جراحی هویت

در فیلم face off ، جای دو بازیگر اصلی فیلم یعنی نیكلا‌س كیج و جان تراولتا توسط عمل جراحی صورت عوض می شود. قرار است برای اولین بار رویای فیلم <تغییر چهره> به واقعیت بپیوندد و صورت یك فرد مرده به جای صورت فردی كه چهره اش در تصادف آسیب دیده است، قرار گیرد. ‌
در چند هفته آینده ۵ مرد و ۷ زن به صورت محرمانه به كلینیك كلیولند در اوهایو آمریكا می روند تا برای یك نوع جراحی كاملا‌ جدید،‌مورد پرسش و پاسخ قرار گیرند. جراحی ای كه تا به حال در هیچ كجای جهان سابقه نداشته است. این افراد همگی كسانی هستند كه سابق بر این در اثر حوادث مختلفی مثل رانندگی یا آتش سوزی، سیمای واقعی خود را از دست داده‌اند و به هیچ وجه شبیه به یك انسان نیستند. اما ا‌ین جراحی سوال‌های زیادی را در محافل گوناگون مطرح كرده است. سوال‌هایی گاه معمولی‌از قبیل ،< آیا این افراد بعد از عمل می‌توانند بخندند؟ ، ابروهایشان بالا خواهد رفت؟، چشم‌هایشان را می‌توانند باز و بسته كنند؟ و دهانشان به هر حالتی كه بخواهند در می آید؟> قرار است، در اوقات پیش رو دكتر ماریا سیمیونو، روی استخوان‌های گونه، لب ها و بینی آنها مطالعه كند. احتمالا بعد از این مطالعه دكتر ماریا از آن‌ها خواهد پرسید:‌<شما نمی‌ترسید، اگر شبیه یك نفر دیگر شوید؟> به نظر بسیاری از صاحب نظران، این سوال حیاتی ترین سوالی است كه قبل از چنین عملی باید پرسیده شود. زیرا بعد از این جراحی شخص با بزرگترین بحران هویت زندگی اش رو برو خواهد شد. دیگر لازم به توضیح نیست كه دكترسیمیونو قرار است چه عملی انجام بدهد. درست حدس زدید. او می خواهد عمل پیوند صورت را انجام دهد. همان چیزی كه قبلا تنها در فیلم ها دیده بودیم؛ در فیلمی مثل face off و جایی كه مشابه چنین جراحی ای انجام شد. نیكلاس كیج و جان تراولتا در آن فیلم، در یك عمل جراحی محرمانه جایشان با یكدیگر عوض شد و هیچ كس هم به غیر از سازمان‌های اطلاعاتی آمریكا ا‌طلاعی از آن نداشت. آن موقع وقتی توی صفحه نمایش، عوض شدنِ جای یك پلیس و یك دزد را با یكدیگر می دیدیم دهانمان را از تعجب باز می‌شد و فكر می‌كردیم :< مگر چنین چیزی ممكن است؟. > بعد‌ها هم یادمان می‌آمد كه یك فیلم هالیوودی خوب را دیده ایم كه یك نفر به طور تصادفی صورتش را با یك نفر دیگر، آن‌هم در یك عمل جراحی عوض می‌كند. به خودمان هم می‌گفتیم همه آنها، فقط تصاویر‌یك‌ فیلم‌ بودند. اما ‌این‌‌بار این مسئله ‌واقعیت ‌دارد ‌و دكتر ‌سیمیونو می‌خواهد‌این‌كار‌را‌روی صورت یكی از این ۱۲ نفر انجام دهد. این یعنی، یكی از این ۱۲ نفر به زودی شخص دیگری خواهد شد كه خودش هم دیگر خودش را نمی شناسد و هر روز در آینه باید یك نفر دیگر را ببیند تا بالاخره به آن عادت كند. این عمل شاید غایت یك عمل پزشكی به حساب بیاید. این عمل می تواند برای كسانی كه در یك آتش سوزی یا تصادف وحشتناك یا دیگر حوادث غم انگیز ریختشان به طور كلی از بین رفته است زندگی دوباره بدهد. امروزه بسیاری از این قبیل افراد، هیچ گاه پس از عمل‌های متداول به حالت اول بر نمی گردند. جای التیام زخم هاممكن است هیچ‌گاه خوب نشود و حتی اگر شانس بیاورند هم پوستشان‌مثل‌پوست‌عادی‌حركت نمی‌كند.
سیمیونو ادعا می‌كند:< این افراد پیش از این حسی را كه مربوط به تشخیص هویت بود از دست داده بودند و از این پس خواهند توانست آن چیزی كه در درونشان است به روی صورتشان و به شكل حالت‌های چهره، منعكس كنند.> پشتیبانان مالی او از آزمایش های دقیق او و تیم خبره و جراحی او حكایت می كنند و اذعان می كنند كه او پیش از این ، روش جدیدش را بر روی صورت بسیاری از حیوانات و جسد های اهدایی اجرا و پیاده كرده است. اما منتقدین این عمل جراحی می‌گویند این روشی بسیار خطرناك برای كسانی است كه مردن یا زنده بودن برایشان تفاوتی نمی‌كند. آنها بعد از عمل با دردی غیر قابل تصور از درون و روانشان، روبرو خواهند شد كه بعدها مبارزه با آن غیر ممكن خواهد بود. این همان ترسی بود كه در فرانسه و انگلستان در چند سال قبل مانع از انجام جراحیِ جانشینی صورت شد. اما این بار تمام اركان این جراحی،یعنی جراح، بیمار و بیمارستان، علاقه شدیدی به انجاماین عمل جراحی از خود نشان می دهند كه در نوع خود بی سابقه است. آنها می خواهند هر چه زود تر این جراحی انجام شود و آن‌هم بدون چون و چرا. البته بیمار در این چرخه سه گانه علاقه‌اش از بقیه كمتر به نظر می رسد. زیرا تمامی ۱۲ نفر داوطلب در اظهارات خود از نوعی ترس مبهم شكایت كرده اند.
