سونیای سرخ - Red Sonja

سال تولید : ۱۹۸۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : کریستیان فری
کارگردان : ریچارد فلایشر
فیلمنامه‌نویس : کلایو اِکستن و جرج مک‌دانلد فریزر، برمبنای شخصیتی خلق شده توسط رابرت هوارد.
فیلمبردار : جوزپه روتونو.
آهنگساز(موسیقی متن) : انیو موریکونه.
هنرپیشگان : آرنولد شوارتسنگر، بریگیته نیلسن، ساندال برگمان، پل اسمیت، ارنی رِیز جونیر، رانلد لیسی، پت روچ، تری ریچاردز، تاد هورینو و جانت اگرن.
نوع فیلم : رنگی، ۸۹ دقیقه.


وقتی پدر، مادر و برادر «سونیای سرخ» (نیلسن) به دست سربازان «ملکه گِدرِن» (برگمان) به قتل می‌رسد و خودش مورد هتک حرمت قرار می‌گیرد، او تصمیم به انتقام می‌گیرد. شبحی به «سونیا» می‌گوید به شرطی به او قدرت جنگاوری زیاده داده خواهد شد که بتواند عشق مردی را که در نبردی شرافتمندانه او را شکست داده، بپذیرد. هنگامی که «سونیا» با استاد جنگ با شمشیر (هورینو) در حال تمرین است، «گدرن» و سربازانش به «معبد طلسم» حمله می‌کنند «طلسم» را می‌ربایند و «وارنا» (اگرن)، خواهر «گِدرن» را که به شدت مجروح شده، رها می‌کنند. «کالیدور» (شوارتسنگر)، جنگاور اسرارآمیز، «وارنا» را نجات می‌دهد و او آن‌قدر زنده می‌ماند که نقشه «گِدرن» را که در پی تسلط بر دنیا واسطه «طلسم» است، برای «سونیا» فاش سازد. «سونیا» کمک «کالیدور» را رد می‌کند و سپس در شهر ویرانه هبلاک، «شاهزاده تارنِ» (ریزِ جونیر) دوازده ساله مخلوغ و محافظش، «فالکن» (اسمیت) را ملاقات می‌کند. «سونیا» در راه رفتن به برکابن، قلمرو «گدِرن»، «برایتاگِ» غول‌پیکر (روچ) را می‌کشد و توسط «کالیدور» از چنگ «مردان مارمولکی» نجات پیدا می‌کند. بعدتر در راه برکابن دوباره به «تارن» و «فالکن» برمی‌خورد و هر سه آنان به کمک «کالیدور» از حمله یک ماهی مکانیکی در غاری زیرزمینی نجات پیدا می‌کنند. وقتی «کالیدور» عشق خود را به «سونیا» ابراز می‌دارد، هر دو به روی هم شمشیر می‌کشند ولی نتیجه نبرد نامعلوم باقی می‌ماند. در اینجا وقتی که «کالیدور»، «سونیا» و همراهان‌شان وارد قصر «گِدرن» می‌شوند، قدرت طلسم چنان متزلزل شده که خطر ویرانی قصر می‌رود. «گِدرن» به کمک یک جادوگر از ضربات شمشیر «سونیا» جان سالم به در می‌برد، اما هنگامی که «سونیا» سر جادوگر را از بدنش جدا می‌کند، «گِدرن» و طلسم هر دو در قعر ظلمات فرو می‌روند. در راه بازگشت، «سونیا» و «کالیدور» پس از مبارزه‌ای طاقت‌فرسا به یکدیگر می‌رسند.
* فیلم برخلاف کونان ویرانگر (1984)، اثر قبلی فلایشر که آن هم در مایه‌های جنگاوری و جادوگری بود، سعی دارد بیش از حد جدی باشد. طرح داستانی شماتیک، جلوه‌های ویژه فقیرانه (کار جان استربر) و گفت‌وگوها بی‌روح، سخیف و به دور از قدرت لازم می‌نمایند. نیلسن توانائی لازم را برای تعمیق شخصیت ندارد و شوارتسنگر هم بیشتر به‌دلیل غضلاتش در فیلم حضور دارد.