چوب حراج بر سرمایه‌های ملی

بزرگش نخوانند اهل خرد که نام بزرگان به زشتی برد
۱) مقام معظم رهبری در آغاز سال نو، امسال را سال «اتحاد ملی و انسجام اسلامی» نامیدند و انتظار می‌رفت که کلیه‌ی کسانی که دل در گرو ایران و اسلام دارند، در راستای تأمین منافع ملی و وحدت اسلامی بکوشند و از هر آن‌چه که این دو مقصد مهم و ارزشمند را تهدید می‌کند، بپرهیزند.
یکی از مهم‌ترین لوازم «اتحاد ملی»، پرهیز جناح‌های مختلف سیاسی از تخریب به‌ناحق یکدیگر است که با کمال تأسف، می رود که امروزه به استراتژی فعالیت سیاسی برخی از محافل، گروه‌ها، و جناح‌های سیاسی کشور تبدیل شود. چگونه می‌توان، مدعی حمایت از «نظام و رهبری» بود و در عین حال، مقالات هتاکانه‌‌ای چون مقالات فاطمه رجبی(همسر سخنگوی دولت و وزیر دادگستری) را در تخریب بهترین فرزندان انقلاب اسلامی و امام راحل (ره)، منتشر کرد؟! چگونه می‌توان به «اتحاد ملی و انسجام اسلامی» پایبند بود و در عین حال اکثریت کادرها‌ی برجسته‌ی انقلاب اسلامی و نیروهای جمهوری اسلامی را که بعضا بیش از اندازه‌ی سن بسیاری از تخریبگران، سابقه‌ی مبارزه و جهاد در راه استقرار این نظام داشته اند، از آیت‌الله هاشمی شاهرودی گرفته تا هاشمی رفسنجانی و کروبی و خاتمی و ... را با حیرت‌آورترین دشنام‌ها، متهم و تخریب کرد؟!
۲) وزیر محترم اطلاعات در همایش مدیران و مسؤولان غرب تهران از اجرای طرح‌های متعدد برای براندازی نظام جمهوری اسلامی خبر داد و گفت:«دیک چنی به همراه گروهی از اپوزیسیون داخل و خارج کشور در حال اجرای طرح ایجاد اختلاف و شکاف، میان نیروهای انقلاب و وفادار به نظام است که با استفاده از برخی افراد ساده لوح و ناآگاه صورت می‌گیرد. در صورتی که این عوامل دست از اقدامات خود برندارند، وزارت اطلاعات بر اساس وظیفه و مصوبات شورای عالی امنیت ملی با آنان برخورد خواهد کرد».
بدون تردید، القای ناکارآمدی نظام و ارکان آن و وجود تفرقه و جدایی بین سران جمهوری اسلامی از اموری است که مورد انزجار کلیه‌ی علاقه‌مندان به نظام است، و مخالفان جمهوری اسلامی اعم از خارجی و داخلی، از ابتدای تأسیس این نظام، این خط را تعقیب می‌کنند. البته برای کشف چنین القائات و تلاش‌هایی، نیازی به استفاده از سرویس‌های امنیتی نیست؛ زیرا با کمال تأسف، امروزه این رفتارهای مذموم، از کسانی سر می‌زند که تأثیر اقداماتشان از اپوزیسیون داخل و خارج از کشور، دیک چنی و یاران ساده لوحش در ایران به مراتب بیشتر است. با کمال تأسف امروزه، عده‌ای تازه به دوران رسیده تحت عنوان گروه‌های «حامی دولت»، بر سر شاخ نشسته و بن می‌برند و با تخریب برجسته‌ترین نیروهای انقلاب اسلامی، چوب حراج بر منابع انسانی که سرمایه‌های ملی محسوب می‌شوند، می‌زنند.
۳) مگر نه این است که القای ناکارآمدی و حتی خیانت مجالس و دول گذشته که مدیریت و رهبری آن‌ها به ‌دست برجسته‌ترین کادر‌های انقلاب اسلامی از جمله امام راحل(ره) و مقام معظم رهبری بوده است، توسط بسیاری از مجلسیان و دولتیان فعلی، رسانه‌ی ملی و حامیان آن‌ها انجام می‌شود و در نتیجه دیگر نیازی نیست که آمریکا و انگلیس و عوامل آنان در بوق‌های تبلیغاتی‌شان، ناکارآمدی نظام را ثابت کنند. وقتی از رئیس جمهور محترم گرفته تا مدیران محلی علناً و به کرات در صدا و سیما با تخریب دول گذشته تصریح می‌کنند که «حتی یک نفر هم راضی نیست»، چه نیازی به دشمنان این نظام برای تخریب و تضعیف آن است؟! هتک حرمت و توهین به رؤسای دول و مجالس گذشته‌ی کشور که نقش‌های کلیدی در همراهی با امام راحل(ره)، تأسیس جمهوری اسلامی و اداره‌ی نظام، داشته‌اند و به نحوی دفاع از آنان، دفاع از جمهوری اسلامی و دستاوردهای انقلاب محسوب می‌شود و تخریب به‌ناحق آنان تخریب گذشته‌ی انقلاب و نظام است، آیا جز حرکت آگاهانه و یا ناآگاهانه در مسیر سیاست‌های آمریکا و انگلیس است؟!
