با او حرف بزن - TALK TO HER

سال تولید : ۲۰۰۲
کشور تولیدکننده : اسپانیا
محصول : ت. اجرائی: اگوستین آلمودووار
کارگردان : پدرو آلمودووار
فیلمنامه‌نویس : پدرو آلمودووار
فیلمبردار : خاوی‌یر آگیرساروبه
آهنگساز(موسیقی متن) : آلبرتو ایگلسیاس
هنرپیشگان : خاوی‌یر کامارا، داریو گراندینتی، لئونور واتلینگ، رُوساریو فلورس، ماریولا فونتس، جرالدین چاپلین و روبرتو آلوارس
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۲ دقیقه


̎بنیگنو̎ (کامارا) مرد پرستاری است که آپارتمانش، مشرف به یک کارگاهِ آموزش حرکات موزون به مدیریت ̎کاترینا̎ (چاپلین) است. ̎بنیگنو̎ اغلب روی بالکن آپارتمانش می‌نشیند و ̎آلیسیا̎ (واتلینگ)، یکی از شاگردان ̎کاترینا̎ را تماشا می‌کند. وقتی ̎آلیسیا̎ در حادثه‌ای رانندگی به شدت مجروح می‌شود و به حالت اغما فرو می‌رود، ̎بنیگنو̎ با خبر می‌شود که او را در همان بیمارستانِ محل کار خودش بستری کرده‌اند و بنابراین روزهایش را وقفِ مراقبت از زنی می‌کند که عمیقاً دوست دارد ولی رودررو ملاقاتش نکرده است. ̎مارکو̎ (گراندینتی)، روزنامه‌نگاری است که مأموریت دارد با ̎لیدیا̎، خانمی گاوباز گفت‌وگو کند که پی‌گیریِ حشر و نشرش با ̎ال‌نینو د والنسیا̎ (فرناندنس)، به خبرِ مورد علاقهٔ روزنامه‌های زرد تبدیل شده است. طی مصاحبهٔ ̎مارکو̎ با ̎لیدیا̎، پیوندی عاطفی بین آن دو برقرار می‌شود. پس از آن، در جریان یک مسابقهٔ گاوبازی، ̎لیدیا̎ به شدت مجروح می‌شود و به اغما فرو می‌رود. ̎مارکو̎ اطمینان پیدا کرده که همان گفت‌وگوی‌شان تمرکز ̎لیدیا̎ را به‌هم زده، بنابراین روزهایش را بر بالین او در بیمارستان می‌گذراند چون مجاب شده که جراحت ̎لیدیا̎ از خطای او سرچشمه می‌گیرد. ̎آلیسیا̎ و ̎لیدیا̎، هر دو در همان بخش بستری شده‌اند و ̎بنیگنو̎ و ̎مارکو̎ که با هم دوست شده‌اند، پی می‌برند که در واقع، عشق و علاقه‌شان به زنانی که نمی‌توانند پاسخ‌گوی عشق‌شان باشند، آن‌دو را به‌هم نزدیک کرده است.
● آلمودووار با تخصص بی‌مثالش در پرداختن به دنیای درونی پیچیده و لایه‌های مختلف احساسات زنانه، در یکی از بدیع‌ترین ایده‌ها و پرداخته‌ترین فیلم‌نامه‌های چند سال اخیرش (برندهٔ اسکار بهترین فیلم‌نامهٔ اریژینال)، با اجرائی سهل و ممتنع و با سلیقه و نظرگیر، درامی به شدت انسانی می‌آفریند تا تصویرگر عشقی غیرعادی و نمایش جزئیات تکان‌دهندهٔ این علاقهٔ جنون‌آمیز باشد. فیلم آرام آرام، بی‌آن‌که تماشاگر متوجه افسون ملایمش بشود، موفق می‌شود رابطه‌ای دوستانه و ناگسستنی میان دو مرد را هم از دل این عشق‌ها استخراج کند. ساختار ظاهراً ساده اما به شدت حساب شدهٔ فیلم محصول پختگی و خلاقیت و نگاه اریژینال فیلم‌ساز به دنیا و آدم‌ها است. ریتم باوقار با او حرف بزن دقیقه‌ای افت نمی‌کند و فراز و نشیب‌های روایت خللی در مسیر آن ایجاد نمی‌کند و مثل رودخانه‌ای همیشه موزون و جاری به حرکتش ادامه می‌دهد. قاب‌بندی‌ها و میزانسن‌هایش در اغلب صحنه‌ها از تجربه‌های جذاب در سینمای تکراری و فاقد خلاقیت این سال‌هاست. لحظه‌های رابطهٔ عاطفی خاموش دو مرد با زنان در اغما، به‌رغم (یا شاید هم به دلیل!) سکوت زنان، جزو عاشقانه‌ترین صحنه‌های دههٔ اخیر است و بازی‌های فیلم ـ به سنت آثار اخیر فیلم‌ساز ـ عالی است، به‌خصوص کامارا به نقش ̎بنیگنو̎ که آلمودووار آن را براساس شخصیت دوست صمیمی‌اش، روبرتو بنینی خلق کرده است. ایدهٔ خلاقانهٔ صحنهٔ صامت بازسازی شده در دل فیلم اصلی و هم‌چنین موسیقی و ترانه‌های ایگلسیاس فراموش نشدنی است. صحنهٔ پُر جزئیات و تماشائی گاوبازی فیلم واقعی است و همین واقع‌گرائی مورد اعتراض اعضاء انجمن حمایت از حیوانات مادرید واقع شد. آنها از آلمودووار شکایت کردند و او با وجود انسان‌دوستی کم‌نظیر جاری در آثارش از سوی طرفداران گاوها به دادگاه احضار شد. فیلم از یک منظر، اصلاً در توصیف و تفسیر همین تناقض‌های فکری و احساسی انسان امروز ساخته شده است.