ماشین زمان /۱۷ فوریه

▪ هفدهم فوریه سال ۱۹۸۲ آدریانو لیته ریبیرو ملقب به آدریانو مهاجم برزیلی اینتر که اخیرا به صورت قرضی به سائوپائولو ملحق شده در شهر ریودوژانیرو به دنیا آمد. او بازی را از سال ۱۹۹۹ در تیم جوانان فلامینگو آغاز کرد و یک سال بعد به تیم بزرگسالان راه یافت. با وجود آن که در سال ۲۰۰۰ قراردادی ۲ ساله با این تیم امضا کرد در فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۱ به اینترمیلان پیوست و نخستین گل خود را با پیراهن نرآتزوری به رئال مادرید زد، در همان فصل به صورت قرضی به فیورنتینا رفت و در کنار آدرین موتو یکی از بهترین خطوط حمله سری A را تشکیل داد. پس از آن به مدت ۲ سال به مالکیت مشترک اینتر و پارما در آمد. در سال ۲۰۰۴ با قراردادی ۴ ساله به اینتر بازگشت و در ۱۶ بازی برای این تیم ۱۵ گل زد. در سال ۲۰۰۵ آدریانو در اوج بود و در تمام رقابت ها ۴۰ گل برای اینترمیلان به ثمر رساند و به همین دلیل قراردادی تا پایان فصل ۲۰۱۰-۲۰۰۹ با او منعقد شد. پس از آن قرارداد آینده آدریانو در اینتر به دلیل نمایش ضعیفی که در ۲ فصل اخیر داشت، با ابهام روبرو شد. کم کاری و مسائل اخلاقی که برای او پیش آمد سبب شد دونگا مربی تیم ملی برزیل هم او را دعوت نکند و از آدریانو خواست که رفتارش را عوض کند و به فوتبال متمرکز شود. سال گذشته به خاطر جشن تولد مفصلی که برگزار کرده بود، از تمرین سرباز زد و روبرتو مانچینی مربی اینتر او را در برابر والنسیا در لیگ قهرمانان و کاتانیا در رقابت های کالچو نیمکت نشین کرد. نهایتا در ماه دسامبر سال گذشته انتقال قرضی آدریانو به سائوپائولو صورت گرفت و او هم اکنون در این تیم به سر می برد. آدریانو در ۳۷ بازی ملی خود ۲۵ گل زده دارد، او در جام کنفدراسیون ها در سال ۲۰۰۵ توپ طلا را به عنوان بهترین بازیکن گرفت و کفش طلا را به عنوان بهترین گلزن جام دریافت کرد. او در دوران دونگا فقط یک بازی برای تیم ملی برزیل انجام داد که در شکست ۲-صفر در دیدار دوستانه برابر پرتغال صورت گرفت.
▪ هفدهم فوریه سال ۲۰۰۵ انریکه عمر سیووری مهاجم آرژانتینی- ایتالیایی در سن ۶۹ سالگی درگذشت او بیشتر به خاطر دوران موفقی که در دهه های ۵۰ و ۶۰ با یوونتوس داشت، شهرت دارد. اما در رده باشگاهی در تیم های ریورپلاته و ناپولی نیز بازی کرده است. در سطح ملی او ابتدا برای تیم ملی آرژانتین به میدان رفت و با این تیم قهرمان کوپاآمه ریکا شد، سپس برای تیم ملی ایتالیا بازی کرد و در جام جهانی ۱۹۶۲ حضور یافت. پس از بازنشستگی، او مربیگری چند تیم باشگاهی در آرژانتین و تیم ملی این کشور را بر عهده گرفت. او در سال ۱۹۶۱ جایزه بهترین فوتبالیست سال اروپا را از آن خود کرد و در سال ۲۰۰۴ درست چند ماه قبل از مرگش به خاطر سرطان پانکراتیک از سوی پله در فهرست ۱۲۵ بازیکن برتر قرن بیستم جای گرفت.

منبع : روزنامه ایران ورزشی