اسفناج و خواص آن

اسفناج گیاه بومی ایران است كه در اوایل قرن ۱۵ به اروپا راه یافت.
این گیاه زمستانه بسیار مغذی است تا جایی كه می توان گفت اسفناج در مقایسه با سبزیجات دیگر بهترین دسر برای كل دستگاه هضمی است.
اسفناج را باید به صورت تازه و طبیعی مصرف كرد. این گیاه دارای طبیعت معتدلی است، ولی عده ای آن را دارای طبیعت سردی می دانند. اسفناج سرشار از ویتامین ها و املاح معدنی گوناگون، بخصوص ویتامین آ، ب ،۱ ب ،۲ ث، دی و املاح معدنی مانند كلسیم، فسفر، پروتئین، چربی، قند و ید است. اسفناج سرشار از آهن است و به همین جهت برای رشد دندانها، ترمیم استخوان ها و جوش خوردن شكستگی ها لازم و ضروری است. اسفناج به واسطه دارا بودن آهن فراوان برای افراد ضعیف البنیه، كم خون، عمل خونسازی و تهیه گلبول های قرمز خون مفید است، باعث افزایش شیر مادران شیرده و رشد كودكان می شود و به عنوان یك غذای نیروبخش و محرك غدد مترشحه جهاز دستگاه گوارش و حركات دودی امعاء نیز مفید است و معالج یبوست است. می توان آب اسفناج را با آب هویج و كرفس مخلوط كرد تا علاوه بر استفاده از خواص آن، مزه مطبوعی نیز پیدا كند.
خوردن این سبزی مغذی به بیماران مبتلا به گواتر توصیه می شود. اسفناج پخته سرفه های خشك و گرفتگی صدا را درمان می كند و برای آسم مفید است. اسفناج سریع الهضم بوده و برای امراض سینه و تب های حاره خوب است. التهاب و تشنگی را از بین می برد و انرژی بدن را زیاد می كند. اسفناج تمیز كننده بدن است و باعث رفع غذاهای مانده در روده می شود، خوردن اسفناج خام نه تنها معده و روده را پاك و ضد عفونی می كند، بلكه برای انواع سوء هاضمه ها مفید است. در اسفناج هورمونی به نام «سكرتین» وجود دارد كه باعث تراوش آنزیم های مفید از لوزالمعده می شود و هضم و جذب مواد غذایی را تسریع می كند، اما خوردن این سبزی پرخاصیت به هیچ عنوان به بیماران مبتلا به سنگ كیسه صفرا و ورم مفاصل توصیه نمی شود.

منبع : روزنامه ایران