سهمیه بندی بنزین

سالهاست که بحث بنزین و هزینه‌های تولید و واردات آن در دو دولت گذشته مطرح است و همواره بحث‌های زیادی را به خود اختصاص داده است تا آنجا که در زمان دولت جناب آقای هاشمی مسئله واقعی شدن قیمت بنزین به آنجا رسید که قرار شد هر ساله ده درصد بر قیمت آن افزوده شود تا به قیمت واقعی برسد و در دولت اصلاحات نیز بحث آن‌گونه بود که قیمت آن را به یک باره به قیمت جهانی و یا تمام شده عرضه نمایند تا هم عدالت! در توزیع این کالای ملی صورت پذیرد و هم از قاچاق این کالا که به قیمت بسیار پایین نسبت به کشورهای خلیج فارس توزیع می‌گردد گرفته شود که فقط در حد صحبت باقی‌ ماند.
خانم دکتر معصومه ابتکار عضو محترم شورای شهر تهران و رئیس محیط زیست دولت آقای خاتمی فرمودند که درآن زمان طرح تهیه کارت‌های هوشمند هم مطرح و مقدمات آن تاحدودی فراهم شد ولی به مرحله اجرا نرسید.
تا اینجای قضیه معلوم شد که این بحث دفعتا و خلق الساعه در دولت آقای احمدی‌نژاد نبوده و معضلی مبتلا به همواره وجود داشته است ولی همت و شجاعت اجرا و یا عزم راسخ برای حل آن و پیشگیری از اتلاف این سرمایه عظیم وجود نداشته است تا اینکه بالاخره در دولت آقای احمدی‌نژاد که کمتر از دو سال است روی کار آمده ساماندهی آن کلید خورد و نتایج مثبت آن به مرور زمان نمایان خواهد شد.
تردیدی نیست صرفه‌جویی در مصرف سوخت و هزینه سرسام‌آور واردات بنزین، کاهش آلودگی هوا و ترافیک سنگین خیابانها حداقل دستاورد طرح می‌باشد و رفع نواقص توزیع مثل دیدن همه موارد ضروری در اقشار مصرف کننده و.. به مرور زمان در اجرا حل خواهد شد.
نکته قابل بحث نحوه شروع طرح است که می‌توانست به گونه‌ای عمل شود تا حداقل مشکلات را در پی داشته باشد. مثلا بحث قاچاق بنزین که در دولت اصلاحات همواره مطرح بود را می‌شد با طرح یک سهمیه‌بندی حداکثری توسط کارت هوشمند و یا هر مجوز دیگری که قابل سوءاستفاده نباشد و یا دریافت بدون آن مجوز برای مصرف کننده امکان پذیر نباشد. در این مورد می‌توان به ترتیب ذیل عمل کرد:
۱) جلو دریافت غیر ضروری و قاچاق آن را گرفت
۲) مردم را با سهمیه بندی مصرف سوخت، هرچند سهمیه حداکثری و دارای سقف معینی آشنا نمود.
آنگاه با یک جدول زمان بندی شده هر سال و یا هر شش ماه درصدی از آن سهمیه حداکثری را کاهش داد.
اگراین زمانبندی انجام می‌شد، امروز همه بار تبعات آن را یک باره مردم از یکسو و دولت دلسوز و خدمتگزار آقای احمدی‌نژاد از سویی دیگر متحمل نمی‌شدند و در فرهنگ سازی مصرف سوخت و کاهش هزینه بیت‌المال با این رویه که عرض شد دولتهای اصلاحات و سازندگی می‌توانستند شریک باشند و قطعا تبعات ناشی از اجرای سهمیه‌بندی را به حداقل (حتی درحد صفر) کاهش دهند ولی شجاعت و افتخار و همچنین نواقص طبیعی اجرای یک طرح بزرگ ملی به نام دولت آقای دکتر احمدی‌نژاد به ثبت رسید که امید است با افزایش ظرفیت پالایشگاهها و حمل و نقل ریلی و پروژه گازسوز شدن خودروها از این آزمون که در شان دولتی مقتدر چون دولت ایشان است سربلند بیرون آید و هزینه واردات سوخت صرف زیرساخت‌های مهم‌تری در کشور گردد که قطعا چنین خواهد شد.

محمدرضا تفقدی

منبع : روزنامه رسالت