مربی کارتر - COACH CARTER

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : آلمان و آمریکا
محصول : دیوید گیل، برایان رابینز و مایکل تالین
کارگردان : توماس کارتر
فیلمنامه‌نویس : مارک شوان و جان گتینز
فیلمبردار : شارون مایر
آهنگساز(موسیقی متن) : ترِوِر ریبین
هنرپیشگان : ساموئل ل. جکسن، راب براون، رابرت ریچارد، ریک گونسالس، چانینگ تاتم و آشانتی
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۶ دقیقه


̎کنی کارتر̎ (جکسن) زمانی ستارهٔ تیم بسکت‌بال دبیرستان ریچموند در کالیفرنیا بوده و سال‌ها بعد، پس از جا افتادن در دنیای نشر و بازاریابی، به همان دبیرستان بازمی‌گردد و به‌عنوان مربی جدید تیم بسکت‌بال مشغول به کار می‌شود. ̎کارتر̎ خیلی زود پی می‌برد که برای مربی‌گری ساخته شده ـ تیم بسکت‌بال مدرسه، بازی‌های بدی داشته‌اند و درگیری‌های بیرون از زمین به همان اندازهٔ هنرنمائی‌شان در داخل زمین، سرنوشت‌ساز بوده است. در حالی‌که ̎کارتر̎ تصمیم دارد از تیم بسکت‌بال ریچموند یک تیم برنده بسازد، ضمناً چیزهای بیشتری نیز از آنان انتظار دارد. او قصد دارد به اعضاء تیم یاد بدهد برای یک‌دیگر و خودشان احترام قائل باشند و همان‌قدر که در زمین بازی خودشان را عالی نشان می‌دهند، در کلاس درس نیز شاگردان خوبی باشند. با رهبری ̎کارتر̎، تیم بسکت‌بال مدرسه، فصل پُر از باخت‌شان را پشت‌سر می‌گذارند و طوری پیش‌رفت می‌کنند که قهرمانیِ ایالتی در دو قدمی‌شان قرار می‌گیرد. اما هنگامی که ̎کارتر̎ برخلاف آن‌چه در قراردادش آمده، متوجه می‌شود که نمرات درسی دانشجوها پائین است، تصمیم می‌گیرد در استادیوم را بر روی آنان ببندد و در عوض، آنان را تا نمرات‌شان بهتر نشده، در کتابخانه نگه دارد. اما تصمیم ̎کارتر̎ خیلی زود با مخالفت والدین بچه‌ها و مشوقان تیم روبه‌رو می‌شود و دیری نگذشته که کار انتقاد به رسانه‌های خبری محلی می‌کشد که بسیاری‌شان با نظر ̎کارتر̎ ـ که اعتقاد دارد بازیکن‌ها باید هدفی فراسوی قهرمانی مدرسه یا مسابقات ایالتی داشته باشند ـ موافق نیستند.
● حکایت مربی بسکت‌بالِ دبیرستانی که نوجوان‌ها را به کوشش و تقلا تشویق می‌کند، هم یک فیلم ورزشیِ الهام‌بخش است و هم به گونه‌ای ناغافل، یک درام چندلایهٔ شهری. فیلم که براساس ماجراهای واقعی کنی کارتر، مربی ورزشی دبیرستان ریچموند ساخته شده، به جزئیات اهمیت داده و شخصیت‌ها را این‌جا و آن‌جا دنبال کرده و همین باعث طولانی شدن زمان نمایش‌اش (دو ساعت و ربع) شده است. خود کارتر در کنار شوان و گتینز در نوشتن فیلم‌نامه دست داشته و هم‌کاری‌اش به باورپذیر شدن وقایع کمک کرده است. حضور پراُبهت جکسن در نقش ̎مربی کارتر̎، فیلم را یک درجه بالاتر از فیلم‌های رایج ورزشی قرار می‌دهد. کارگردان فیلم، کارتر (که هیچ نسبتی با ̎مربی کارتر̎ ندارد!) صبورانه، ضرباهنگ داخلی داستان را دنبال کرده و بخش قابل توجهی از وقت نمایش را به پوشش تمرین‌هائی اختصاص داده که تیم ̎مربی کارتر̎ را به یک تیم برنده تبدیل می‌کند.