۴) وقتی آقای داوود احمدی‌نژاد، برادر رئیس‌جمهوری و رئیس بازرسی ویژه‌ی نهاد ریاست جمهوری که باید واقعیت‌های موجود را آن‌چنان‌که بوده و هست، دریابد و به مقامات بالاتر منعکس کند، در جلسه‌ی شورای اداری استان زنجان ضمن انتقاد شدید از مدیران دولت خاتمی و قبل از او صراحتا می‌گوید: «دیروز مدیران به دنبال منافع شخصی خود بودند، ولی امروز خدمتگزاران نظام به دنبال خدمت به مردم و منافع ملی هستند»، و احدی را نیز استثنا نمی‌کند، چگونه می‌توان دم از پیروی از رهنمودهای مقام رهبری و«اتحاد ملی و انسجام اسلامی» زد؟! آیا جز این است که دشمنان این نظام نیز تا کنون همین ادعای آقای داوود احمدی‌نژاد را در باره‌ی گذشته‌ی نظام تبلیغ کرده‌اند می‌کنند و می‌کوشند که به ملت ایران بباورانند که بعد از تأسیس نظام جمهوری اسلامی، کاری برای مردم انجام نشده است؟!
۵) با توجه به نکاتی که معروض افتاد، به نظر می‌رسد که عزم گروه‌های موسوم به «حامی دولت» برای خودداری از تخریب گذشتگان می‌تواند یکی از مهم‌ترین گام‌ها در این زمینه باشد. از مسؤولان فعلی کشور اعم از رئیس‌جمهوری، هیأت دولت و دیگر مدیران عالی و... انتظار می‌رود که به مصداق« حرمت امامزاده را متولی آن باید نگه‌دارد»، از ادامه‌ی این مسیر خودداری ورزند و با انتقادات و پیشنهادات صاحب‌نظران، متفکران، مدیران با تجربه‌ی گذشته، اصحاب مطبوعات و... با سعه‌ی صدر برخورد کنند و هرگز خود را «نظام جمهوری اسلامی» نپندارند و انتقاد از مدیریت کشور را مخالفت با نظام تلقی نکنند. و گمان نکنند که با ضایع کردن نام نیک گذشتگان بر دوام دولت و نام آنان افزوده می‌شود که سعدی بزرگ صدها سال پیش سرود:
بس بگردید و بگردد روزگار
دل به دنیا در نبندد هوشیار
ای که دستت می‌رسدکاری بکن
پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار
این‌که در شهنامه‌هاآورده‌اند
رستم و رویینه‌تن اسفندیار
تا بدانند این خداوندان ملک
کز بسی خلق است دنیا یادگار
این‌همه رفتند و مای شوخ‌چشم
هیچ نگرفتیم از ایشان اعتبار
آن‌چه دیدی بر قرار خود نماند
وین‌چه بینی هم نماند بر قرار
این‌همه هیچ است چون می‌بگذرد
تخت و بخت و امر‌و‌نهی و گیر‌و‌دار
چون زبردستیت بخشید آسمان
زیردستان را همیشه نیک دار
نام نیک رفتگان ضایع مکن
تا بماند نام نیکت پایدار
ای که داری چشم عقل وگوش هوش
پند من در گوش کن چون گوشوار
نشکند عهد من الا سنگدل
نشنود قول من الا بختیار
سعدیا چندان که می‌دانی بگوی
حق نباید گفتن الا آشکار
سعدی همچنین در حکایت چهل و یکم از باب اول گلستان و در سیرت پادشاهان، می‌گوید: «اسکندر رومی را پرسیدند: دیار مشرق و مغرب به چه گرفتی که ملوک پیشین را خزاین و عمر و ملک و لشکر بیش ازین بوده است و ایشان را چنین فتحی میسر نشده؟ گفتا: به عون خدای عزوجل هر مملکتی را که گرفتم رعیتش نیازردم و نام پادشاهان جز به نکویی نبردم.
بزرگش نخوانند اهل خرد
که نام بزرگان به زشتی برد»

رحمت‌اله بیگدلی

منبع : روزنامه اعتماد ملی