جراحی سهمگین
اما رضایت نامه‌های این عمل كه از دو طرف عمل جراحی گرفته می‌شود نیز حرف و حدیث‌های خود را دارد. در فرم رضایتی كه بیماران عضو گیرنده پر كرده اند ذكر شده كه این جراحی چیزی مثل كتاب داستان نیست و عواقب آن هم برای همه ناشناخته است و آنقدر این مسئله مهم است كه حتی پزشكان هم برای گرفتن این رضایت ها از مریض و خانواده آنها دچار تردید می‌شوند. در این رضایت نامه آمده است:< پوست صورت شما برداشته خواهد شد و با یك صورت دیگر كه از یك مریض در حال فوت بخشیده شده است جایگزین می‌شود. پوستی كه با جنس، بافت سلولی و رنگ پوستتان تطبیق كند. این عمل بین ۸ تا ۱۰ ساعت طول خواهد كشید و حدود ۱۰ تا ۱۴ روز نیز در بیمارستان بستری می شوید. عوارض جراحی ممكن است منجر به عفونت پوست شود. پوست صورتتان سیاه شود و نیاز به عمل جراحی دوم داشته باشید. دارو هایی كه بعد از این عمل باید بخورید باید تا پایان عمر تداوم داشته باشد تا مبادا بدنتان این پوست را پس بزند و این دارو ها می‌تواند خطر از بین رفتن كلیه ها و بوجود آمدن سرطان را افزایش دهد. بعد از عمل هم، شما باید احساس خجالت كنید یا نا امید شوید، یا از اینكه پوست صورت یك آدم مرده را به صورتتان زده اید احساس ترس یا پشیمانی داشته باشید. به هر حال همه این موارد طبیعی است. در فرم نظر خواهی این جراحی همچنین نوشته شده است :<شما تحت محافظت كلینیك قرار خواهید گرفت اما احتمالا بعد ها با كو‌چكترین اشكالی از شر مطبوعات نمی توانید خلاص شوید. كلینیك هزینه های اولین بیمار را به عهده خواهد گرفت، اما بقیه بیماران باید خود به تنهایی بتوانند از عهده این مخارج بر آیند.> در فرم دیگری كه مربوط به خانواده اهدا كننده صورت است، حاوی اطلاعات دیگری است كه به خانواده اهدا كننده تذكر می‌دهد كه كسی كه صورت محبوب آنها را از این پس به همراه خواهد داشت شباهتی به او ندارد. در ضمن كسی كه این پیوند را انجام داده است باید بیشتر شبیه به صورتی باشد كه پیش از این داشته و بر اثر حادثه از بین رفته است و این مسئله كاملا علمی است. البته مطالعاتی كه صورت گرفته ، نشان می دهد ممكن است صورت جدید حالتی بینابین صورت شخص مرده و شخص گیرنده صورت باشد. سخنگوی كلینیكی كه قرار است این جراحی در آن انجام شود، می‌گوید:‌<تیم بزرگ این جراحی كه تنها شامل جراحی در اتاق عمل نمی شود، در طول ماه‌های متمادی و طی آزمون های مكرر بدست آمده است. این تیم شامل روانشناس پرستار، تراپیست، وكیل بیمار و آژانس اهدای عضو صورت گرفته است. سیمیونو تلاش بسیاری برای بدست آوردن این همكاری كرده است و به هیچ وجه هم حاضر نیست به راحتی این موقعیت را از دست بدهد.>
در ابتدا هیچ كس از نقشه های دكترسیمیونو حمایت نكرد و او تك و تنها به دنبال بدست آوردن پشتیبانی برای خودش از این سو به آن سو می دوید. او عكس های بیمارانی كه می خواستند این عمل را انجام دهند با خود به همه جا می برد و سر هر میز مذاكره ای می نشست تا شاید بتواند نظری را جلب كند. تا اینكه بالاخره این عمل میسر شد. او می‌گوید: <من تنها می خواهم این عمل انجام شود و برای آن هر كاری می كنم. بیمار من خودش می داند كه من بدون پشتوانه به سراغ او نرفته ام و از این بابت خیالش راحت است.> بد نیست بدانید،نمونه این جراحی قرار بود ۶ سال پیش انجام شود. زمانی كه یك بچه ۲ ساله در اثر حمله یك سگ صورتش از هم پاشیده شد. جراحان تگزاس آن موقع سعی كردند تا بتوانند این عمل را هر چه سریع تر انجام دهند؛ عملی كه ۲۸ ساعت طول كشید. در این عمل پوست شكم او به‌جای گونه ها قرار گرفت، پوست روی كشاله ران اطراف دهان و پوست ساعد هم بجای لب و زیر لب قرار گرفت. اما او هیچ گاه نتوانست یك صورت نرمال پیدا كند و صورت او به شكلی عجیب و غریب در آمد.

منبع: یو اس تودی

منبع : روزنامه جوان