موزه‏ی اینتل

● تالار ریزْ‏پردازنده‏های صاحب‏ْنام
▪ ۱۹۷۱: ریزپردازنده‏ی ۴۰۰۴
ریزپردازنده‏ی ۴۰۰۴ اولین ریزپردازنده‏ی اینتل محسوب می‏شود. این اختراع خارق‏العاده، راه را برای تعبیه‏ی «هوش» در اشیای بی‏روح و هم‏چنین کامپیوتر شخصی هموار ساخت، و سنگِ بنای تکان‏دهنده‏ترین تحول بشری را پی‏ریزی نمود.
▪ ۱۹۷۲ : ریزپردازنده‏ی ۸۰۰۸
قدرت ریزپردازنده‏‏ی ۸۰۰۸ دو برابر ریزپردازنده‏ی ۴۰۰۴ بود . در سال ۱۹۷۴ مقاله‏ای در یکی از نشریات منتشر شد که از دستگاهی به ‏نام Mark-۸ نام می‏برد که از ریزپردازنده‏ی ۸۰۰۸ استفاده کرده بود. از این دستگاه به عنوان اولین کامپیوتر خانگی نام می‏برند- کامپیوتری که با استانداردهای امروزی، نگهداری و کار‏کردن با آن بسیار دشوار بود.n
▪ ۱۹۷۴: ریزپردازنده‏ی ۸۰۸۰
ریزپردازنده‏ی ۸۰۸۰ نقش مغز اولین کامپیوتر شخصی را بازی می‏کرد، کامپیوتری به نام آلتر- که در سریال تلویزیونی جنگ ستارگان آن زمان به کار می‏رفت. علاقه‏مندان کامپیوتر می‏توانستند کیت آلتر را به قیمت ۳۹۵ دلار بخرند. ظرف چندماه، ده‏ها هزار دستگاه از این کامپیوتر به فروش رفت و اولین پیش‏فروش تاریخ در سفارش کامپیوتر را به خود اختصاص داد.
▪ ۱۹۷۸: ریزپردازنده‏ی ۸۰۸۸-۸۰۸۶
یک فروش اساسی در بخش جدید کامپیوترهای شخصی آی‏بی‏ام، ریزپردازنده‏ی ۸۰۸۸ را به عنوان مغز متفکر تولید جنجالی جدید آی‏بی‏ام به نام "آی‏بی‏ام- پی‏سی" درآ‏ورد. موفقیت ۸۰۸۸، شرکت اینتل را به قلّه‏های ثروت و افتخار رسانید و به رده‏ی یکی از شرکت‏های مهم در دهه‏ی هفتاد ارتقاء داد.
▪ ۱۹۷۲: ریزپردازنده‏ی ۲۸۶
ریزپردازنده‏ی ۲۸۶ اینتل، که نام آن در اصل ۸۰۲۸۶ بود، اولین پردازنده‏ی اینتل بود که می‏توانست تمام نرم‏افزارهایی را که برای اَسلاف او نوشته شده بودند، به اجرا درآورد. این سازگاری نرم‏افزاری به عنوان یکی از شاخص‏های خانواده‏ی ریزپردازنده‏های اینتل باقی ماند. ظرفِ ۶ سال، تقریباً ۱۵ میلیون کامپیوتر شخصی مبتنی بر ۲۸۶ در سراسر جهان نصب گردید.
▪ ۱۹۸۵: ریزپردازنده‏ی ۳۸۶
ریزپردازنده‏ی ۳۸۶ دارای ۲۷۵ هزار تراتزیستور بود- یعنی بیش از ۱۰۰ برابر تعداد ترانزیستورهای ۴۰۰۴. این ریزپردازنده یک تراشه‏ی ۳۲ بیتی بود و «تعدّدِ تکالیف» داشت؛ یعنی می‏توانست در آنِ واحد چند برنامه را اجرا کند.
▪ ۱۹۸۹: ریزْپردازنده‏ی ۴۸۶ دی‏ایکس
نسل پردازنده‏ی ۴۸۶ در حقیقت به این معناست که شما از یک کامپیوتر نوشتاری به یک محیط کامپیوتری گرافیکی ارتقاء پیدا کردید. ریزپردازنده‏ی ۴۸۶ اولین تراشه‏ای بود که یک کمکْ‏پردازنده‏ی سَرْ‏خود داشت، چیزی که سرعت محاسبات را افزایش می‏داد، زیرا عملیات پیچیده‏ی ریاضی را از دوشِ پردازنده‏ی مرکزی بر‏می‏داشت.
