بهای شناخت

خدایا! این روزها حس می کنم در هاله ای از مه راه می روم.
انگار هیچ کس و هیچ چیز را نمی شناسم.
انگار، اصلاً نیستم.
دیگر هیچ چیز برایم بدیهی نیست، هر کس که تا دیروز آشنا بود، امروز برایم غریبه شده و ناآشنا!
می دانم پرداختن بهای شناخت، کار آسانی نیست ولی می خواهم کمکم کنی حالا که اولین قدم ها را برای شناخت برداشته ام، از ادامه مسیر بازنمانم.
چون تازگی ها دریافته ام تنها چیزی که برایم در انتها باقی می ماند، همان شناخت است و بس.

[مونا کربلایی]

منبع : روزنامه ایران