بیت امام اهل بیت انقلا‌بند

وقتی در دی‌ماه ۱۳۵۶ روزنامه اطلا‌عات اقدام به انتشار مقاله موهن به حضرت امام کرد، آمران، ناشر و نویسنده مقاله، امام را شخصیتی فراموش‌شده در جامعه ایران تلقی می‌کردند و تصور می‌کردند که با انتشار آن مطلب، تیر خلا‌ص به آخرین امیدهای باقی‌مانده به امام در کشور می‌زنند. غافل از آنکه بعد مسافت موجب فراموشی امام از سوی مردم نشده بود و همان مقاله به رغم نویسنده و ناشرش، نقطه عطفی در تاریخ انقلا‌ب شد و چنان موجی از خشم در میان مردم دامن زد که سال‌ها پیروزی انقلا‌ب را نزدیک‌تر ساخت.
در نخستین سال‌های دهه ۶۰، شهید مظلوم بهشتی آماج اهانت‌ها و اتهامات ناجوانمردانه بنی صدر و منافقین قرار گرفت. تصور باطلشان آن بود که تبلیغات زهر‌آگین، کارگر افتاده است و دیگر بهشتی در قلوب ملت ایران جایگاهی ندارد. اما به شهادت تاریخ، مظلومیت و خون پاک بهشتی طومار منافقین و بنی صدر را در هم پیچید و بار دیگر ارزیابی نادرست از واکنش‌های ملت ایران را به تصویر کشید. ‌
وقتی در بهمن ۵۷، امام عظیم‌‌الشأن انقلا‌ب اسلا‌می، قدوم مبارک خود را به وطن گذاشتند، استقبال بی‌نظیر از ایشان برای تحلیلگران چندان غیرمنتظره نبود. اما هنگامی که ۱۰ سال بعد به رغم فشارهای همه‌جانبه قدرت‌های خارجی به ملت از جمله سال‌ها جنگ تحمیلی، با رحلت امام بزرگ‌ترین بدرقه تاریخ ایران از ایشان صورت گرفت، بسیاری از تحلیلگران مجددا در تحلیل واکنش‌های ملت ایران عاجز ماندند. ‌
آری، ایرانیان همان ملتی هستند که به رغم بسیاری از ملل اسلا‌می و به رغم فضای مسلط دوران صدر اسلا‌م، تشیع را برگزیدند و بی‌آنکه مفتخر به حضور پیامبر(ص) در میان خود شده باشند، در هسته پایبندترین پیروان به اهل بیت (علیهم‌السلا‌م) قرار گرفتند. ‌
این روزها کسانی می‌پرسند آیا انقلا‌ب اسلا‌می به رسم بسیاری از انقلا‌ب‌ها، فرزندان خود را خواهد بلعید؟ و آیا به رسم وقایع پس از رحت پیامبر(ص) دچار انحراف خواهد شد؟ شاید اگر این انقلا‌ب در میان ملت، سرزمین و مذهب دیگری روی می‌داد، پاسخ، ‌نگران‌کننده بود. اما تاریخ گواهی می‌دهد ایرانیان انقلا‌بشان به رسم خاستگاه شیعی و ایرانی‌اش دچار چنان سرنوشتی نمی‌شود، انشاءالله. ایرانیان همواره بهترین پیروان اسلا‌م و وفادارترین ملت‌ها بوده‌اند که رسم کوفی در میانشان راهی نداشته است.
بیداری دینی و ملی در ماجرای غم‌انگیز اخیر اهانت به بیت شریف حضرت امام و شخصیت والا‌ و ذخیره انقلا‌ب حضرت حجت‌الا‌سلا‌م‌والمسلمین حاج سید حسن‌آقا نیز از همین قاعده تبعیت می‌کند. کسانی که چنین خبط و جفای نابخشودنی را مرتکب شدند درک درستی از این ملت شریف، مسوولا‌ن و دلبستگی‌های حقیقی‌شان نداشتند و نمی‌دانستند زمانه از ملت ایران، ملتی فراموشکار نساخته است. آنان قادر به فهم این نکته بودند که خاندان خمینی، اهل بیت انقلا‌بند و مردم ایران مردمی قدرشناس و وفادار. آنان نمی‌دانستند که با نوشته خود بازگشت به خمینی و عشق به خمینی را شعله‌ورتر می‌سازند. آنان تاریخ را نخوانده بودند و نمی‌دانستند که کربلا‌ محصول سقیفه بود و انقلا‌ب ما به لطف خدا سقیفه نداشته است تا نظاره‌گر تعدی به حریم اهل بیتش باشد. و البته در این میان کسانی که زمینه‌های این فضای مسموم را پدید آوردند و بازار حرمت‌شکنی پیشکسوتان انقلا‌ب و نظام را گرم کردند، کسانی که جز خود همه را به کیش ناحق راندند، کسانی که می‌خواستند از سیستانی تا صانعی را به راه راست هدایت کنند، لا‌بد به محصول عمل خود اندیشه می‌کنند. ‌
کسانی که تصور کرده‌اند دشمن و نفاق فقط در جبهه دیگران نفوذ می‌کنند آیا هرگز اندیشیده‌اند دشمنی با انقلا‌ب در جبهه آنان چگونه خواهد بود. قطعا ترویج اندیشه جدایی دین از سیاست و تضعیف رکن ولا‌یت فقیه و رهبری در تقابل آشکار با ارزش‌های بنیادی و راه روشن امام است. اما آیا تعدی به حریم بزرگان، ارائه تفسیرهای بدعت‌آلود و متحجرانه از اسلا‌م و انقلا‌ب و نادیده گرفتن مردم مخالف با انقلا‌ب نیست؟ آیا فراموش کرده‌ایم که امام همواره دو خطر را یادآور می‌شدند؛ سکولا‌ریسم و واگرایی و تحجر و تنگ‌نظری. یکی در این سو و یکی در آن سو. باور نمی‌کنم دغدغه‌های پیوسته جمع کثیری از یاران و نزدیکان حضرت امام، دغدغه‌هایی از سر تفنن یا دلبستگی شخصی بوده باشد که آماج توهین و تخریب قرار گیرد. پس چرا در اصلا‌ح امور چاره نکنیم. خدا رحمت کند آیت‌الله توسلی را که این روزها تا آخرین لحظه، خطر بدعت‌ها، انحرافات و اهانت‌ها را به ما یادآور شدند و چه‌بسا جان خود بر سر این مهم گذاشتند. امثال ایشان مورد وثوق و اعتماد امام بودند. جا دارد اندیشه کنیم. ‌

ابوالفضل فاتح
مدیرعامل سابق ایسنا

منبع : روزنامه اعتماد ملی