▪ ۱۹۹۳- پردازنده‏ی پنتیوم
پردازنده‏ی پنتیوم به کامپیوترها امکان داد که با سهولت بیشتری داده‏های «جهان واقعی» مانند گفتار، صدا، دست‏خط، و تصاویر عکاسی را بپذیرد. نام «پنتیوم» اکنون یک نام سرشناس در زندگی افراد کره‏ی زمین به شمار می‏رود.
▪ ۱۹۹۵: پردازنده‏ی پنتیوم پرو
پردازنده‏ی پنتیوم پروی اینتل که در پاییز ۱۹۹۵ به بازار آمد، به عنوان سوخت نرم‏افزار‏های ۳۲ بیتی محیط شبکه طراحی گردید، و طراحی به کمک کامپیوتر، مهندسی مکانیک، و محاسبات علمی را به سرعت‏های زیاد‏تری رسانید. هر پردازنده‏ی پنتیوم پرو به یک تراشه‏ی حافظه‏ی ثانویه به نام «کاشه» -که سرعت محاسبات را افزایش می‏دهد- مجهز گردید. پردازنده‏ی پنتیوم‏پرو به مرز ۵/۵ میلیون عدد ترانزیستور رسید.
▪ ۱۹۹۷: پردازنده‏ی پنتیوم ۲
پردازنده‏ی پنتیوم ۲ی اینتل با ۵/۷ میلیون ترانزیستور واجدِ فن‏آوری MMX اینتل شد، که مخصوصاً برای پردازش مؤثر ویدیو، صوت و داده‏های گرافیکی طراحی گردیده بود. با این تراشه، کاربران کامپیوتر می‏توانستند تصاویر دیجیتالی را بگیرند، ویرایش کنند، و آن‏ها را از طریق اینترنت با دوستان‏ و خانواده‏ی خود به اشتراک بگذراند، و یا از طریق خطوط معمولی تلفن و اینترنت فیلم‏های ویدیویی را به این طرف و آن طرف دنیا بفرستند.
▪ ۱۹۹۸: پردازنده‏ی پنتیوم ۲ی زئون
پردازنده‏های پنتیوم ۲ی زئون اینتل برای تأمینِ نیاز کامپیوترهای شبکه در رده‏ی متوسط تا عالی طراحی گردید‏ند. این پردازنده در راستای سیاست اینتل در تولید پردازنده‏های مشخص برای اهداف و منظورهای مشخص بود، که برای کامپیوترهای ایستگاهی و محوری که تقاضای شدیدِ نرم‏افزارهای تجاری مانند خدمات اینترنتی، تولید مضامین دیجیتال، و اتوماسیونِ طراحی الکترونیکی و مکانیکی داشتند، به بازار آمد.
▪ ۱۹۹۹:پردازنده‏ی سِله‏رون
در ادامه‏ی سیاست اینتل در تولید پردازنده‏ برای بخش‏های خاص بازار، پردازنده‏ی سِله‏رون اینتل برای بازار کامپیوترهای ارزان‏قیمت طراحی گردید. این پردازنده برای مصرف کنند‏گان، توانِ عالی به همراه یک قیمت استثنایی را در برداشت که کارآیی فوق‏العاده‏ای را برای انجام بازی‏های کامپیوتری و نرم‏افزارهای آموزشی فراهم می‏آورد.
▪ ۱۹۹۹: پردازنده‏ی پنتیوم۳
پردازنده‏ی پنتیوم۳ی اینتل شامل۷۰ دستورالعمل جدید بود که بازده تصویر پردازی پیشرفته، گرافیک ۳بعدی، و تشخیص ویدیو و صوت را به شدت افزایش می‏داد. این پردازنده برای تقویت تجارت اینترنتی طراحی شد تا کار بران بتوانند در طولِ فروشگاه‏ها و موزه‏های واقعاً مجازی گردش کنند و فیلم‏های ویدیویی با کیفیت عالی را به کامپیوترشان منتقل نمایند. این پردازنده دارای ۵/۹ عدد ترانزیستور بود و فن‏آوری تولید ۲۵/. میکرونی را معرفی کرد.
▪ ۱۹۹۹: پردازنده‏ی پنتیوم ۳ی زئون
پردازنده‏ی پنتیوم ۳ی زئون اینتل، بازار کامپیوترهای ایستگاهی و محوری را وسیع‏تر نمود، و کار‏آیی بیشتری را برای کاربردهای تجارت اینترنتی و محاسبات پیشرفته‏ی مالی فراهم آورد. پردازنده‏ی پنتیوم ۳ی زئون برای سیستم‏هایی با چند پردازنده طراحی و تولید گردید.
