نه ماه - Nine Months

سال تولید : ۱۹۹۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : کریس کولامبوس، آن فرانسوا، مایکل بارناتان و مارک رادکلیف
کارگردان : کولامبوس، برمبنای نه ماه، ساخته پاتریک برائود.
فیلمنامه‌نویس : کولامبوس، برمبنای نه ماه، ساخته پاتریک برائود.
فیلمبردار : دانلد مک‌آلپاین.
آهنگساز(موسیقی متن) : هانس زیمر
هنرپیشگان : هیوگرانت، جولیان مور، تام آرنولد، جون کیوساک، جف گلدبلوم، رابین ویلیامز، امیلی یانسی و اشلی جانسن.
نوع فیلم : رنگی.
صدا : ۱۰۳ دقیقه.


"ساموئل" (گرانت)، دکتر روان‌شناس موفق و مرفه با "ربکا" (مور) زندگی خوش و آرامی در سن‌فرانسیسکو دارند. روزی کنار ساحل با زوج دیگری ـ "مارتی" (آرنولد) و "گیل" (کیوساک)، که سه دختر دارند ـ آشنا می‌شوند و بعد معلوم می‌شود که "گیل"، خواهر "شان" (گلدبلوم)، دوست قدیمی "سام" که ضد بچه است و "مارتی" که بچه دوست دارد جر و بحثی در می‌گیرد. فردای آن روز "ربکا" به "سام" اعتراف می‌کند که برای چهارمین بار باردار شده، بین "سام" که ضد بچه است و "مارتی" که بچه دوست دارد جر و بحثی در می‌گیرد. فردای آن روز "ربکا" به "سام" اعتراف می‌کند که او هم باردار است. "سام" نمی‌تواند پایان زندگی خوش، اتوموبیل شیک، زندگی راحت و بی‌دردسرشان را قبول کند. کابوس می‌بیند و آشکارا زندگی‌اش به هم می‌پاشد تا جائی که با هم دچار اختلاف می‌شوند. ابتدا نمی‌خواهند به دوستان بروز دهند اما وقتی "مارتی" و "گیل" آن دو را در مطب دکتر می‌بینند، راز از پرده بیرون می‌افتد. "شان" به "سام" اعتراف می‌کند که زندگی خانوادگی و پدر شدن بسیار هم مطلوب است اما "سام" هنوز نمی‌تواند بپذیرد. "ربکا" سرانجام قهر می‌کند و به خانه "مارتی" و "گیل" می‌رود. زندگی "سام" به هم می‌ریزد. تمام مدت به یاد "ربکا"ست. سرانجام وقتی خبر می‌شود که در هفت ماهگی برای "ربکا" و بچه خطری به وجود آمده، به بیمارستان می‌رود، و وقتی در می‌یابد که خطر رفع شده به "ربکا" اعتراف می‌کند که پشیمان است، که سیسمونی تهیه کرده و حتی اتوموبیل کورسی‌اش را با یک استیشن بزرگ خانوادگی عوض کرده...
٭ کمدی رمانس نه ماه، ژس از چهار عروسی و یک تشییع جنازه (مایک نیوئل، ۱۹۹۴) با شهرت گرانت و محبوبیت (و موفقیت؟) او در بازی در نقش‌هائی مشابه، می‌کوشد کمابیش از طریق الگوی همیشه موفق آمریکائی (هالیوودی) رمانس، سوء تفاهم کمدی، پایان خوش به شکل مطلوب و محبوب و موفق چهار عروسی... برسد. فیلم (مثل بسیاری از آثار هالیوودی این سال‌های اخیر) اما برگرفته از یک فیلم فرانسوی (محصول ۱۹۹۴) بسیار موفق، حتی اگر در ارائه این الگو موفق هم می‌شد ـ که نشده است ـ باز چیز تازه و بدیع و لذت بخشی ارائه نمی‌کرد. هالیوود همیشه در این "نوع" موفق بوده است. (رجوع کنید به خرواری فیلم، از آن جمله همه آن کمدی ـ رمانس‌های خانوادگی زوج راک هادسن ـ دوریس دی و انواع ترکیبات مشابهش در اواخر ۱۹۵۰ و اوایل ۱۹۶۰ و...) اما کولامبوس ـ که اتفاقاً استاد این کمدی‌های خانوادگی است (تنها در خانه‌ها ـ خانم داتفایر، ۱۹۹۳) این‌جا ناموفق استاد این کمدی‌های خانوادگی است (تنها در خانه‌ها ـ خانم داتفایر، ۱۹۹۳) این جا ناموفق می‌ماند. از تقابل شخصیت کاریکاتور گونه زوج پربچه و به‌خصوص شخصیت گلدبلوم با دو شخصیت جدی اصلی فیلم... تا... شخصیت کاریکاتوری و اغراق شده "دکتر کوزویچ" (ویلیامز)؛ از فقدان هر نوع پرداخت در شخصیت گرانت و مور (که مثل عروسک‌های مقوائی‌اند) تا دو شخصیت زن و شوهر که به اغراق می‌رسند و چون از کمدی به بخش‌های جدی می‌رسیم حتی زننده و لوس می‌شوند. تنها فصل بانمک و واقعاً موفق فیلم، یعنی فصل اتوموبیل رانی و شوخی‌های متعدد با انواع بیماران، با کاریکاتور و داستان مصور مبارزه دو مرد در اتاق زایمان از دست می‌رود. فیلم، با موضوعی دوباره و پرداختی مجزا و دور مانده و ترکیب نشده، و ضرباهنگی که به این جدائی و عدم ترکیب دامن می‌زند، تنها چند شوخی بسیار با نمک در فصل رساندن بیمارها به بیمارستان دارد. تقابل واقعیت (رمانس) به داستان مصور (کمدی) این‌جا مثل یک چاشنی است که در اثر زیاده‌روی در افزودن یکی از اجزایش "بریده" و "تند" و غیر قابل مصرف شده باشد.