جهان سلطه در جست‌وجوی یک پیروزی

غزه نوار باریکی است به اندازه چهارپنجم ناحیه کویینز نیویورک. ۵/۱ میلیون نفر فلسطینی در این باریکه سکونت دارند که ۸۰۰ هزار نفر آنها کودکند. ماشین جنگی اسرائیل با ورود به غزه - که حمایت کامل ایالات متحده را با خود دارد - فصل تازه‌ای را در تاریخ جنایت‌های بشری گشوده است. ‌
دولت‌های آمریکا و اتحادیه اروپا و روزنامه‌های وابسته به کورپوریشن‌ها، با بدگویی از گروه مبارز حماس و تروریست نامیدنش، چهره‌ای شیطانی از آن ارائه می‌دهند. زمان زیادی نگذشته است از آن وقتی که همه جهان سرمایه‌داری همین واژه‌ها را علیه سازمان فتح، که اکنون دولت فلسطین را در ساحل غربی رهبری می‌کند، به کار می‌گرفت. اسرائیل و حامیان آن حداکثر تلاش خود را به کار بردند تا سازمان فتح را که به وسیله یاسر عرفات رهبری می‌شد از پا درآورند و سرانجام یاسر عرفات را از بین بردند. اکنون فتح که رهبری سربه‌راه و حرف‌شنو دارد و دست از مبارزه شسته است دوست محسوب می‌شود. واقعیت این است که آمریکایی‌ها و دولت صهیونیستی اسرائیل، با حماس یا هر سازمان دیگری که نماینده خواست‌های فلسطینی‌ها برای آزادی باشد، دشمنی می‌ورزند. ‌
‌ در سال ۲۰۰۶ حماس با اختلاف آرای زیاد در انتخاباتی کاملا مشروع و تاییدشده از نظر سازمان‌های بین‌المللی به وسیله مردم فلسطین برای تشکیل دولت انتخاب شد. دلیل اعتماد یکپارچه مردم این بود که این سازمان مقاومت در برابر سرکوب و اشغال را هدایت می‌کرد. تل‌آویو و واشنگتن با سر باز زدن از شناسایی این انتخاب قانونی و بر حق، حماس را هدف قرار دادند. اسرائیل برای انتقام‌جویی از این انتخاب، با محاصره غزه در ۱۸ ماه گذشته و ممانعت از ورود غذا و دارو و سوخت و برق مردم را در معرض گرسنگی، سرما و مرگ قرار داده است. ‌
واشنگتن و تل‌آویو ادعا می‌کنند که حماس آتش‌بس را شکسته است ولی باید در نظر داشت که هیچ‌وقت یک آتش‌بس واقعی وجود نداشته است، زیرا اسرائیل هرگز به برداشتن محاصره غزه که بر سر آن توافق شده بود، تن نداد و مردم غزه را در پریشانی و استیصال نگاه داشت. در ضمن عرصه را بر حماس با کشتن افراد آن و هر کسی که در پیرامون آنها بود، تنگ کرد. پاسخ تجاوز را دادن - در این مورد پرتاب راکت - دفاعی مشروع و قابل قبول از طرف یک ملت تحت محاصره است. ‌
● نقش آمریکا در جنایت‌های جنگی اسرائیل ‌
برای کسانی که در مورد نقش آمریکا در جنایت‌های جنگی اسرائیل مطمئن نباشند، جورج بوش خود این امر را روشن ساخته است. بوش در صحبت‌های هفتگی رادیویی‌اش موافقت کامل خود را با تهاجم جنایت‌بار اسرائیل به مردم فلسطین اعلام داشت. این چراغ‌سبز دیپلماتیک با جت‌های اف ۱۶ و هلیکوپتر‌های آپاچی ساخت آمریکا که برای اسرائیل تهیه می‌شود تاکنون - ۵ ژانویه - ۵۰۰ فلسطینی بالغ و کودک را به کشتن داده است. رهبران اسرائیل، اولمرت، باراک و لیونی جنایتکاران جنگی در مقیاس منطقه‌ای هستند ولی بوش یک جنایتکار جنگی در سطح جهانی است. ‌
