رودولف ویرشو

● تاریخ پزشکی
رودولف لودویگ ویرشو (متولد ۱۳ اکتبر ۱۸۲۱)، پزشک، آسیب‌شناس، زیست‌شناس، سیاست‌مدار و تاریخ‌دان آلمانی بود که امروزه با عنوان «پدر علم آسیب‌شناسی» از او یاد می‌شود. ویرشو که از یک خانواده کشاورز بود، تحصیل طب را در برلین و دانشکده پزشکی ارتش بروس آغاز کرد و چند سال بعد به عنوان کارورز در بیمارستان چاریته (Charité) مشغول به کار شد ولی به دلیل عقاید سیاسی لیبرالش، استخدام او را به حالت تعلیق در‌ آوردند و وی مجبور شد جهت ادامه تحصیل و تحقیقاتش به ویرزبورگ برود تا در آنجا آناتومی و آسیب‌شناسی را فرا بگیرد. پس از طی این مراحل، ویرشو مجددا به دانشگاه برلین بازگشت و به عنوان استاد آناتومی و آسیب‌شناسی در آنجا شروع به کار کرد. از مهمترین تاثیرات ویرشو در علم طب، تاکید او به دانشجویان برای استفاده از میکروسکوپ بود و معروف است که ویرشو همیشه به دانشجویان اصرار می‌کرد که «تفکر میکروسکوپی» داشته باشند.
او نخستین فردی بود که لوسمی را تشخیص داد. شاید مهمترین علت معروفیت ویرشو به دلیل ارایه این نظریه باشد که «هر سلولی فقط و فقط از سلول مشابه خود منشاء می‌گیرد». او با این نظریه خود، خط بطلانی بر زایش خود به خودی موجودات زنده کشید. کشف مهم دیگر ویرشو، بزرگی غده لنفاوی سوپراکلاویکولار چپ (در اثر متاستاز از سرطان معده یا ریه) بود که با کمک چارلز تروسیه به این اکتشاف نایل آمد. این یافته بالینی امروزه به نام غده لنفاوی ویرشو یا نشانه تروسیه معروف است.
ویرشو همچنین در درک مکانیسم ترومبوآمبولی ریوی و ابداع اصطلاح «آمبولی» و توصیف «تریاد ویرشو» (در حالت بیش‌انعقادپذیری) نقش منحصر به فردی داشت. ویرشو همچنین اصول آسیب‌شناسی سلولی و اتوپسی را پایه‌گذاری کرد. پل فارمر، پزشک فعال در امور بشردوستانه، در مورد ویرشو می‌گوید: «ویرشو بینشی ژرف و جامع‌نگر داشت. آسیب‌شناسی، پزشکی اجتماعی، سیاست، انسان‌شناسی... او سرمشق من است».

منبع : هفته نامه سپید