ارزش مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها

فزونی طول عمر آدمیان، موجب شده است که شمار پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها هم به‌طور روزافزونی، افزایش یابد. آنان بدین امید زنده‌اند که شاهد رشد نوادگانشان باشند. در سال‌های اخیر، پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها قادر بوده‌اند در کسب هویت فردی به نوه‌ها و نتیجه‌های خود یاری رسانند. همچنین یارای آن را دارند که با ابراز عشق بی‌چون و چرا به نوه‌های خویش، و امیدوار ساختن آن‌ها به زندگی آینده، نقش ارزنده‌ای برعهده گیرند. پایداری، ایجاد اطمینان خاطر، پندآموزی، آموزش ارزش‌ها، آرمان‌ها و دیدگاه‌های جدید از سایر ویژگی‌های پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هاست. بیشتر اوقات رشته‌های ارتباطی خاصی پدربزرگ و مادربزرگ را به نوه‌شان نزدیک می‌کند: هر دو بیرون از روند معمول جامعه قرار دارند، چرا که بچه‌ها ”خیلی جوان“ و پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها ”خیلی سالخورده“اند. مثلاً امکان دارد هنگامی‌که بچه‌ها به سن نوجوانی گام می‌نهند، پدر و مادرشان که در روند اجتماع قرار دارند به‌علت گرفتاری شغلی و یا نگرانی‌های عاطفی، نتوانند اوقات زیادی را با فرزندانشان بگذرانند در اینجا پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها که از لحاظ جسمی و عاطفی از جامعه و مسائل آن دورتر هستند، می‌توانند به کمک آن‌ها آمده و با دیدی واقع‌بینانه و گسترده به امور بنگرند و آنان را یاری دهند.
‌● آشکار کردن هویت نوه‌های خویش
پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها پل ارتباطی زنده‌ای به گذشته هستند، بنابراین حس هویت را در نوه‌هایشان زنده نگاه می‌دارند و در شناخت اجدادشان به آن‌ها مدد می‌رسانند و گاهی با بازگوئی خاطره‌های خویش و همچنین تعریف خاطرات فرزندشان (پدر و مادر نوه‌ها) احساس وابستگی به خانواده را در نوه‌هایشان به‌وجود می‌آورند. بدین ترتیب نوه‌ها حس می‌کنند به خانواده‌ای تعلق دارند که به آن‌ها عشق می‌ورزند و از این طریق به خودیاری و اعتماد به‌نفس می‌رسند. چنانچه این بزرگان پرتوان، هدفمند و خوش اخلاق باشند این پیام را انتقال می‌دهند که ”زندگی شیرین است حتی در کهنسالی“.
پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها با یاری رساندن به نوه‌هایشان، در زمانی‌که نوه‌ها به آن‌ها نیازمندند، منبع استقامت، پایداری و پشت‌گرمی برای آنان به حساب می‌آیند. اغلب پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها تجربه، اندرز، استعداد و مهارت در وجودشان نهفته است. از این‌رو آنان می‌توانند با بهره‌وری از توانائی‌هایشان راهی جهت سپری ساختن اوقات خویش با نوه‌هایشان بیابند.
یکی از نیکوترین روش‌های آموزش به بچه‌ها، نمایاندن نمونه‌های عملی به آن‌هاست. اکثر بچه‌ها خیلی تیزبین هستند و هرچه بزرگ‌ترها انجام می‌دهند، تقلید می‌کنند. آنان اصول اخلاقی صحیح را با عنایت به‌گفتهٔ پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها و طریقهٔ عملکردشان فرا می‌گیرند. بر پایهٔ یک پژوهش کلی، پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها همراه با نوه‌های خویش به فعالیت‌های بسیاری می‌پردازند که شامل: لطیفه گفتن، شوخی کردن، پول دادن، گفتگو پیرامون رشد و بلوغ، مشورت در زمینهٔ مشکلات، ایجاد نظم و انضباط در امور، رفتن به سفرهای یک روزه، آموزش یک مهارت (خطاطی، نقاشی، قلاب‌بافی، آشپزی، تعمیر خودرو، باغبانی)، یا بازی، تماشای تلویزیون و صحبت راجع به اختلافات پدر و مادر با فرزندان است.
با عنایت به مطالب یاد شده، پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها، نقش بس مهمی در پیشرفت فرزندان دارند و بهتر است اوقات بیشتری را با آنان بگذرانند.
ابوالفضل امیردیوانی

منبع : ماهنامه طمطراق