب سه خانه هستند. اما زن هنوز احساس می‌کند که لازم است تا برای خریدهای خودش، پولی را قایم کند. او گفت این کار اجازه می‌دهد تا استقلالم را حفظ کنم.
اما برخی روانشناسان موافق نیستند. کاملین گورنی یک روانشناس که به افراد و موسسات درباره روانشناسی رفتار مالی مشاوره می‌دهد می‌گوید «اگر کسی مجبور به پنهان‌کاری باشد پس واقعا آزاد و مستقل نیست.» او گفت بحث کردن منظم و حتی مشاجره و استدلال درباره مقدار خرج کردن پول باعث یک رابطه سالم بین زوجین می‌شود.
اما خانم عزیزیان، خرج کردن یواشکی خود را شبیه نوعی تفریح بی ضرر می‌داند. او گفت «این فریبکاری نیست.» صندوق فروشگاه وی مرتب با خریدهای نقدی لباس‌های مختلف زنانه پر می‌شود. مردان قطعا مبرا از چنین خریدهایی نیستند.
روانشناسان می‌گویند تفاوت در اینجا است که مردها در مورد خریدهای شخصی خود مثل یک گوشی موبایل چند صد‌دلاری یا لپ تاپ چند هزار ‌دلاری، صادقانه‌تر هستند حتی اگر به مشاجره کشیده شود.
دکتر پوتاس می‌گوید «تجربه نشان می‌دهد وقتی مردان پول در می‌آورند آنها تصور می‌کنند پول خودشان است اما زنان حتی اگر پول خودشان باشد برخی اوقات احساس می‌کنند مجبورند برای خرید اجناس اجازه بگیرند.»
جاسین مالترانجلو ۲۸ساله که طراح صفحات وب است یک پلی استیشن سونی ۲۰۰‌دلاری خرید تا در یک پرواز داخلی وقتش را پر کند. او گفت «من به این احتیاج نداشتم اما واقعا می‌خواستم آن را داشته باشم.» آقای مالترانجلو می‌گوید با وجود عدم موافقت همسرش، هرگز اتفاق نیفتاده است تا چیزی درباره چیزهایی که خرید می‌کند بروز ندهد حتی اگر هزینه آنها هزاران دلار بوده است.» او گفت «من ترجیح می‌دهم درباره چیزهایی که می‌خرم درگیری داشته باشم تا اینكه پنهان‌کاری کنم.»
سایر مردها از سیاست «چیزی نپرس و چیزی نگو» استفاده می‌کنند. یک مدیر سرمایه‌گذاری ۴۰ ساله در نیویورک که هر ساله با دوستانش چند بار به سفر تفریحی می‌رود و ده هزار دلار در قمار از دست می‌دهد هرگز در این مورد با همسرش صحبت نمی‌کند. این مرد که تنها فرد شاغل در خانواده است شک ندارد که همسرش مرتب از فروشگاه‌های لباس خرید کرده و پول نقد می‌پردازد. وی می‌گوید «او شش جفت کفش نو دارد که در کارت اعتباری وی ثبت نشده است. من در این مورد چیزی به وی نمی‌گویم چون مشکل مالی نداریم. این هزینه ازدواج است که باید بپردازم و مادامی که همسرم با من است حساب‌کشی خریدهای وی معنا ندارد.»

منبع : روزنامه دنیای اقتصاد