نا ـ دوست‌داشتنی - DE-LOVELY

سال تولید : ۲۰۰۴
کشور تولیدکننده : انگلستان و آمریکا
محصول : راب کاوئن
کارگردان : اروین وینکلر
فیلمنامه‌نویس : جی کاکس
فیلمبردار : تونی پیرس ـ رابرتس
هنرپیشگان : کوین کلاین، اشلی جاد، جاناتان پرایس، کوین مک‌نالی، ساندرا نلسن، پیتر پولیکارپو و کیت آلن
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۵ دقیقه


̎کول پورتر̎ (کلاین) ترانه‌ساز معروف، در حال تماشای تمرین موزیکالی براساس زندگی‌اش، گذشتهٔ خود را به یاد می‌آورد. در حالی‌که ̎پورتر̎ در این زمینه با ̎گیب̎ (پرایس)، کارگردان نمایش مشورت می‌کند، خاطرات خود را از چگونگی به شهرت رسیدنش در دههٔ ۱۹۲۰ توصیف می‌کند. او در آن زمان تعداد زیادی ترانه‌های شوخ و کار شده برای موزیکال‌های برودوی سرود و چندی بعد با ̎لیندا تامس̎ (جاد) آشنا شد و رابطهٔ ظاهراً خوبی با او داشت. ̎لیندا̎، زن آمریکائی ملیحی بود که پس از جدائی از شوهر اولش به پاریس رفته و مثل ̎پورتر̎ از اقامتش از آن‌جا لذت می‌برد. ̎تامس̎ بلافاصله مجذوب ̎پورتر̎ شد؛ مردی که هوش و جذابیتش در نقطهٔ مقابل خشونت و زمختیِ شوهر اولش قرار داشت و هر دو پی بردند که تفاهم دوجانبه‌ای بین‌شان برقرار است. ̎پورتر̎ مرد چندان وفاداری نیست ولی در ازاء محبتی که از او انتظار دارد، چشمش را به روی عیب‌های ̎پورتر̎ می‌بندد. اما در گذشت‌ سال‌ها و زمانی که سرانجام به خار کار ̎پورتر̎ برای فیلم‌های موزیکال، در هالیوود ساکن می‌شوند، بی‌وفائی‌های ̎پورتر̎ آشکارتر و بیشتر می‌شود. سپس، هنگامی که ̎پورتر̎ زمین‌گیر و ̎لیندا̎ به سرطان مبتلا می‌شود، تراژدی بر زندگی‌شان حاکم می‌گردد.
● نا ـ دوست‌داشتنی، یک موزیکال و یک فیلم ـ زندگی‌نامه است. فیلم به هر دو ژانر نوع پیچیدگی و عمق بخشیده که در سینما به‌ندرت یافت می‌شود (اگر در این زمینه شکی دارید، این فیلم را با شب و روزِ مایکل کورتیز، ۱۹۴۶، یک فیلم ـ زندگی‌نامهٔ دیگر مقایسه کنید که با شرکت کَری گرانت در نقش ̎پورتر̎ ساخته شد و در آن حتی او را به جنگ جهانی اول می‌فرستادند). نا ـ دوست‌داشتنی نه‌تنها پیچیدگی‌های شخصیت پورتر را قبول می‌کند بلکه اساس فیلم را بر پایهٔ همان‌ها می‌ریزد. سازنده‌های فیلم با انتخاب کلاین، بازیگر ایده‌آل خود را برای ایفای نقش ̎پورتر̎ پیدا کرده‌اند و چون خود او پیانو می‌نوازد، صحنه‌های نواختنِ پیانویش بسیار طبیعی جلوه می‌کند. جاد نیز در نقش همسر او کاملاً مجاب‌کننده می‌نماید. فیلم قطعات موزیکال زیادی دارد ولی موزیکال به نظر نمی‌رسد چون ترانه‌ها خیلی طبیعی از دل داستان سر بر می‌آورند و در واقع شرح و تفسیری بر آن هستند. اگر فیلم نقصی دارد به خود ̎لیندا̎ و ̎کول̎ مربوط می‌شود که هیچ‌گاه به عشق کامل و پُرشور و ارضاکننده دست نیافتند.