شنبه, ۲۲ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 11 May, 2024
مجله ویستا

۱۳ اسفند ـ ۴ مارس ـ مقدمه فرضیه دمکراسی


۱۳ اسفند ـ ۴ مارس ـ مقدمه فرضیه دمکراسی
پرفسور« رابرت دال R. Dahl» كه از دمكراسی نویسان ردیف اول قرن ۲۰ است و در ۱۹۱۵ به دنیا آمده است كتاب معروف خود « مقدمه فرضیه دمكراسی » را چهارم مارس سال ۱۹۵۶ منتشر ساخت . كتابهای مهم دیگر او « چه كسی باید حكومت كند منتشره در ۱۹۶۱ » ، « دمكراسی و انتقادهایی كه به آن وارد آمده است منتشره در سال ۱۹۸۹ » و « درباره دمكراسی منتشره در سال ۱۹۹۸ » هستند . سایر آثار این اندیشمند آمریكایی عبارتند از : « پالی راكی » ، « دمكراتیك پالیتیكز» ، و ....
پرفسور دال كه كار تدریس دمكراسی را از ۱۹۴۶ آغاز كرد عقیده دارد كه میان واقعیت های دمكراسی و ایده آلهای آن فرسنگها فاصله است . او می گوید كه دمكراسی پس از نزدیك به ۲۵ قرن هنوز ــ جز در كشورهای كوچك اروپایی و احتمالا كاستاریكا ــ فرضیه است و تا مسئله مشاركت در آن به طور كامل حل نشود به صورت فرضیه باقی خواهد ماند . حتی دولتهایی كه خود را پاسداردمكراسی معرفی می كنند برنامه جامعی برای آموزش دمكراسی به مردم ندارند . دمكراسی باید تدریس و تجربه شود تا مردم آن را از ضروریات زندگانی به حساب آورند.
به عقیده دال، دمكراسی از تعدیل توزیع درآمد نمی تواند جدا باشد و از مردمی كه همه حواسشان معطوف به تامین حد اقل معیشت است و یا مردمی كه رسانه های عمومی مستقل ( حرفه ای ) ندارند نمی توان انتظار مشاركت واقعی در دمكراسی را داشت . نامزدی ، هرچند شایسته ، مردمدوست و مناسب ، وقتی كه وسیله تبلیغ در اختیار نداشته باشد و مردم او واندیشه ها و كارهایش را نشناسند شكست می خورد. گذشته نشان داد نظامهای سوسیالیستی هم كه واژه دمكراتیك را یدك می كشیدند به قدری گرفتار بورو كراسی پیچیده خود و فاصله هیات حاكمه از مردم شده بودند كه در این جوامع شنیدن كلمه دمكراسی برای مردم مشمئز كننده شده بود.
به زعم دال ، كشوری را كه در آن اكثریت به عقاید و نظرات اقلیت توجه نكند نمی توان دمكراتیك نامید . جامعه ای می تواند خود را دمكراتیك بنامد كه فرهنگ دمكراسی در آن عمومیت یافته و قسمتی از زندگی روز مره مردم شده باشد. او می گوید كه نباید گفت كاپیتالیسم مترادف با دمكراسی است ، زیرا كاپیتالیسم اگر كنترل نشود در جامعه ایجاد نا برابری می كند و مردم را از دمكراسی متنفر و دست كم نسبت به آن بی اعتنا می كند و در اینجا ست كه آمادگی برای قبول دیكتاتوری زیاد می شود زیرا كه اكثریت مردم ذاتا خواهان ثبات و نظم هستند.
منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز