اتحاد و تجربه

تیم‌ملی فوتبال ایران اکنون در آستانه سفر به مالزی و حضور در جام ملت‌های آسیا به‌سر می‌برد، تیمی که با هزار امید و آرزو به کشور گرمسیر مالزی سفر می‌کند تا بلکه بتواند به ناکامی‌های ملی در این رقابت‌ها پایان بخشد و پس از ۳۲ سال بار دیگر سرود پرافتخار کشورمان را در آسیا طنین‌انداز کند.
به‌قول ناصر ابراهیمی از وقتی برای بازی‌های المپیک آسیایی شرایط سنی مقرر گردید و تیم‌ها فقط مجاز به استفاده از نفرات کم سن و سال و جوان خود شدند به یکباره همه نگاه‌ها به سمت جام ملت‌ها چرخید و آوردگاه تیم‌هایی شد که هر کدام با کوله‌باری از ادعا و تجربه قصد فتح جام را داشتند اما همه آنها تحت هر شرایطی تیم ما را به عنوان یک سد بزرگ احساس کردند و همواره در بدترین شرایط هم حریف مقتدری در این جام به حساب می‌آمدیم.
مربیان زیادی هم در این جام افسانه‌ای سکاندار تیم‌ملی ما بودند و هر کدام هم به نحوی موفق به کسب جام نشدند تا پس از این همه سال امسال امیدوارتر از قبل شویم چرا که فاکتورهایی که این روزها در تیم‌ملی کشورمان می‌ببینیم بسیار امیدوارکننده است و نوید روزهای خوبی را به ما می‌دهد.
با کمی بررسی در سوابق تیم‌هایی که تاکنون به مسابقات جام ملت‌ها اعزام کرده‌ایم تیم‌ کنونی را یکدست‌تر و یکدلتر می‌بینیم چرا که همه ساله به‌هر شکل ممکن اتفاقاتی در این خصوص می‌افتاد که شرایط تیم ما را از حالت عادی خارج می‌کرد.
دوره قبل از مسابقات ۱۹۸۸ را نمی‌‌دانیم به‌خاطر دارید یا خیر. آن زمان مسؤولیت تیم‌ملی ما را وطنخواه بر عهده داشت و جوی پر از نظم و انضباط را بر تیم‌ملی ما حاکم کرده بود و به همین خاطر هم ۱۴ بازیکن نظیر فرشاد پیوس، چنگیز، محرمی و... تیم ما را تحریم کردند و ادامه قضایا که بالاخره مانع از نتیجه‌گیری ما شد هرچند در دور بعد هم که درخشش این قبیل بازیکنان مرحوم دهداری را مجاب به دعوت از آنان کرد تیم ما به مقامی بهتر از سومی دست نیافت و ناکامی‌های تیم‌ملی تا به امروز ادامه پیدا کرد.
متأسفانه طی دوره‌های قبل هیچ‌گاه همدلی لازم برای شرکت در تورنمنت حساس و داغی چون جام ملت‌ها وجود نداشته و همین موضوع باعث شده که هر بار به شکلی آسیب ببینیم و از رسیدن به هدف اصلی دور بمانیم.
اما گویا این دوره خبرهای خوشایندی به گوش می‌رسد چرا که با پیشرفت تیم ملی در عرصه مربیگری و تأکید کادر فنی بر لزوم بازنگری شرایط از قبل تاکنون در آستانه هر تورنمنت یا بازی خاصی، کادر جدید با این موضوع ریشه‌ای برخورد کرده ‌است و از همان روز اول اساس برنامه‌ریزی‌ها، تصمیمات و اردوهای خود را بر پایه همین موضوع بنا نهاده‌اند.
به‌طوری که از دور دیده می‌شود هیچ‌گونه تنشی میان نفرات حاضر در اردوی تیم‌ ما دیده نمی شود و بازیکنان در نهایت رفاقت فقط و فقط به فتح جام فکر می‌کنند. البته صحبت‌های قلعه‌نوعی که شب و روز را با همین نفرات نیز می‌گذراند امید ما را بیشتر می‌کند چرا که به گفته وی و دستیارش بیش از هر چیزی اتحاد در تیم اعزامی به مالزی موج می‌زند و به نظر ابراهیمی الان هیچ‌کس غرور کاذبی به خاطر ارجحیت شرایط باشگاهی‌اش نسبت به مابقی ندارد. با وجود خبر غلوآمیز برخی رسانه‌ها از صحنه درگیری دیروز عنایتی و نکونام که ما را نگران کرد با کمی تحقیق و تفحص متوجه شدیم که اصلاً ماجرا اینقدر حاد نبوده و بر اثر یک تکل نابجا، گویا این دو قدری از هم دلخور شده‌اند.
به‌هر شکل این یک مورد را هم اشاره کردیم تا شائبه‌ای برای آنچه که بر آن ادعا داریم به‌وجود نیاید و حس همدلی تیم به خاطر هیچ و پوچ زیر سؤال نرود. آندو با اینکه در بولتون بازی می‌کند و تقریباً از جایگاهی رفیع‌تر به لحاظ باشگاهی در میان نفرات حاضر سود می‌برد از همه خالی‌تر است و موبه‌مو آنچه که سرمربی و دستیارانش می‌خواهند در خلال تمرینات انجام می‌دهد.
علی کریمی هم بسیار متفاوت با آن چیزی شده که از او در جام جهانی دیدیم چون هنوز وقتی نام وی را می‌بریم همه تصور می‌کنند با بازیکنی روبه‌رو هستیم که اگر آنچه در آلمان اتفاق افتاد در مالزی هم برایش روی دهد و دوباره لگد خود را زیر وسایل پزشک تیم خواهد کشید و خلاصه حسابی کنتاکت خواهد کرد قلعه‌نوعی در اردو جلسات توجیهی بسیار مناسبی را برای شاگردانش برگزارکرده و همگی را به اتحاد خوبی رسانیده که قطعاً نتیجه آن را هم در بازی‌هایمان خواهید دید.
اما برگ برنده دیگر ما هم در خلال آنچه که تا به اینجا عنوان شده است چرا که امروز بهترین تیم تاریخ فوتبال خود را در اختیار داریم که الحق از نفراتی سود می‌برد که بسیار باتجربه هستند و اصلاً نام باشگاهی که در آن بازی می‌کنند لرزه بر اندام هر حریفی خواهد انداخت. رقبای ما این بار با درخشش‌های علی کریمی در بایرن مونیخ، مهدوی‌کیا در هامبورگ، آندرانیک تیموریان در بولتون، نکونام در اوساسونا و... از همین الان دست و پای خود را گم کرده‌اند چرا که با تیمی طرف هستند که بازیکنانش اروپا دیده هستند و تا دندان مسلح به میدان می‌آیند.
این تیم را از این لحاظ قوی‌ترین تیم تاریخ فوتبال ملی خود می‌دانیم که تجربه جام جهانی را در کوله‌بار خود اندوخته دارد و به طور مثال مهدوی‌کیا، آن مهدوی‌کیا جام قبل نیست، کریمی، نکونام، رضایی دیگر آن بازیکنان سابق نیستند و هر کدام تجاربی آموخته‌اند که هر کدام از آنها می‌توانند به تنهایی خود گره‌گشای یک تیم باشند. ضمن اینکه نباید فراموش کرد بازیکنی چون آندرانیک تیموریان هم به این جمع اضافه شده و خیلی‌ها از نام او در آسیا هراس دارند. در خصوص مابقی نفرات قصد نداریم زیاده‌گویی کنیم چون همگی دارای کارنامه‌های بسیار موفق در باشگاه‌های ایران و حوزه خلیج‌فارس هستند و هر کدام نام و نشان خاص خود را دارند.
امسال نیمکت ما با توجه به نتایجی که تیم‌ملی «ب» بر اساس نتایج موفقیت‌آمیز خود در مالزی به‌دست آورد قدری سنگین‌ترو قابل اعتناتر است چرا که بازیکنانی را به خود می‌بیند که در صورت بروز هرگونه مشکلی برای نفرات اصلی سایرین جایگزینان مطمئن و قابل اعتمادی باشند. به‌هر حال شواهد و قرائن نشان می‌دهد که امسال بی‌خود چشم به فتح جام نداریم و ان‌شاءا... با ادامه همین همدلی که کار کادر فنی است می‌توان به این امر تحقق بخشند، ضمن اینکه حفظ این چارچوب برای آینده اصلی مهم و غیرقابل اجتناب است.

منبع : روزنامه پاس جوان