▪ ۲۰۰۰: پردازنده‏ی پنتیوم۴
کاربران کامپیوترهای مبتنی بر پردازنده‏ی پنتیوم۴ می‏توانند فیلم‏های حرفه‏ای تولید کنند، آن را از طریق اینترنت ارسال نمایند، با صدا و تصویرشان هم‏زمان ارتباط برقرار نمایند، و در حالی که به اینترنت متصل هستند، چندین نرم‏افزار چند رسانه‏ای را به‏طور هم‏زمان به اجرا در‏آورند. این پردازنده با داشتن ۴۲ میلیون ترانزیستور و نازکی ۱۸% میکرونی خطوط چاپی مدار، یک تحول شگفت‏انگیز محسوب می‏شد. اولین ریزپردازنده‏ی اینتل به نام ۴۰۰۴، با سرعت ۱۰۸ کیلو هرتز (۱۰۸,۰۰۰ هرتز) کار می‏کرد در حالی که پردازنده‏ی پنتیوم ۴ دارای سرعت اولیه‏ی ۵/۱ گیگا‏هرتز(۵/۱ میلیارد هرتز) است. اگر سرعت خودروها در همین مدت و به‏ همین نسبت افزایش پیدا می‏کرد، شما اکنون می‏توانستید از چالوس تا بندرعباس را ظرف ۱۰ ثانیه رانندگی کنید.
▪ ۲۰۰۱: پردازنده‏ی زئون
پردازنده‏ی زئون مختص کامپیوترهای ایستگاهی دو پردازنده‏ای در رده‏ی متوسط طراحی گردید. کامپیوترهای ایستگاهی مبتنی بر پردازنده‏ی زئون قرار است بین ۳۰ تا ۹۰ درصد کارآیی بیش‏تری نسبت به سیستم‏هایی که مبتنی بر پردازنده‏های پنتیوم۳ی زئون هستند، داشته باشند. این پردازنده می‏تواند نرم‏افزارهای ویدیویی و صوتی نیازمند به قدرت پردازش، فن‏آوری‏های پیشرفته‏ی اینترنت، و گرافیک‏های پیچیده‏ی سه‏بُعدی را مثل آبِ خوردن، اجرا کند.
▪ ۲۰۰۱: پردازنده‏ی ایتانیوم
پردازنده‏ی ایتانیوم، اولین عضو از خانواده‎‏ی محصولات ۶۴ بیتی اینتل است. این پردازنده که مختص کامپیوترهای عالی ایستگاهی در کلاس تشکیلات کلان طراحی گردید، از صفر با یک معماری کاملاً جدید ساخته شد. این پردازنده، برای اکثر کاربردهای عملیاتی، کارآیی قدرتمندی در کلاس جهانی را عرضه می‏کند، مانند نقل و انتقالات مالی اینترنتی با تدابیر شدید امنیتی، بانک‏های داده‏ای بزرگ، مهندسی مکانیک به کمک کامپیوتر، و محاسبات علمی و مهندسی پیچیده.
▪ ۲۰۰۲ : پردازنده‏ی ایتانیوم ۲
پردازنده‏ی ایتانیوم ۲ی اینتل دومین عضو خانواده‏ی ایتانیوم است، خانواده‏ای در خطِ پردازنده‏های کَلان. این خانواده کارآیی برجسته و مقرون به صرفه‏بودن معماری اینتل را به نرم‏افزارهای شدیدأً متکی به داده، و محاسبات فنی و مالی حساس اعطاء نمود. این پردازنده در مهندسی به کمک کامپیوتر، نقل و انتقالات امن و امان مالی اینترنتی و امثالهم، کارآیی و توانِ چشم‏گیری از خود نشان می‏دهد.
▪ ۲۰۰۳: پردازنده‏ی پنتیوم اِم
پردازنده‏ی پنتیوم اِم، خانواده‏ی تراشه‏جات ۸۵۵ اینتل، و اتصال شبکه‏ای بی‏سیم اینتل، سه جزء فن‏آوری سِنترینوی اینتل هستند. فن‏آوری موبایلِ سنترینوی اینتل مخصوصاً برای کامپیوترهای پرتابل با شبکه‏ی بی‏سیمِ سَرْخود و کارآیی و بازده چشم‏گیر طراحی شده است. این پردازنده عمر باتری را افزایش داده و تولید کامپیوترهای کتابی نازک‏تر و سبک‏تر را فراهم آورد.

منبع : دنیای کامپیوتر و اینترنت