اغما - Coma

سال تولید : ۱۹۷۸
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : مترو - گلدوین - مایر
کارگردان : مایکل کرایتن، برمبنای رمانی نوشته رابین کوک.
فیلمنامه‌نویس : مایکل کرایتن، برمبنای رمانی نوشته رابین کوک.
فیلمبردار : ویکتور کمپر و جرالد هرشفلد.
آهنگساز(موسیقی متن) : ه‌ن
هنرپیشگان : ژنه‌ویو بوژو، مایکل داگلاس، الیزابت اشلی، ریپ تورن، ریچارد ویدمارک، لویس چایلز، هاری رودز، گاری بارتن، ریچارد دویل و تام سِلک.
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۳ دقیقه.


«سوزان ویلر» (بوژو)، دانشجوی جراحی بیمارستانی در بوستن، در جریان تحقیق درباره قضیه دوستی که در نتیجه یک عمل جراحی عادی به حال اغما فرو رفته، درمی‌یابد که بیماران دیگری نیز به این وضعیت دچار شده‌اند. اما «دکتر جرج» (تورن)، مسئول بخش بی‌هوشی بیمارستان، به او اجازه بررسی پرونده بیماران را نمی‌دهد مراتب را به رئیس بخش جراحی بیمارستان، «دکتر هریس» (ویدمارک) گزارش می‌دهد. با این حال وقتی یکی دیگر از بیماران به حال اغما فرو می‌رود، «سوزان» برخلاف توصیه هم‌کارش، «دکتر مارک» (داگلاس)، وارد دفتر «دکتر جرج» می‌شود و در می‌یابد تمام بیمارانی که به‌حال اغما فرو رفته‌اند، به انستیتو جفرسن، یک کلینیک پژوهشیِ خارج شهر، فرستاده شده‌اند. یکی از نگهبانان بیمارستان به او قول می‌دهد که بگوید در آنجا چه می‌گذارد، اما در محل ملاقات‌شان در زیرزمین بیمارستان به قتل می‌رسد. «سوزان» درمی‌یابد که بیماران را به هنگام بی‌هوشی با استفاده از مونوکسید کربن مسموم می‌کنند. وقتی «مارک» گفته‌هایش را نمی‌پذیرد، او به‌طور پنهانی وارد انستیتو جفرسن می‌شود و در آنجا کشف می‌کند که علت اصلی نگه‌داشتن بیماران در حالت اغما، فروش اعضای بدن آنان است. همچنین می‌فهمد سررشته این کار که به صورت تجارتی جهانی درآمده، در دست شخصی موسوم به «دکترجرج» است. او می‌گریزد و «دکتر هریس» را در جریان می‌گذارد. اما «هریس» که نام کوچکش «جرج»، و گرداننده این کار است، او را بی‌هوش می‌کند. هنگامی که «هریس» قصد دارد «سوزان» را به بهانه جراحی آپاندیس به اتاق عمل بفرستد، «مارک» که به او مظنون شده، جلوی عمل را می‌گیرد و جریان را به پلیس اطلاع می‌دهد.
* کرایتنِ کارگردان / فیلم‌نامه‌نویس که در فیلم قبلی‌اش، دنیای غرب (1973) به بررسی وجوه منفی برخوردهای سودجویانه با تکنولوژی پرداخته بود، در اینجا نحوه برخوردی مشابه با دانش پزشکی را مورد انتقاد قرار می‌دهد. او که پیش از ورود به دنیای سینما، تحصیلاتش را در دانشکده پزشکی دانشگاه‌ها روارد ناتمام گذاشته بود، آگاهی و تجربه‌هایش را در این زمینه به کار می‌گیرد. با وجود این که فیلم اقتباس از رمان نویسنده دیگری است، اما اشکال اصلی بیشتر داستان‌های کرایتن، توجه بیش از حد به نحوه پیشبرد داستان که گاه به کم رنگ شدن شخصیت‌های می‌انجامد، در اینجا نیز به چشم می‌خورد؛ در حاشیه ماندن و «درنیامدن» شخصیت «مارک» ریشه در همین مسئله دارد. موسیقی برنارد هرمان‌یِ گُلداسمیت در بسیاری صحنه‌ها، به‌ویژه صحنه قتل مرد نگهبان در زیر زمین بیمارستان، نقشی حتی بیش از کارگردانی کرایتن در خلق دلهره دارد. سلک و اد هریسِ در آن سال‌ها ناشناس در نقش‌هائی کوتاه ظاهر می‌شوند.