فرشته چشمان - ANGEL EYES

سال تولید : ۲۰۰۱
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : بروس برمن، مارک کنتن و الی ساماها
کارگردان : لوئیس مندوکی
فیلمنامه‌نویس : جرالد دی‌پگو
فیلمبردار : پیوتر سوبوچینسکی
آهنگساز(موسیقی متن) : مارکو بلترامی
هنرپیشگان : جنیفر لوپز، جیمز کاویزل، جرمی سیستو، ترنس هوارد، سونیا براگا، ویکتور آرگو و شرلی نایت
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۲ دقیقه


̎شارون پوگ̎ (لوپز)، مأمور پلیس، گذشتهٔ پر درد و رنجش را با چنان خشمی پنهان کرده که ناخودآگاه بر اجرای مأموریت‌هایش در یکی از خشن‌ترین منطقه‌های شیکاگو تأثیر گذاشته است. اگرچه هم‌کارش، ̎رابی̎ (هوارد) نگرانی‌هائی درباره‌اش دارد ولی ̎شارون̎ حتی برای صمیمی‌ترین دوستش نیز درددل نمی‌کند و به او اعتماد ندارد. اما وقتی در یک درگیری، ̎کچ‌ لمبرت̎ (ماویزل) او را از مرگ نجات می‌دهد، تغییر و تحول مثبتی در زندگی‌اش رخ می‌دهد. ̎لمبرت̎، مرد خیّر مرموزی است که برای برخی ـ مثلاً ̎الانورا دیویس̎ (نایت) که طی زدوخوردی فلج شده ـ حکم قهرمان، فرشتهٔ نجات را داشته است. ̎شارون̎ به ̎کچ̎ علاقه‌مند می‌شود و پی می‌برد بیش از آن‌چه فکرش را می‌کند با او وجه اشتراک دارد؛ چراکه ̎کچ̎ نیز گذشته‌ای غم‌انگیز دارد و اتفاقاتی که برایش رخ داده، لطمهٔ روحی فراوانی به او زده است.
● این فیلم اگر هم احیاناً هدفی داشته، مدام به آن نزدیک و از آن دور شده: گاهی یک تریلر روان‌شناسانه است و گاه به‌طور مبهمی یک درام مافوق طبیعی و گاه یک عاشقانهٔ تقدیرگرایانه. چنین مصالحی اگر به‌دست آدم درستش می‌افتاد، شاید می‌توانست فیلمی کوبنده و دیدنی تحویل دهد ولی در این‌جا همه چیز مبهم و بلاتکلیف است؛ از عنوانش گرفته تا تبلیغاتش که فقط روی لوپز و جایگاه ستاره‌ای‌اش تکیه دارد و چنان غلط‌انداز است که مخاطب انتظار دارد فیلم عاشقانه‌ای ببیند که در آن نیروهائی از ماورا هم ‌دستشان در کار است. حال آن‌که فیلم در واقعیت‌های روزمرهٔ شهر شیکاگو و زندگی‌هائی از هم پاشیده، ریشه دارد و مستأصلانه سعی کرده مفاهیم نیم‌بند سرنوشت و تقدیر را با هم درآمیزد. دی‌پگوی فیلم‌نامه‌نویس و مندوکی کارگردان، از آن رمانتیک‌های غیرقابل علاج‌اند و پس از فیلم بسیار آبکیِ پیغام در بطری (۱۹۹۸)، این یکی را ساخته‌اند. در حالی‌که پیغام در بطری دودستی به کُدهای رُمانتیک خود چسبیده بود، فرشته چشمان می‌خواهد چند هندوانه را با هم بردارد. در حالی‌که آمیختن ژانرها و جفت‌وجور کردن‌شان همیشه ایدهٔ خوبی به‌نظر رسیده ولی این پروژه یادآوری می‌کند که سر راهِ درست کردن چنین معجونی، همیشه موانعی خطرناک و ضایع کننده قرار دارد.