بوش درباره تهاجمش به عراق دروغ گفت، به انهدام جامعه سیاه‌پوستان نیواورلئان کمک کرد، تعدی و اخراج کارگران مهاجر را تشدید نمود و حتی سعی کرد تامین اجتماعی را خصوصی کند و سرمایه آن را در بازار بورس به کار بیندازد، یعنی از کارگران و زحمتکشان بدزدد و جیب ثروتمندان را پر کند. پس از تهاجم به افغانستان، تخریب آن و به دست نیاوردن پیروزی، به عراق حمله کرد، آن کشور را هم به ویرانی کشید ولی پیروزی‌ای به دست نیاورد، آنگاه به اسرائیل کمک کرد که در لبنان دست به تهاجم زند، پریشانی و هرج‌ومرج و ویرانی ایجاد کند ولی در آنجا هم موفق نشد. بوش و شریک کم‌اهمیت‌تر او، اسرائیل، باز هم سعی می‌کنند افراد بیشتری را، کودکان بیشتر و شهروندان بیشتری را، به قتل برسانند به امید اینکه شکست‌های قبلی را جبران کنند. ‌
● به مبارزه ضدجنگ بپیوندیم ‌
بهترین راه طرفداری از مردم غزه و آرمان آنها چیست؟ مردم جهان خود چگونگی این امر را پس از بمباران آمریکایی - اسرائیلی غزه در ۲۷ دسامبر نشان دادند. پس از این بمباران که با هواپیما‌ها و هلیکوپتر‌های آمریکایی و با خلبانی اسرائیلی‌ها انجام گرفت، مردم در سراسر جهان از جمله ایالات متحده در همبستگی با فلسطینی‌ها شروع به تظاهرات کردند. پس از تهاجم زمینی نیز صد‌ها هزار نفر دوباره در صد‌ها پایتخت کشور جهان و شهر‌های کوچک‌تر دوباره در اعتراض به خیابان‌ها آمدند. ‌
ابتدا بسیاری از تظاهرکنندگان فلسطینی بودند و یا عرب‌های مسلمانی که در سراسر جهان در تبعید به سر می‌برند ولی در جاهایی که جنبش ضدجنگ قوی است این نیرو‌ها هم به فلسطینی‌ها پیوستند. ‌
این کار تنها یک نوع دوستی و نیکوکاری نیست، این کار تنها به دلیل همدردی با مردم رنجدیده هم نیست، بلکه این کار جنبه مبارزه با بی‌عدالتی‌هایی را دارد که نسبت به زحمتکشان، نه‌تنها در جنوب بلکه در کشور‌های اروپایی، ژاپن و ایالات متحده هم اعمال می‌شود. یک فعال سیاسی که اخیرا در یک رشته اعتراض‌های جامعه فلسطینی شرکت کرده بود موضوع را اینگونه مطرح می‌کند: <بله من با فلسطین احساس همبستگی دارم ولی در ضمن نمی‌خواهم پول مالیات من به جای اینکه صرف رفاه و آموزش و بهداشت من و فرزندانم شود، برای بمب‌ها و هواپیماهای جنگی هزینه شود. ما دشمن مشترکی داریم.> او می‌گوید خدماتی که به من و سایر زحمتکشان می‌شد در دوران حکومت بوش به شدت کاهش یافته است. ‌
یک رهبر حماس با در نظر گرفتن دو قیام قهرمانانه و مصمم که کل جمعیت فلسطین را فرا گرفت اخیرا انتفاضه سوم را فرا خواند. انتفاضه اول در سال ۱۹۸۸ آغاز شد و انتفاضه دوم در سال ۲۰۰۰ و هر دو، سال‌ها ادامه یافتند و حقانیت آنها در تصاویری که کودکان فلسطینی را در حال پرتاب سنگ به خودرو‌های مسلح اسرائیلی نشان می‌دهد، باقی مانده است. ‌ پیوستن به معترضان برای دفاع از حق فلسطینی‌ها به منظور آزادی ملی بهترین راه است برای تغییر طعم پیروزی به تلخی در کام بوش، چنی، اولمرت، باراک و لیونی.

ترجمه پوراندخت مجلسی
منبع: ورکرز ورلد

منبع : روزنامه اعتماد ملی